Βυζαντινά γιατροσόφια. Εγκέφαλος βατράχου, τρίχωμα λαγού και δυόσμος για την αντισύλληψη. Δηλητήρια για την έκτρωση, πιπέρι στα γεννητικά όργανα και κρέας σπίνου ως βιάγκρα

“Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα”,

Βυζαντινά αντισυλληπτικά

Στο Βυζάντιο δεν ήταν πάντα επιθυμητή η σύλληψη.

Υπήρχαν δηλαδή γυναίκες που, είτε από φτώχεια είτε από απέχθεια προς τον σύζυγο, είτε λόγω πορνείας, είτε από μεγάλη τσιγκουνιά των συζύγων, είτε ακόμα και για να μη «χαλάσει» το σώμα τους, χρησιμοποιούσαν αντισυλληπτικά.

Σαν τέτοια θεωρούνταν: εγκέφαλος βατράχου, καθαρτικά, βότανα με τα οποία κάθε μήνα έπλεναν τα γεννητικά τους όργανα, τρίχωμα λαγού και δυόσμος που έμπαινε στον κόλπο πριν τη συνουσία.

Εκτρώσεις

Στο Βυζάντιο για τις εκτρώσεις οι έγκυες χρησιμοποιούσαν κάποια από τα φάρμακα που θεωρούσαν κατάλληλα και για την αντισύλληψη, αλλά και δηλητήρια για να φθείρουν το έμβρυο.

Πιο απλή πρακτική ήταν να πιέζουν την κοιλιά τους ή να τη φορτώνουν με μεγάλα βάρη.

Στην προσπάθειά τους βοηθούσαν φαρμακοποιοί και μαίες.

Η εκούσια έκτρωση εφόσον γινόταν αντιληπτή, είχε συνέπειες: ο άνδρας είχε δικαίωμα να διαζευχθεί τη σύζυγο, η πολιτεία την τιμωρούσε με εξορία, όπως και τους συνεργούς της, ενώ η Εκκλησία τη θεωρούσε φονιά και αρχικά την απέκλειε εφ’ όρου ζωής από τη Θεία Κοινωνία, αργότερα όμως περιόρισε την ποινή σε δεκαετή αφορισμό.

Συνταγές… αρρενογονίας

Στο Βυζάντιο η γέννηση αρσενικού παιδιού αποτελούσε διακαή πόθο των γονέων ενώ αντίθετα, η απόκτηση κόρης δεν ήταν τόσο ευχάριστη ούτε για τους γονείς ούτε για τους συγγενείς.

Για να επιτευχθεί ο σκοπός της αρρενογονίας, οι Βυζαντινοί πίστευαν ότι έπρεπε η συνουσία να γίνει προς τη δεξιά πλευρά, λόγω της πεποίθησης ότι το αρσενικό παιδί έβγαινε από το δεξιό όρχι, ενώ από τον αριστερό γεννιόταν κορίτσι.

Υπήρχαν, βέβαια, και άλλες συνταγές, όπως η δοξασία ότι αρσενικό παιδί θα γεννιόταν, αν ο άντρας άλειφε το μόριό του πριν από τη συνουσία με αίμα λαγού.

Βυζαντινά… βιάγκρα

Στο Βυζάντιο ως αφροδισιακό χρησιμοποιούνταν το φυτό μανδραγόρας.

Εκτός από αυτό, ο περίφημος βυζαντινός γιατρός Ορειβάσιος συνιστούσε σε όσους είχαν προβλήματα στύσης να τρίβουν με πιπέρι και νίτρο τα γεννητικά τους όργανα, να κοιμούνται σε μαλακά στρώμα και να διαβάζουν ακόλαστα αναγνώσματα.

Σύμφωνα με τον Νικήτα Χωνιάτη, ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Κομνηνός, για να προκαλεί στύση, άλειφε τα γεννητικά του όργανα με διάφορες αλοιφές και έτρωγε κρέας σπίνου.

Μπρος στα κάλλη τι είν’ τα… ούρα

Οι γυναίκες στο Βυζάντιο φρόντιζαν ιδιαίτερα το πρόσωπό τους. Αποτριχώνονταν και βάφονταν με βάση δύο χρώματα, το λευκό και το ερυθρό.

Επιπλέον, στην προσπάθειά τους να κρατάνε απαλό το δέρμα τους, το άλειφαν με λάδι ή με αφρό σάπιου σιταριού ή με ζύμη από αλεύρι και νερό.

Στη Σμύρνη, για να σβήσουν τις φακίδες του προσώπου, πλένονταν με αφρό και ούρα καμήλας!

“Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα”, Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οι ζητιάνοι που τύφλωναν τα παιδιά τους για να συγκινούν τους περαστικούς. Πόσο κόστιζε ένας δούλος στο Βυζάντιο και ποια ήταν η ποινή αν μια ελεύθερη γυναίκα είχε ερωτική σχέση με δούλο.