Η πρώτη δολοφονική επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής έγινε εναντίον του Δημήτρη Κουσουρή το 1998. Την ανάκριση είχε κάνει η Μαρία Λεπενιώτου. Τι απέγιναν οι δράστες

16 Ιουνίου 1998. Ο φοιτητής της Φιλοσοφικής και μέλος της ΕΦΕΕ Δημήτρης Κουσουρής και δύο ακόμη φίλοι του δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από ακροδεξιούς έξω από τα δικαστήρια στην Ευελπίδων. Οι τρεις φοιτητές ήταν δραστήριοι συνδικαλιστές και γνωστοί για την δράση τους στο χώρο της Αριστεράς.

Στις 24 Ιουνίου, ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος γνωστός και ως “Περίανδρος” αναγνωρίστηκε ως ένας από τους δράστες. Για εφτά χρόνια ήταν καταζητούμενος. Το 2005 παραδόθηκε στις αρχές και στην δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκιση.

Το χρονικό της επίθεσης

Στις 16 Ιουνίου 1998 συνέπεσαν στα δικαστήρια της Ευελπίδων δυο διαφορετικές συγκεντρώσεις. Εκπαιδευτικοί και φοιτητές είχαν συγκεντρωθεί σε ένδειξη συμπαράστασης στους διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις κατά του διαγωνισμού ΑΣΕΠ.

Παράλληλα μέλη της “Χρυσής Αυγής” βρίσκονταν στα δικαστήρια, γιατί δικάζονταν έξι μέλη της οργάνωσης.

Οι ακροδεξιοί φώναζαν απειλητικά συνθήματα στους υπόλοιπους διαδηλωτές. “Θα σας χώσουμε όλους μέσα” ήταν ένα από αυτά. Η ώρα ήταν 4:30 και η υπόθεση των έξι έληξε και αποχώρησαν. Πολύ σύντομα, οι εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές πληροφορήθηκαν πως οι συλληφθέντες διαδηλωτές αφέθηκαν ελεύθεροι και έτσι αποχώρησαν και αυτοί.

Ο Δημήτρης Κουσουρής, είχε αποχωρήσει πριν γίνει γνωστή η απόφαση του ανακριτή, γύρω στις δύο. Επέστρεψε στην Ευελπίδων στις 5 και κατάλαβε πως η συγκέντρωση είχε τελειώσει. Χαιρέτισε όσους είχαν μείνει και τότε συναντήθηκε τυχαία με τον Ηλία Φωτιάδη, φοιτητή στο Πολυτεχνείο και τον φιλόλογο Ιωάννη Καραμπατσόλη. Αποφάσισαν να κάτσουν στο καφενείο της πλατείας Δεληγιάννη.

Η στιγμή της δολοφονικής επίθεσης

Μόλις οι ακροδεξιοί, ροπαλοφόροι πλέον, είδαν τους τρεις φίλους, πλησίασαν το καφενείο αποφασισμένοι για “δράση”. Επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, χτυπώντας τους με δύναμη κυρίως στο κεφάλι. Οι περισσότεροι χτύπησαν τον φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή, με αποτέλεσμα να χάσει γρήγορα τις αισθήσεις του. Όπως κατέθεσαν οι αυτόπτες μάρτυρες, “απομακρύνθηκαν μόνο όταν πίστεψαν ότι τον είχαν σκοτώσει“.

Διαβάστε ακόμα: «Αίμα,Τιμή…». Πώς δημιουργήθηκε το σύνθημα της χιτλερικής νεολαίας, που σε όλη την Ευρώπη δηλώνει τον νεοναζισμό

Ο Κουσουρής μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο ΚΑΤ και ύστερα στο Ιατρικό Κέντρο, με έξι κατάγματα στο κρανίο και αιματώματα. Εισήχθη εσπευσμένα στο χειρουργείο και λόγω της σοβαρότητας των τραυμάτων του μετέβη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Τα άλλα δυο θύματα μεταφέρθηκαν επίσης στο ΚΑΤ με σπασμένα χέρια και τραύματα στο κεφάλι.

Ο νευροχειρούργος του Ιατρικού Κέντρου που παρέλαβε τον τραυματία Κουσουρή τόνισε ότι σώθηκε χάρη στην έγκαιρη μεταφορά του στο νοσοκομείο και το νεαρό της ηλικίας του.

“Χτυπούσαμε Αλβανούς κλέφτες” έλεγαν οι δράστες. 

Μετά την επίθεση, οι δράστες έλεγαν στους θαμώνες του καφενείου και τους περαστικούς που ήταν παρόντες ότι “χτυπήσαμε κάποιους Αλβανούς κλέφτες”. Οι αστυνομικές αρχές, εύκολα κατέληξαν πως οι δράστες προέρχονταν από τον ακροδεξιό χώρο και σχετίζονταν με τις πρωινές αντεγκλήσεις κατά τη διάρκεια των δυο συγκεντρώσεων στην Ευελπίδων.

Η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, έπειτα από μήνυση των θυμάτων. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης κατέστη σαφές πως ήταν μια δολοφονική επίθεση με στόχο τον Δημήτρη Κουσουρή, γνωστό για την συνδικαλιστική του δράση. Ο Κουσουρής σε δήλωση του είχε πει πως το μόνο που θυμάται από την στιγμή εκείνη ήταν ο ένας, πιθανόν ο “Περίανδρος”, να τον δείχνει λέγοντας “αυτός είναι”. Η αμέσως επόμενη ανάμνησή του ήταν από την εντατική.

Τα τρία θύματα καθώς και άλλοι μάρτυρες αναγνώρισαν τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό ως “Περίανδρο”, ως τον επικεφαλής της επίθεσης. Το φθινόπωρο του 1998 συστήθηκε ειδική εξαμελής ομάδα για τη σύλληψή του.

Για εφτά χρόνια ο “Περίανδρος” παρέμενε άφαντος. Ο τρόπος που κινήθηκε η Ελληνική Αστυνομία βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών. Ρεπορτάζ ανέφεραν πως η έρευνα εξαντλήθηκε στο χτύπημα του κουδουνιού της πόρτας της φερόμενης ως κατοικίας του στο Ψυχικό. Τα υπονοούμενα ήταν ευκόλως αντιληπτά. Η αστυνομία δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να εντοπίσει τον δράστη.

Ο αστυφύλακας του καφενείου

Την κατάσταση δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο η υπόθεση του αστυφύλακα που ήταν παρόν στην επίθεση, αλλά δεν ανέφερε τίποτα στην Υπηρεσία του. Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, ο αστυφύλακας Β.Σ ήταν ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας του καφενείου, στο οποίο έγινε η επίθεση.

Ο ίδιος καθόταν σε διπλανό τραπέζι, δεν ενημέρωσε την υπηρεσία του ούτε τον Διοικητή του πολυδύναμου της περιοχής στην οποία υπαγόταν. Αντιθέτως η γυναίκα του, κλήθηκε να καταθέσει δύο φορές. Ο αστυφύλακας τέθηκε σε διαθεσιμότητα και πέρασε από Ένορκη Διοικητική Εξέταση.

Η σύλληψη του Περίανδρου

Το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 2005, επτά χρόνια μετά την απόπειρα δολοφονίας του Κουσουρή, ο φυγόδικος Περίανδρος εμφανίστηκε στον εισαγγελέα Εφετών Αθηνών. Ενημερώθηκε η Ασφάλεια και ακολούθησε η σύλληψή του. Παραπέμφθηκε στον εισαγγελέα εκτελέσεων ποινών και από εκεί στις φυλακές Άμφισσας. Οι υπόλοιποι δεν ταυτοποιήθηκαν και δεν συνελήφθησαν ποτέ.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2006 το δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα τον Ανδρουτσόπουλο για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας, σε 21 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή. Μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση από την έδρα, οι υποστηρικτές του Ανδρουτσόπουλου που βρίσκονταν στην αίθουσα αντέδρασαν βρίζοντας και ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο, ενώ χαιρετούσαν ναζιστικά.

Το 2009 πραγματοποιήθηκε δίκη δευτέρου βαθμού μετά την άσκηση έφεσης. Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου ανακοινώθηκε η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου, που αν και απέρριψε το αίτημα να αναγνωριστεί το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς, αποδέχτηκε την εισαγγελική πρόταση να αλλάξει το κατηγορητήριο και να περιοριστεί σε μία απόπειρα ανθρωποκτονίας.

Έτσι, οι άλλες δυο κατηγορίες μετατράπηκαν σε πλημμελήματα και η ποινή του μειώθηκε στα 12 χρόνια. Λίγο αργότερα αποφυλακίστηκε.

Για την ιστορία ο Κουσουρής μας ανέφερε ότι η δικαστικός Μαρία Λεπενιώτου, ήταν αυτή που του είχε πάρει την πρώτη κατάθεση ως ανακρίτρια όταν δέχθηκε την επίθεση. Τότε, ως 9η τακτική ανακρίτρια, είχε εκδώσει το ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Ανδρουτσόπουλου, που θεωρείτο δεξί χέρι του Νικ. Μιχαλολιάκου. Το πέρασμα του χρόνου την έφερε να δικάσει την Χρυσή Αυγή 22 χρόνια μετά και να βγάλει την ιστορική απόφαση ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο χάρτης της ελληνικής ακροδεξιάς από το 1916. Από τους επίστρατους του Μεταξά, στους Χίτες, τους παρακρατικούς και τον Πλεύρη