Πώς ξεκίνησε η συνήθεια να κρατάμε αναμμένους αναπτήρες στις συναυλίες; Με ποιες επιτυχίες συνδέθηκε η εικόνα με το δάσος από μικρές φλόγες

Όλοι ξέρουν ότι στις συναυλίες, όταν οι θεατές ακούν ένα συναισθηματικό κομμάτι, ανάβουν αναπτήρες ως ένα σιωπηλό χειροκρότημα προς τον καλλιτέχνη. Όμως, πώς ακριβώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνήθεια.

Μέλανι Σάφκα στο Γούντστοκ

Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, άρχισε το 1969 στο φεστιβάλ του Γούντστοκ.

Στις 15 Αυγούστου του 1969, την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, έβρεχε καταρρακτωδώς.

To βράδυ ανέβηκε στη σκηνή η τραγουδίστρια Μέλανι Σάφκα, μία πρωτοεμφανιζόμενη καλλιτέχνης που ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στο κοινό.

Ο κόσμος που παρακολουθούσε περίμενε υπομονετικά μέσα στη βροχή και το απόλυτο σκοτάδι.

Τότε, οι διοργανωτές άρχισαν να μοιράζουν κεριά στο κοινό, λέγοντας πως η φλόγα θα βοηθούσε την πνευματική τους ανάταση.

Είπαν πως το φως θα τους προστάτευε από τη βροχή, το κρύο και την ταλαιπωρία της βραδιάς.

Καθώς η Μέλανι τραγουδούσε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, δεκάδες χιλιάδες φλόγες εμφανίστηκαν σε όλο τον λόφο του Γούντστοκ.

Τον επόμενο χρόνο, κυκλοφόρησε το τραγούδι της “Lay Down (Candles in the Rain)”, που εμπνεύστηκε από την αξέχαστη αυτή εικόνα.

Άλλες εκδοχές

Μία άλλη εκδοχή είναι ότι ο κόσμος συνήθιζε να ανάβει αναπτήρες στις συναυλίες των Doors, όταν έπαιζαν την τεράστια επιτυχία τους, “Light my Fire”.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ξεκίνησε το 1972, σε μια συναυλία του Neil Diamond, ενώ τραγουδούσε το “Turn on Your Heart Light”.

Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο κόσμος συνεχίζει να χρησιμοποιεί το φως για να συγχαρεί τον καλλιτέχνη. Πλέον όμως, το φως προέρχεται από την οθόνη του κινητού.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: flickr.com

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Riders on the storm». Το τραγούδι που μιλάει για έναν μανιακό δολοφόνο ήταν το τελευταίο κομμάτι που ηχογράφησαν οι Doors. Ακούστηκε ζωντανά μόλις δύο φορές…