Η βασίλισσα που θεωρούσε τον γιο της “άσχημο μωρό και αποκρουστικό αντικείμενο”. Τον κατηγόρησε ακόμη και για το θάνατο του Βασιλιά Αλβέρτου

 Πηγή: Βασιλικά σκάνδαλα, του Μichael Farqhar, εκδόσεις Ενάλιος

H βασίλισσα Βικτώρια κατείχε τον τίτλο της πιο μακροχρόνιας βασιλείας στη Μεγάλη Βρετανία μέχρι που το 2015 το ρεκορ καταρρίφθηκε από την βασίλισσα Ελισάβετ Β’.

Στο βασιλικό θρόνο βρισκόταν για 63 χρόνια. Η μακροβιότητα της ήταν ίσως η τελειωτική ζημιά που προξένησε στον μεγαλύτερο γιο και διάδοχο της, τον μέλλοντα βασιλιά Εδουάρδο Ζ’.

Η καταπιεσμένη Βικτώρια είχε παραδεχτεί από νωρίς ότι “δεν αντλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση ή ψυχολογική ικανοποίηση” από τα εννιά παιδιά της. Ακόμη και όταν ήταν μωρά, τα αντιπαθούσε.

“Δεν νιώθω τρυφερότητα  γι’αυτά”, παρατήρησε κάποτε. “Ένα άσχημο μωρό είναι ένα πολύ αποκρουστικό αντικείμενο. Ακόμη και το πιο όμορφο, είναι τρομακτικό όταν είναι γυμνό.

Η απογοήτευση για τον γιο της

Η Βικτώρια υπήρξε ιδιαίτερα εχθρική κυρίως απέναντι στο γιο της, Εδουάρδο Ζ’. “Ταραζόταν αρκετά όταν μιλούσε μαζί του και την ερέθιζε πολύ να τον βλέπει μέσα στο δωμάτιο”, σημείωνε ο Λόρδος Κλάρεντον.

Ο νεαρός πρίγκιπας ήταν κοινωνικός και κεφάτος, είχε δηλαδή όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που η μητέρα του πίεζε τον εαυτό της να μην έχει. Ακόμη και όταν ο Εδουάρδος προσπάθησε να εξεγερθεί από τους περιορισμούς που του είχαν επιβληθεί, δεν κατάφερε να αγαπήσει τη μητέρα του. Η Ελισάβετ τον κατηγορούσε συνεχώς ενώ πάντα εξέφραζε την απογοήτευση της για αυτόν.

“Είμαι σε απόλυτη απελπισία”, έγραφε η βασίλισσα στην κόρη της Βίκι το 1858. “Η συστηματική οκνηρία, τεμπελιά, αμέλεια για τα πάντα, είναι αρκετή για να σου ραγίσει την καρδιά και με γεμίζει με αγανάκτηση”.

Σε μία άλλη περίπτωση, η Βικτώρια μιλούσε για τη “λύπη, την πικρή απογοήτευση και την τρομερή ανησυχία για το μέλλον που μας προκαλεί αυτό”. Ακόμη και η εμφάνιση του γιου της έμοιαζε να την ενοχλεί. “Ωραίο δεν μπορώ να τον πω”, έλεγε περιφρονητικά, “μ’ αυτό το οδυνηρά μικρό και στενό κεφάλι, αυτά τα τεράστια χαρακτηριστικά και την απόλυτη έλλειψη πηγουνιού”. Ήταν μια ειρωνική κριτική προερχόμενη από μία γυναίκα που θα μπορούσε κάλλιστα να περιέγραφε τον εαυτό της και η οποία τουλάχιστον, παραδεχόταν για τον Εδουάρδο: “Είναι η καρικατούρα μου”.

Τον κατηγόρησε για το θάνατο του άνδρα της

Το χάσμα ανάμεσα στη μητέρα και στον γιο μεγάλωσε σημαντικά με τον θάνατο του συζύγου της Βικτώριας, του πρίγκιπα Αλβέρτου, στον οποίο ήταν φανατικώς αφοσιωμένη και για τον θάνατο του οποίου κατηγορούσε ανοιχτά τον Εδουάρδο.

Αυτό ήταν αρκετό για να κάνει κάθε γιο να νιώσει περίεργα. Ο πρίγκιπας είχε εμπλακεί σε μια νεανική απρέπεια με μια ηθοποιό  και ο ηθικά ευαίσθητος Αλβέρτο είχε συντριβεί από το σκάνδαλο που αφορούσε το γιο του. Συμπτωματικά λίγο αργότερα πέθανε.

Η Βικτώρια δεν μπορούσε να πειστεί ότι ήταν ο τυφοειδής πυρετός και όχι η θλίψη, που της πήρε τον αγαπημένο της.

Στην απελπισία της, η βασίλισσα διακήρυξε ότι δε θα μπορούσε ποτέ να ξανακοιτάξει τον Εδουάρδο “χωρίς ένα ρίγος”. Ο πρίγκιπας ωστόσο παρέβλεψε τις σκληρές κατηγορίες της μητέρας του και παρέμεινε στοργικός και αφοσιωμένος σ’ αυτήν.

Η βασίλισσα Βικτώρια παρέμεινε αποφασισμένη να κρατήσει τον πρίγκιπα της Ουαλίας μακριά από κάθε θέση ευθύνης.

Πίστευε ότι ήταν ανάξιος. “Τι θα συνέβαινε αν επρόκειτο να πεθάνω τον επόμενο χειμώνα”, έγραφε στην κόρη της. “Ανατριχιάζει κανείς όταν το σκέπτεται: είναι τρομερή σκέψη… Φοβάμαι ότι και η μεγαλύτερη βελτίωση δε θα τον κάνει κατάλληλο για τη θέση του”.

Σε μια άλλη περίπτωση εκμυστηρευόταν: “συχνά προσεύχομαι να μη ζήσει περισσότερο από μένα, γιατί δεν ξέρω τι θα συνέβαινε. Όλα τα σημαντικά έγγραφα του κράτους έμεναν κρυφά από τον πρίγκιπα ενώ δεν δεχόταν καμία εκπαίδευση  για τον μελλοντικό του ρόλο.

Βγάζοντας ένα κλειδί από την τσέπη του, ο μικρός αδελφός του Εδουάρδου, Λεοπόλδος είπε κάποτε: “Είναι το κλειδί του γραφείου της βασίλισσας, που ανοίγει όλους τους κρυφούς διπλωματικούς σάκους. Ο πρίγκιπας της Ουαλίας δεν επιτρέπεται να το έχει”.

Η βασίλισσα έλεγχε ακόμη και την ιδιωτική του ζωή

Ο Εδουάρδος δυσανασχετούσε με το πόσο ασήμαντο τον έκανε να αισθάνεται η μητέρα του. “Δε χρησιμεύω στη βασίλισσα στο παραμικρό”, παραπονέθηκε κάποτε.  “Οτιδήποτε λέω η προτείνω χλευάζεται και οι αδελφοί και οι αδελφές μου εισακούονται περισσότερο από μένα”. Όσο περισσότερο τον κρατούσε η βασίλισσα μακριά από τις ευθύνες , τόσο πιο πολύ ο Εδουάρδος στρεφόταν σε άλλες άσκοπες διασκεδάσεις, όπως η χαρτοπαιξία και οι γυναικοδουλειές. Το μόνο που κατάφερνε αυτό ήταν να επιβεβαιώνει στο μυαλό της Βικτώριας το πόσο ανάξιος ήταν.

Αφού δεν εμπιστευόταν ποτέ την κρίση του, η βασίλισσα προσπαθούσε να ελέγχει ακόμη και την ιδιωτική ζωή του Εδουάρδου μετά τον γάμο του. Ο λόρδος Στάνλεϊ  σημείωνε το 1863 ότι όλο το Λονδίνο κουτσομπόλευε “τον ασυνήθιστο τρόπο” με τον οποίο η βασίλισσα επέμενε να διευθύνει τον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα της Ουαλίας σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους. Δεν μπορούν ούτε να δειπνήσουν έξω, εκτός αν έχουν πάρει προηγουμένως έγκριση.

Πηγή: Βασιλικά σκάνδαλα, του Μichael Farqhar, εκδόσεις Ενάλιος

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ο βασιλιάς της Αγγλίας, Εδουάρδος Β’ αδιαφορούσε για τη σύζυγο του, Ισαβέλλα της Γαλλίας και προτιμούσε τον εραστή του. Ποια ήταν η εκδίκησή της