Βαλς, ο χορός που απαγορεύτηκε επειδή θεωρούνταν προκλητικός. Πώς ο χορός των αγροτών έγινε ο αγαπημένος της υψηλής κοινωνίας και καθιερώθηκε με τη μουσική του Γιόχαν Στράους

Τον 18^ο αιώνα ένας καινούργιος χορός έκανε την εμφάνιση του στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ήταν το βαλς, ο πρώτος χορός που ο άντρας με τη συνοδό του ερχόταν σε στενή επαφή. Ο καβαλιέρος ζητούσε από τη ντάμα να χορέψουν, την έπιανε από τη μέση και στη συνέχεια στροβιλίζονταν με συνεχόμενες κινήσεις μέσα στην αίθουσα.

Το γεγονός πως οι δύο χορευτές είχαν στενή σωματική επαφή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στους Ευρωπαίους και είχε απαγορευτεί σε ορισμένα μέρη της Γερμανίας και της Ελβετίας. Χαρακτηριστικά όπως ανέφεραν γερμανικά βιβλία του 18^ου αιώνα «το βαλς είναι η απόδειξη της αδυναμίας του σώματος και του μυαλού της γενιάς μας». Το βαλς για χρόνια ήταν συνδεδεμένο με άσεμνες συμπεριφορές λόγω της στενής επαφής των χορευτών.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Μονταίν είχε αναφέρει πως το 1580 είχε δει στην πόλη Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας έναν χορό που τα ζευγάρια ακουμπούσαν τα πρόσωπα τους.

Η ιστορία του βαλς ξεκινάει τον 13^ο αιώνα στην Αυστρία και την Γερμανία. Ενώ αργότερα θεωρούνταν χαρακτηριστικός χορός της αριστοκρατίας, ξεκίνησε να χορεύεται από τους χωρικούς.

Οι αγρότες της εποχής χόρευαν έναν χορό που διέφερε από τους υπόλοιπους, καθώς χόρευαν σε ζευγάρια και έκαναν έντονες χορευτικές κινήσεις.

Ωστόσο ο συγκεκριμένος χορός μέχρι τον 16^ο αιώνα δεν είχε γίνει ακόμα δημοφιλής.

Τον 18ο αιώνα το βαλς έγινε γνωστό στη Βιέννη και άρχισε να χορεύεται συστηματικά από τους Βιενέζους.

Τότε ξεκίνησαν στη Βιέννη οι δημόσιες χοροεσπερίδες, όπου μπορούσε να συμμετέχει και ο απλός λαός.

Οι χορευτές επιδίδονταν σε χορό που ονομαζόταν Walzer, απ’όπου προέρχεται η ονομασία βαλς.

Οι Βιενέζοι πρόσθεσαν μερικές ακόμα κινήσεις και το βαλς εξαπλώθηκε σιγά σιγά στη Γαλλία και στην Αγγλία.

Στην Αγγλία εκείνης της εποχής ο χορός θεωρήθηκε επαναστατικός καθώς οι γυναίκες με τους άντρες σπάνια ερχόταν σε επαφή μεταξύ τους.

Το βαλς απαιτούσε σωματική και οπτική επαφή μεταξύ αντρών και γυναικών σε δημόσιους χώρους.

Λέγεται μάλιστα πως η Βασίλισσα Βικτόρια ήθελε πολύ να χορέψει βαλς, αλλά δεν την άφηναν έως ότου παντρευτεί γιατί θεωρούνταν σκανδαλώδης χορός για μια ανύπαντρη.

Η μουσική επένδυση του βαλς με έργα σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως των Τζόσεφ Λάνερ και του Γιόχαν Στράους, έδωσε στον χορό ακόμα μεγαλύτερη ώθηση και διέγραψε την κακή φήμη των προηγούμενων χρόνων.

Ο άνθρωπος ωστόσο που καθιέρωσε το βαλς με τη μουσική του ήταν ο γιος του Στράους, ο Γιόχαν Στράους ο νεότερος, που έγινε διάσημος για τις βαλς συνθέσεις τους.

Στα μέσα του 19^ου αιώνα το βαλς άρχισε να εξαπλώνεται στην Αμερική και σε πολλές ακόμα χώρες, και δημιουργήθηκαν πολλές παραλλαγές του χορού.

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να χάνει τη δυναμική του και να επισκιάζεται από τους καινούργιους χορούς που εμφανίστηκαν.

Στην αρχική φωτογραφία εικονίζονται οι Fred Astaire και Audrey Hepburn

Δείτε παρακάτω τη βασίλισσα Βικτόρια που υποδύεται η Έμιλι Μπλαντ να χορεύει βαλς με τον πρίγκιπα Αλβέρτο που υποδύεται ο Ρούπερτ Φρεντ στην ταινία “Βασίλισσα Βικτόρια: Τα χρόνια της νιότης”

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Σουίνγκ, ο ξεσηκωτικός χορός των μαύρων και των Εβραίων που λάτρεψε η νεολαία και απαγόρευσαν οι Ναζί. Η Γκεστάπο συνελάμβανε τους χορευτές και τους έστελνε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης