Βασίλειος Α΄, ο αυτοκράτορας που πέθανε όταν ένα ελάφι τον τραυμάτισε με τα κέρατά του. Πώς “διαπόμπευσε” τους λιποτάκτες του στόλου, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο

Κάποτε στην Πόλη έγινε σεισμός και έπεσε ένα άγαλμα που ήταν στημένο πάνω σε έναν κίονα κοντά στην εκκλησία της Αγίας Άννας. Η περιοχή είχε την επωνυμία “Το Δεύτερον”.

Όταν ρωτήθηκε ο Λέων ο Φιλόσοφος σχετικά με το συμβάν δήλωσε με σιγουριά ότι θα θανατωθεί ο δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον αυτοκράτορα, δηλαδή ο καίσαρ Βάρδας και διάδοχός του θα είναι ο Βασίλειος, τον οποίο Βάρδας μισούσε πολύ. Τελικά η πρόβλεψη επαληθεύτηκε.

Περί αετού σκιάς

Κάποτε, τον καιρό του θερισμού, οι γονείς του Βασιλείου Α’, ο οποίος ήταν ακόμα μικρό παιδί, βρίσκονταν στα χωράφια, παρακολουθώντας τους εργάτες που θέριζαν.

Τότε λένε ότι ενώ οι γονείς του ήταν απασχολημένοι με τον θερισμό, ένας μεγάλος αετός κατέβηκε και στάθηκε πάνω από το παιδί που κοιμόταν, κάνοντας παχιά σκιά με τα φτερά του.Όταν η μητέρα του Βασιλείου αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, φοβήθηκε μήπως ο αετός κάνει κακό στο παιδί και τον έδιωξε πετώντας του μία πέτρα.

Ο αετός όμως ξανακατέβηκε και πρόσφερε πάλι τις φτερούγες του, κάνοντας σκιά στο μικρό παιδί. Η μητέρα του αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο και το παράξενο φαινόμενο επαναλήφθηκε για τρίτη φορά. Ήταν ένα γεγονός που ερμηνεύτηκε ως θεία ένδειξη για τον ρόλο που επρόκειτο να παίξει ο Βασίλειος στην ιστορία του Βυζαντίου.

Ελληνοβουλγαρικές αψιμαχίες

Κάποτε ο μετέπειτα αυτοκράτορας Βασίλειος Α’, όταν βρισκόταν ακόμη στην υπηρεσία του πατρικίου Θεόφιλου, παρευρέθηκε σε ένα συμπόσιο που ήταν επίσης παρών ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ’ με την ακολουθία του, αλλά και μερικούς Βούλγαρους που μόλις είχαν φτάσει στην Πόλη από την πατρίδα τους και τους θεωρούσε φίλους του.

Οι Βούλγαροι λοιπόν είχαν κάποιον δικό τους που υπερηφανευόταν για τη σωματική του δύναμη, λέγοντας ότι μέχρι τότε κανείς δεν είχε βρεθεί να τον νικήσει.

Ο Θεόφιλος τότε πρότεινε στον αυτοκράτορα να δεχτεί την πρόσκληση των Βουλγάρων, λέγοντας ότι έχει τον κατάλληλο παλαιστή που θα αντιμετώπιζε τον Βούλγαρο, εννοώντας τον Βασίλειο. Ο αυτοκράτορας πρόσταξε να γίνει η αναμέτρηση και τότε, πολύ γρήγορα, ο Βασίλειος άρπαξε τον βούλγαρο παλαιστή και, κρατώντας τον σφιχτά, τον σήκωσε στον αέρα και τον πέταξε πάνω σε ένα τραπέζι με τέτοια ευκολία σαν να ήταν ένα δεμάτι άχυρο.

Από εκείνη την ημέρα η φήμη του Βασιλείου εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Πόλη.

Εθελούσια κέρατο

Ο Βασίλειος, όταν υπηρετούσε ως παρακοιμώμενος στα ανάκτορα, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να γίνει αρεστός στον αδύναμο αυτοκράτορα Μιχαήλ, προκειμένου να εφαρμόσει τα φιλόδοξα σχέδιά του. Έτσι, δεν δίστασε να χωρίσει τη γυναίκα του Μαρία και να πάρει σε δεύτερο γάμο την περίφημη για την ομορφιά της εταίρα και ερωμένη του αυτοκράτορα, Ευδοκία Ιγγερίνη.

Εννοείται ότι και μετά τον γάμο του, επέτρεπε στον αυτοκράτορα να συνευρίσκεται με τη σύζυγό του πια.

Ο στόχος του να γίνει αυτοκράτορας ήταν πιο σπουδαίος και από τη συζυγική τιμή.

Αλεπούδες και λιοντάρια

Ο Μιχαήλ Γ’ είχε ως θαλαμηπόλο κάποιον ευνούχο Σλάβο που λεγόταν Δαμιανός. Αυτός πολλές φορές συμβούλευε τον βασιλιά να παραβλέπει τις προτάσεις του θείου του, Βάρδα, ο οποίος έχει συγκεντρώσει μεγάλο μέρος της βασιλικής εξουσίας στα χέρια του.

Όταν αντιλήφθηκε ο Βάρδας και οι φίλοι του τον ρόλο του Δαμιανού, τον συκοφάντησαν στον αυτοκράτορα με αποτέλεσμα να πετύχουν την απομάκρυνσή του από το παλάτι. Ενώ η θέση χήρευε και ο Βάρδας επιχειρούσε να προωθήσει σε αυτήν κάποιον που ήταν της εμπιστοσύνης του, ο Μιχαήλ έκανε θαλαμηπόλο του τον Βασίλειο.

Τότε ο Βάρδας, που γνώριζε τις ικανότητές του Βασιλείου, μετάνιωσε πικρά που είχε εισηγηθεί την απομάκρυνση του Δαμιανού, λέγοντας: “Πίστεψα σε άφρονες και απερίσκεπτους ανθρώπους και έτσι, αφού έδιωξα από το παλάτι την αλεπού, έφερα στη θέση της στο λιοντάρι, για να μας κατασπαράξει και να μας καταβροχθίσει όλους”.

Αυτό θα πει παραδειγματισμός

Οι Άραβες της Αφρικής στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλείου Α’, επιτέθηκαν με τον στόλο τους στα νησιά του Ιονίου, λεηλατώντας και παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους.

Τότε στάλθηκε να τους αντιμετωπίσει ο βυζαντινός στόλος με ναύαρχο τον Νάσαρ, ο οποίος γρήγορα έφτασε στη Μεθώνη με πολλές τριήρεις. Όμως, εκεί πολλοί κωπηλάτες εγκατέλειψαν τον στόλο από φόβο προς τον εχθρό. Όταν το έμαθε αυτό ο Βασίλειος, αρχικά πρόσταξε να συλληφθούν όλοι οι λιποτάκτες και να φυλακιστούν.

Στη συνέχεια διέταξε να βγουν από τις φυλακές της πρωτεύουσας 30 κακούργοι που επρόκειτο να εκτελεστούν, να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους και να διαπομπευθούν στον ιππόδρομο και σε ολόκληρη την Πόλη ως λιποτάκτες του στόλου.

Έτσι αυτοί, χωρίς μαλλιά και γένια, με καμμένα πρόσωπα, δεμένοι πισθάγκωνα και με αλυσίδες στα πόδια, έγιναν ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγήν. Τα πληρώματα του βυζαντινού στόλου που πληροφορήθηκαν αυτή την τιμωρία ζήτησαν αμέσως από τον Νάσαρ να τους οδηγήσει εναντίον του εχθρού.

Το Ευαγγέλιο εν καμίνω

Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α’ προσπάθησε να συνάψει φιλικές σχέσεις με τους Ρώσους, προσφέροντάς τους πολλά δώρα, αλλά ταυτόχρονα έστειλε και εκπροσώπους της Εκκλησίας για να τους εκχριστιανίσει. Όταν αυτοί έφτασαν στη Ρωσία, ο βασιλιάς της τους υποδέχτηκε μαζί με άλλους ευγενείς και πλήθος λαού.

Οι απεσταλμένοι από το Βυζάντιο ιερείς διάβασαν από τη Βίβλο διάφορα θαύματα, μεταξύ των οποίων και το θαύμα των τριών παίδων που δεν καίγονταν, αν και βρίσκονταν μέσα στη γνωστή κάμινο. Τότε, οι δεισιδαίμονες Ρώσοι απαίτησαν να γίνει ένα παρόμοιο θαύμα για να πιστέψουν, ζήτησαν μάλιστα να ρίξουν στη φωτιά το Ευαγγέλιο που είχαν φέρει μαζί τους οι βυζαντινοί ιερείς.

Αυτοί τότε, αφού προσευχήθηκαν, έριξαν το Ευαγγέλιο στη φωτιά και, έπειτα από ώρες, αυτό βρέθηκε να είναι ανέπαφο. Έτσι, οι Ρώσοι άρχισαν να βαφτίζονται ομαδικά.

Ο θάνατος του Βασιλείου Α’

Σε κάποιο κυνήγι ο Βασίλειος Α’ καταδίωξε ένα τεράστιο ελάφι με μεγάλα κέρατα. Τη στιγμή όμως που είχε σηκώσει το ξίφος για να σκοτώσει το ελάφι, εκείνο στράφηκε εναντίον του και τον χτύπησε με τα κέρατά του. Μία άκρη τους, μάλιστα, μπλέχτηκε στη ζώνη του αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα να κρεμαστεί και να στέκεται μετέωρος, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει.

Ο Βασίλειος κινδύνευε να σκοτωθεί, αν κάποιος από τους ακολούθους του δεν έκοβε με το ξίφος τη ζώνη του, ελευθερώνοντας τον έτσι από τα κέρατα του ζώου. Όμως, ο αυτοκράτορας, αντί να ανταμείψει τον ακόλουθο για τη σωτηρία του, διέταξε να τον εκτελέσουν, με τη δικαιολογία ότι τάχα “τράβηξε σπαθί εναντίον του αυτοκράτορα”!

Από την πληγή που του προξένησαν τα κέρατα του ελαφιού ο Βασίλειος δεν άντεξε και πέθανε ύστερα από λίγο.

Πηγή: «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η κατάρα να είσαι αυτοκράτορας στο Βυζάντιο! Μόνο οι μισοί πέθαναν από φυσικά αίτια. Τυφλώσεις, δολοφονίες ακρωτηριασμοί και άλλα βασανιστήρια που υπέστησαν σχεδόν οι μισοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου