Αυτοκράτορας Βασίλειος Α’. Ο αγράμματος παλαιστής που έγινε αυτοκράτορας. Η άνοδος του με αδελφοποιήσεις, ερωτικά σκάνδαλα και τη δολοφονία του αυτοκράτορα

Το κείμενο έστειλε ο αναγνώστης μας, Βαγγέλης Σωτήρης

Ο Βασίλειος ο Ά (811-886) ήταν ένας αγράμματος χωρικός από τα περίχωρα της Αδριανούπολης.

Πιθανότατα Αρμένικης ή Σλάβικης καταγωγής, από πολύ φτωχή οικογένεια. Σύμφωνα με τις πηγές επρόκειτο για έναν γεροδεμένο και όμορφο νέο. Ανέβηκε στην ιεραρχία πολύ γρήγορα χάρις στην φιλοδοξία και την γοητεία του.

Όταν ο νεαρός Βασίλειος ξεκίνησε να βρει την τύχη του, ο δρόμος τον έφερε έξω από την εκκλησία του Αγίου Διομήδη. Ο ηγούμενος Νικόλαος που τον βρήκε, τον πήρε υπό την προστασία του.

«Τη δευτέρα ημέρα απελθών μετ’ αυτού εις το λουτρόν ήλλαξεν αυτόν και ελθών εν τη εκκλησία εποίησεν αδελφοποίησιν μετ’ αυτού και συνηυφραίνοντο εν αλλήλοις». Η εκκλησιαστική κάλυψη της ομοφυλοφιλίας στο Βυζάντιο δε προϋπόθετε κάποια κοινωνική ανοχή, αλλά μια προσπάθεια του κλήρου να συμβαδίσει με τα συμφέροντα της εξουσίας.

Για να «νομιμοποιήσει» τις σχέσεις μεταξύ ανδρών οδηγήθηκε στην λεγόμενη «αδελφοποιία». Η πνευματική Αδελφοποίηση διατηρεί τα ίδια στοιχεία με την Ακολουθία του ετερόφυλου γάμου, πρόκειται για μια ένωση ενώπιον Θεού, συγγενών και του ιερατικού κλήρου.

Αυτή ήταν η πρώτη αδελφοποίηση του μετέπειτα αυτοκράτορα. Στη συνέχεια, μέσω του αδερφού του ηγούμενου, ενός γιατρού, έρχεται σε επαφή με τον Θεοφιλίτση ο οποίος ήταν συγγενής του καίσαρα Βάρδα και του ίδιου του Μιχαήλ Γ’. Ο Θεοφιλίτσης, εντυπωσιασμένος από τον νέο, τον παίρνει αμέσως στην υπηρεσία του. Μετά από κάποια χρόνια, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Πελοπόννησο, θα γνωρίσει, μέσω του αφέντη του, την Δανιηλίδα, μια χήρα από την Πάτρα με τεράστιες εκτάσεις γης και σημαντική περιουσία. Οι δυο τους θα δημιουργήσουν στενές σχέσεις με αποκορύφωμα την δεύτερη αδελφοποίηση του Βασιλείου, με τον γιο της χήρας, Ιωάννη! Το γεγονός απεικονίζεται και από σχέδια του Ιωάννη Σκυλίτζη στην Χρονογραφία του.

Όταν έφυγε από την Πάτρα, η Δανιηλίδα του έδωσε τριάντα δούλους, φορεσιές και χρήματα. Ήταν πλέον ένας άνθρωπος υπολογίσιμος.

Στην Κωνσταντινούπολη κάποτε παρευρέθηκε με τον Θεοφιλίτση σε ένα δείπνο που διοργάνωνε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Γ’, ο επονομαζόμενος Μέθυσος. Σε μια επίδειξη δύναμης, νίκησε έναν ανίκητο Βούλγαρο παλαιστή και δάμασε ένα ατίθασο άλογο. Ο αυτοκράτορας γοητευμένος μαζί του τον παίρνει από τον Θεοφιλίτση και τον βάζει στην υπηρεσία του.

Στην αρχή ως πρωτοστράτορα (ιπποκόμος) και μετέπειτα ως παρακοιμώμενο (αυτός που κοιμάται έξω από την πόρτα του αυτοκράτορα). Το τελευταίο ήταν ένα αξίωμα, που συνήθως δινόταν σε ευνούχους. Ήταν ένα είδος άμεσου βοηθού με τεράστια δύναμη. Ο Μιχαήλ ήταν εντυπωσιασμένος με τον Βασίλειο και έλεγε ότι ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να εμπιστευτεί.

Τέτοια ήταν η εμπιστοσύνη που του έδειχνε, ώστε τον πάντρεψε με την ερωμένη του, Ευδοκία Ιγγερίνα και τον συμβουλευόταν για όλες τις σημαντικές υποθέσεις του κράτους. Παράλληλα ο Βασίλειος διατηρούσε σχέση και με την Θέκλα, την αδελφή του αυτοκράτορα. Η επιρροή του μεγάλωνε συνεχώς.

Ο Καίσαρας Βάρδας αποτελούσε εμπόδιο στις φιλοδοξίες του Βασιλείου και έτσι αυτός τον συκοφάντησε στον Μιχαήλ, με αποτέλεσμα την δολοφονία του. Ο Μιχαήλ είχε πλέον νέο συμβασιλεά.

Ο Μιχαήλ, ο οποίος «ξόδευε τους θησαυρούς του Κράτους σκορπίζοντας το χρήμα με το φτυάρι με κίναιδους, οργανοπαίκτες, χορεύτριες κι ένα πλήθος από ακόλαστους ανθρώπους», ήταν το τελευταίο εμπόδιο προς την απόλυτη εξουσία.

Ο Βασίλειος οργάνωσε την δολοφονία του και ανέβηκε στον θρόνο. Μέσα από ραδιουργίες, έρωτες και αδελφοποιήσεις ο αγράμματος χωρικός έγινε μονάρχης της Ανατολής. Η δυναστεία που δημιούργησε ήταν μια από τις πιο δυνατές, που γνώρισε ο ρωμαϊκός κόσμος.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: info@mixanitouxronou.gr

Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται.

Η ΜτΧ δεν ευθύνεται για τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Η φιλανθρωπία στα χρόνια του Βυζαντίου. Όριζαν ως κληρονόμο τον Χριστό για να σώσουν τη ψυχή τους. Πως γίνονταν οι έρανοι για την απελευθέρωση αιχμαλώτων…