“Εταιρεία Δολοφόνων”. Σκότωναν ηλικιωμένους για να τους κληρονομήσουν. Αρχηγός τους ήταν ο Δήμαρχος Χαλκηδόνας και έλεγε ότι έκλεβε πλούσιους υπέρ των φτωχών. Τι απέγινε

Πάσχα του 1987. Η ελληνική κοινωνία μένει άφωνη από την αποκάλυψη της δράσης αδίστακτης σπείρας που σκότωνε ηλικιωμένους και τους έπαιρνε την περιουσία με πλαστές διαθήκες. Η σπείρα έμεινε γνωστή με το όνομα «Εταιρεία Δολοφόνων».

Η δράση της “Εταιρείας” αφορούσε σε μια χρονική περίοδο από το 1981 έως το 1987. Τη Μεγάλη Εβδομάδα εκείνης της χρονιάς μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα δελτία ειδήσεων σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.

Ο εγκέφαλος

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είχε το τέλειο προφίλ του πολίτη υπεράνω πάσης υποψίας. Οικογενειάρχης, πατέρας τριών παιδιών, δικηγόρος και εκλεγμένος τοπικός άρχων ως Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας. Όταν αποκαλύφθηκε εμπλοκή του σε οκτώ δολοφονίες ηλικιωμένων ήταν 51 ετών.

Το τελευταίο θύμα «αποκάλυψε» τη μακάβρια δράση της «Εταιρείας».

Το 1986 ο εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 84 ετών. Βρέθηκε νεκρός στα γραφεία της ναυτιλιακής στον Πειραιά και ο θάνατός του αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή. Όταν ένα άγνωστο πρόσωπο, ο Νίκος Πέππας, εμφανίστηκε στη διαθήκη του εκλιπόντος, η σύζυγος και η κόρη του ανέθεσαν στον ιδιωτικό ντετέκτιβ Κωνσταντίνο Σπύρου να διερευνήσει το θέμα. Το κουβάρι που οδήγησε στην μακάβρια δράση της Εταιρείας Δολοφόνων, άρχισε να ξετυλίγεται. Αρχηγός την σπείρας ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος

Τα οκτώ θύματα των δολοφόνων

Συγγενής του «εγκεφάλου» το πρώτο θύμα: Πρώτο θύμα καταγράφεται ο θείος της γυναίκας του Χρήστου Παπαδόπουλου. Ο Βασίλης Ελευθεριάδης «πεθαίνει» και η Εταιρεία παρεμβαίνει στη διαθήκη του ορίζοντας υψηλό κληρονόμο τον γιο του Παπαδόπουλου και βαφτιστήρι του νεκρού.

Οι γυναίκες θύματα: πρώτη ήταν η 65χρονη Λάουρα Πάντου. Αν και βρέθηκε νεκρή σε άλσος στο Κολωνάκι η εκδοχή για το θάνατό της ήταν εμπλοκή σε τροχαίο. Ακολουθεί η Έλλη Βεριοπούλου, θεία της Πάντου. Μάλιστα έμεναν μαζί σε ρετιρέ του Κολωνακίου. Η διαθήκη της Βεριοπούλου όριζε ως κληρονόμους 46 γυναίκες, ανάμεσά τους και οι δύο κόρες του Παπαδόπουλου. Με έναν περίεργο όρο που ευνοούσε τις δύο κυρίες, η επικαρπία ολόκληρης της περιουσίας της θανούσης περιήλθε στις δύο κόρες. Σύμφωνα με τον όρο αυτό οι δύο κόρες και άλλες δύο γυναίκες είχαν την επικαρπία της περιουσίας. Αν όμως κάποια από τις 4 είτε λόγω θανάτου είτε έκανε αποποίηση κληρονομιάς, η κυριότητα περνούσε στις υπόλοιπες επικαρπώτριες. Και όπως καταλαβαίνει κανείς οι δύο γυναίκες αποποιήθηκαν κι έτσι οι δύο κόρες του Παπαδόπουλου έγιναν κύριες κληρονόμοι.

Στην πορεία των ερευνών αποκαλύφθηκε ότι οι δύο μάρτυρες στη διαθήκη της Βεριοπούλου, που συνέταξε η συμβολαιογράφος Ελένη Κοκκιοπούλου-Καστανάκη ήταν παρόντες, πάλι ως μάρτυρες και στην σύνταξη της διαθήκης του τελευταίου θύματος της εταιρείας, Χαράλαμπου Τυπάλδου.

Επόμενο θύμα ήταν η 70χρονη Ευφροσύνη Φραγκουλάκη, θεία της Γεωργίας Παπανικολάου. Η 70χρονη, τρεις φορές χήρα, ζούσε μόνη της στη Βούλα. Λίγους μήνες πριν πεθάνει ένας άνδρας άρχισε να την κολακεύει και έγιναν ζευγάρι. Ο περίπου συνομήλικός της, που τον σύστηνε ως Δημήτρη ήταν μόνιμα στο πλευρό της και η γυναίκα δήλωνε ότι θα παντρευτούν και θα έφευγαν να ζήσουν στην Ελβετία. Πούλησε κι ένα διαμερισματάκι που είχε στην τιμή των 6,5 εκατομμυρίων δραχμών για να χρηματοδοτήσει την μετοίκηση του ζευγαριού. Τελικά η Φραγκουλάκη βρέθηκε νεκρή, χτυπημένη με πέτρα στο κεφάλι.

Ο «Δημήτρης» ήταν ο Βασίλης Πλατανιώτης, μέλος της εταιρείας δολοφόνων. Αυτή που της έλιωσε με μια πέτρα το κεφάλι ήταν η ανιψιά της, Γεωργία Παπανικολάου. Το θράσος και οι μέθοδοι της σπείρας ήταν πρωτόγνωρες. Η Παπανικολάου αρχικά υποδυόταν τη νεκρή θεία της στα τηλέφωνα που την καλούσαν ενώ κατέθεσε και αγωγή διεκδικώντας δεδουλευμένα τεσσάρων ετών υποστηρίζοντας ότι εργαζόταν ως οικιακή βοηθός στο σπίτι της θείας της.

Άλλα θύματα της εγκληματικής οργάνωσης ήταν οι : Ευθυμία Πρωτονοταρίου, η 75χρονη εξαδέλφη της Βεργιοπούλου ο Άγγελος Καλαφάτης και ο Σταμάτης Μπρουζάκης. Τελευταίο θύμα ήταν ο Χαράλαμπος Τυπάλδος. Μάλιστα ότι στη δολοφονία, τελικά, Τυπάλδου είχαν συμμετοχή οι Βασίλης Πλατανιώτης και Γεωργία Παπανικολάου. Η τελευταία είχε έτοιμη τη «δικαιολογία» ότι ο εφοπλιστής έπαθε ανακοπή ενώ έκαναν σεξ.

Τα μέλη της … Εταιρείας

Χρήστος Παπαδόπουλος. Ο αρχηγός και ο νοσηρός «εγκέφαλος» που «συνέστησε» την  …Εταιρεία. Άνθρωπος, όπως και οι υπόλοιποι, υπεράνω πάσης υποψίας. Πρώην Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, πατέρας τριών παιδιών.

Βασίλειος Πλατανιώτης, δικαστικός επιμελητής. Εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες που ήταν στόχοι της οργάνωσης. Κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους ταυτόχρονα με την πρόσβαση στο σπίτι τους. Σε συνεννόηση με τον Παπαδόπουλο, μελετούσαν τις κινήσεις των θυμάτων και εκτελούσαν μεθοδικά το αποτρόπαιο έργο τους.

Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, η οποία στο τέλος αποδείχθηκε πιο στυγνή εγκληματίας και από τον εμπνευστή της «εταιρείας».

Ιωάννης Πάμπρης, εργολάβος. Ήταν ο άνθρωπος που αναλάμβανε να εξαφανίζει τα πτώματα, ο «νεκροθάφτης» της συμμορίας.

Νικόλαος Πέππας, έμπορος. Ήταν ο υπαρχηγός του Παπαδόπουλου και μαζί κατέστρωναν τα σχέδια της εγκληματικής δραστηριότητας της «εταιρείας» τους.

Γεώργιος Ξανθόπουλος, θυρωρός. Ήταν ο «τσιλιαδόρος» της «εταιρείας».

Αυτά ήταν τα βασικά μέλη ενώ ανάλογα με την υπόθεση εκτέλεσης που αναλάμβαναν συμμετείχαν και άλλα πρόσωπα, πάντα με το χαμηλό προφίλ του οικογενειάρχη και χαμηλών τόνων. Συμβολαιογράφοι, δικαστικοί επιμελητές, ψευδομάρτυρες, ειδικοί πλαστογράφοι (για τις διαθήκες των θυμάτων).

Η δίκη

Χάρη στις έρευνες του ιδιωτικού ντετέκτιβ Σπύρου, ο Παπαδόπουλος και τα άλλα μέλη της συμμορίας του κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Στο δικαστήριο ο Παπαδόπουλος μιλούσε με κυνισμό και προσπάθησε να φτιάξει ένα προφίλ «Ρομπέν των φτωχών» αφού υποστήριζε ότι  με τα χρήματα των πλούσιων νεκρών χρηματοδοτούσε φτωχούς ανθρώπους που το είχαν ανάγκη. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να πει ότι: “κλοπές και ληστείες είναι κοινωνικές πράξεις”.

Απόσπασμα της απολογίας του Χρήστου Παπαδόπουλου:

«Ήμουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά. Φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου».

Σε άλλο σημείο ανέφερε: «Δολοφονήθηκαν άνθρωποι αλλά με επιστημονικό τρόπο, δεν υπήρξε βασανισμός του θύματος, δεν αντιλαμβανόταν τίποτα… μειώνονταν οι τύψεις και ελαφρύνεται η συνείδηση μου καθώς υπήρξε και ιδεολογικό υπόβαθρο»

Οι ποινές

Ο Παπαδόπουλος, καταδικάστηκε σε 8 φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη, ποινή η οποία δεν εκτελέστηκε και μετατράπηκε σε ισόβια. Οι άλλες καταδίκες ήταν:

Πέππας:  δις ισόβια και 13,5 χρόνια κάθειρξη

Πλατανιώτης:  22,5 χρόνια κάθειρξη

Παμπρής, 17 χρόνια κάθειρξη

Παπανικολάου: 15,5 χρόνια κάθειρξη

Ξανθόπουλος:12 χρόνια κάθειρξη

Η απόδραση του Παπαδόπουλου και το νέο «χτύπημα»

Ο Παπαδόπουλος κλείστηκε στις φυλακές της Κέρκυρας χωρίς να δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Ήταν ένας ήσυχος κρατούμενος και μάλιστα πήρε και άδεια από την οποία επέστρεψε κανονικά στο κελί του. Όμως το 2001 ο εγκέφαλος της σπείρας είχε άλλα σχέδια. Στη δεύτερη άδεια που έλαβε δεν επέστρεψε πίσω στις φυλακές. Εντοπίστηκε αργότερα σε διαμέρισμα στην Κυψέλη και οδηγήθηκε στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης, όπου έμεινε έως το 2008. Τότε αξιοποίησε τον νόμο και αποφυλακίστηκε μετά από σχετική αίτηση. Το επόμενο χτύπημα ήταν στα σκαριά.

Ο αποφυλακισθείς  Παπαδόπουλος, άνοιξε γραφείο και ασχολείτο με τελωνειακές και φορορολογικές υποθέσεις. Όλα έδειχναν αυτό που δήλωνε: ότι δηλαδή κάνει μια νέα αρχή στη ζωή του. Το 2011 και ενώ ήταν ήδη 73 ετών, βρέθηκε ξανά κατηγορούμενος για την απαγωγή μιας 57χρονης γυναίκας. Επρόκειτο για μια κοσμική γυναίκα της Αθήνας, την οποία προσέγγισε με σκοπό να σφετεριστεί την περιουσία της. Ήταν χήρα ενός από τους μεγαλύτερους αντικέρ και βρέθηκε στο στόχαστρο του Χρήστου Παπαδόπουλου.

Την άτυχη γυναίκα, ο Παπαδόπουλος και ένας 50χρονος συνεργός του, την κρατούσαν σε ένα σπίτι στη Συκιά Ξυλοκάστρου. Το σπίτι αποκαλύφθηκε από ένα «λάθος» της καθαρίστριας. Η γυναίκα μπήκε σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και συνεργάστηκε με τις αρχές.

Ο ντετέκτιβ Κώστας Σπύρου, που ξεσκέπασε την εταιρεία δολοφόνων υποστήριξε τότε ότι ο Παπαδόπουλος ευθύνεται για την εξαφάνιση δύο ακόμη ατόμων και ότι μέσα από τις φυλακές στρατολόγησε νέα μέλη για τις επόμενες δράσεις της εταιρείας δολοφόνων.

Τι απέγιναν τα άλλα μέλη της …Εταιρείας

Η Γεωργία Παπανικολάου είναι ελεύθερη, αφού εξέτισε τα 2/3 της ποινής της.

Ο Βασίλης Πλατανιώτης  πέθανε στις φυλακές Κορυδαλλού.

Ο Ιωάννης Παμπρής, αποφυλακίστηκε, και λίγους μήνες αργότερα πέθανε από φυσικά αίτια. Και αυτός είχε εκτίσει τα 2/3 της ποινής του.

Ο Γιώργος Ξανθόπουλος αυτοκτόνησε μέσα στη φυλακή.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η ιστορία της «μαύρης χήρας» του Μαουρίτσιο Γκούτσι. Πλήρωσε για να δολοφονήσουν τον άνδρα της και τη συνέλαβαν 2 χρόνια μετά. Η ιστορία θα γίνει ταινία με την Lady Gaga