Ξαναβάψτο πάλι! Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ο ιδιοκτήτης του μικρού νεοκλασικού κοντά στο λόφο του Στρέφη ανακαίνισε το σπίτι του πατέρα του για να μείνει ο ίδιος. Ήξερε ότι διακινδύνευε να γίνει στόχος και τα όμορφα χρώματα που διάλεξε να προκαλέσουν την οργή των βανδάλων της Αθήνας.

Έβαψε πράσινα τα ξύλινα πατζούρια και διαφορετικό χρώμα τις σοβάτινες επιφάνειες, ώστε να κάνουν αντίθεση με τους κυβόλιθους.

Την επόμενη ημέρα πέρασαν τα σπρέι. Αφού έβαψαν ότι βρήκαν στο μικρό δρόμο, έγραψαν πάνω στον τοίχο αυτό που θα τους έδινε την μεγαλύτερη χαρά. “Ξαναβάψτο πάλι”.

Με δύο λέξεις είχαν στείλει το μήνυμά τους και προειδοποιούσαν ότι όποιος αγαπά το ωραίο θα τιμωρείται απο την ομάδα τους.

Γιατί;

Ίσως επειδή απολαμβάνουν το φόβο που σκορπούν, ίσως αναπνέουν καλύτερα απο την διακοπή οξυγόνου που προκαλούν στους άλλους.

Ίσως επειδή οι ίδιοι είναι δυστυχισμένοι και δεν θέλουν να βλέπουν άλλους να προσπαθούν να βγουν από αυτήν την κατάσταση.

Ίσως “θέλουν μόνο θλιμμένους στην γιορτή τους”.

Πρόσφατα στην Περικλέους, λίγα μέτρα από το αγαπημένο υπουργείο των Τροϊκανών στο Σύνταγμα, μια δραστήρια ομάδα της πόλης αναμόρφωσε με μπογιές, ξυλοκατασκευές και φαντασία μια γωνιά της θλιβερής πραγματικότητας. Δεν είχε καμία υποχρέωση να το κάνει, ούτε κανένα συμφέρον.

Το πράσινο χρώμα, τα φτερά στα κλιματιστικά και οι χρωματισμένες παλέτες, μας έκαναν να σκεφτούμε ότι οι μικρές πινελιές και το ενδιαφέρον για αυτό που μοιραζόμαστε μπορούν ν’ αλλάξουν την καθημερινότητα μας.

Μάλιστα αυτή η παρέμβαση προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον, καθώς το κορυφαίο σάιτ αρχιτεκτονικής τοπίου Landscape Architects Network, ενέταξε αυτήν την παρέμβαση στα κορυφαία 10 παραδείγματα.

Ούτε αυτό το όνειρο κράτησε πολύ. Γιατί μετά από μερικές μέρες πέρασαν οι βάνδαλοι με τα δικά τους σπρέι. Έγραψαν από πάνω την σαχλαμάρα τους. Κατέστρεψαν την ωραία προσπάθεια και απογοήτευσαν τους εθελοντές για μια καλαίσθητη πόλη. Το εντυπωσιακό δεν είναι το μίσος των βανδάλων, που δεν μπορούν να σεβαστούν μια ωραία προσπάθεια, αλλά ότι οι Ατενίστας επέστρεψαν και διόρθωσαν την ζημιά.

Το να σέβεσαι το δημόσιο χώρο στην Ελλάδα είναι μια πικρή και δηλητηριώδης ιστορία. Πολλοί από τους βάνδαλους κρύβονται πίσω από το θολό ιδεολογικό προφίλ του δήθεν ανεξάρτητου.

Υποδύονται τους αυτόνομους, που πρώτα καταστρέφουν την ιδιωτική περιουσία με την οποία υποτίθεται διαφωνούν, αλλά εφορμούν με την ίδια μανία εναντίον της δημόσιας περιουσίας που δήθεν προστατεύουν… Έχουν το ίδιο μίσος και για τα δύο.

Όχι επειδή ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά επειδή πρόκειται για ανόητους ανθρώπους, που αντλούν τη δύναμή τους από το σκοτάδι της κερκίδας και την τυφλή  βία. Φυσικά ταυτίζονται πλήρως με τα αρπακτικά της εξουσίας που δήθεν καταγγέλλουν και βυθίζουν στην θλίψη, όσους προσπαθούν να νιώσουν την χαρά της ζωής στο περιβάλλον τους.

Δείτε πως ένα μουντό τσιμεντένιο σχολείο στον Κολωνό πήρε χρώμα και άνθισε από τις εικαστικές παρεμβάσεις της ομάδας των Ατενίστας. Και δείτε όμως, την πίκρα και το φαρμάκι που πήραν οι ιδιοκτήτες του κτιρίου που φιλοξενεί τις εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ, όταν αντίκρισαν την ασχήμια λίγες ημέρες μετά την εικαστική παρέμβαση του καλλιτέχνη του δρόμου. Αρχικά απολάμβαναν μαζί με τους περαστικούς την γοητευτική οπτική με τις καρτουνίστικες ταράτσες, το πορτοκαλί χρώμα με τα συννεφάκια και τα πουλιά. Και μετά πέρασαν  οι μπογιατζήδες της θλίψης και της μουτζούρας και μαγάρισαν το έργο…

Τελικά δεν ξέρω ποια θα είναι η πραγματική αξία της Αθήνας, όταν η Πανεπιστημίου αποκτήσει πάπιες  και τρεχούμενα νερά, εάν η υπόλοιπη πόλη θυμίζει  έρημο και οι πολίτες της φαντάσματα.

Ξέρω ότι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι θα “ανατριχιάσουν” και θα συγκαλέσουν σύσκεψη για το θέμα.

Αλλά αν ακούσετε ότι θα παρέμβουν μην τους πιστέψετε.

Μόνο ξανασκεφτείτε αν ζούν ανάμεσά μας.

Και όπως λέει και η μόδα : Rethink Athens.

Χρίστος Βασιλόπουλος

Διαβάστε το νέο βιβλίο του Χρίστου Βασιλόπουλου και του Δημήτρη Πετρόπουλου “Ένοχοι και Αθώοι. 23 Ιστορίες από τη Μηχανή του Χρόνου” .