U2. Το βίντεο κλιπ που προκάλεσε συμπλοκές με την αστυνομία, κυκλοφοριακό χάος και απειλές για απέλασή τους από τις ΗΠΑ

Στις 27 Μαρτίου του 1987, το ιρλανδικό ροκ συγκρότημα U2 ανέβηκε  στην ταράτσα μιας κάβας στο κέντρο του Λος Άντζελες για να γυρίσει το βίντεο κλιπ του τραγουδιού, «Where the streets have no name».

Αποτέλεσμα ήταν αν προκληθούν συμπλοκές μεταξύ θαυμαστών, αστυνομικών και μποτιλιαρισμένων οδηγών.

Μια δωρεάν συναυλία των U2

Στις αρχές Μαρτίου του 1987, η μπάντα μόλις είχε κυκλοφορήσει το  πέμπτο άλμπουμ της,  “The Joshua Tree”. που ήδη είχε φτάσει στην κορυφή των τσαρτς, τόσο σε Αγγλία όσο και σε Αμερική.

Το συγκρότημα πέρασε τον ατλαντικό για να κάνει καριέρα και στην Αμερική.

Η συναυλία στην ταράτσα ήταν ένα έξυπνο τρικ για δημοσιότητα.

Το ίδιο είχαν κάνει πριν από χρόνια και οι Beatles για το “Let it Be”.

Σκηνοθέτες και παραγωγοί ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να αποτυπώσουν τις φυσικές αντιδράσεις του κόσμου ή μήπως τελικά ήθελαν να προκαλέσουν σάλο στις γειτονιές του Λος Άντζελες;

Η μέρα της συναυλίας

Οι παραγωγοί δεν άφησαν τίποτα στην τύχη.

Μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε πάει ειδικό συνεργείο για να προετοιμάσει κατάλληλα την οπτικοακουστική κάλυψη της συναυλίας.

Ενίσχυσαν τη στέγη για να μην καταρρεύσει σε περίπτωση που έκαναν έφοδο οι θαυμαστές.

Επίσης, τοποθέτησαν εφεδρική γεννήτρια σε περίπτωση που οι αρχές έκοβαν την γενική παροχή, όπως και έγινε.

To πρωί της 27^ης Μαρτίου όλα ήταν έτοιμα.

Ο κόσμος  άρχισε να συγκεντρώνεται και να περικυκλώνει το κτίριο για να τους παρακολουθήσει και σταδιακά οι δρόμοι έγιναν κόλαση για τους οδηγούς.

Οι αστυνομικές αρχές προειδοποίησαν τους U2 ότι θα αναγκαστούν να τους διακόψουν γιατί έχει δημιουργηθεί κυκλοφοριακό χάος στο Λος Άντζελες.

Παρόλο που οι παραγωγοί και οι μάνατζερ μάλλον ήθελαν να κοπεί το ρεύμα για να γίνει πιο μελοδραματικό το βίντεοκλιπ, η αστυνομία καθυστέρησε και πρακτικά τους έδωσε χρονική παράταση για να συνεχίσουν τα γυρίσματα.

Έτσι κατάφεραν να πουν οκτώ τραγούδια, εκ των οποίων τα τέσσερα ήταν διαφορετικές εκδοχές του «Where the streets have no name».

Μετά από αρκετή ώρα χάους και αναρχίας στην πόλη τους, οι αστυνομικοί παρεμβαίνουν. Προσπαθούν να διώξουν τον κόσμο. Το πλήθος αρχίζει να τους γιουχάρει.

Γίνονται μικροσυμπλοκές και μερικές προσαγωγές.

Ανάμεσά τους και ο σκηνοθέτης του βίντεο κλιπ. Κανείς όμως δεν πείραξε τους U2.

Οι αστυνομικές αρχές απλά ανέβηκαν στην ταράτσα, έκοψαν την παροχή ρεύματος και τους ζήτησαν να σταματήσουν. Ούτως ή άλλως, ο στόχος είχε επιτευχθεί.

Το βίντεο κλιπ ήταν άκρως επεισοδιακό. Στα γκράμι μάλιστα βραβεύτηκε.

Σήμερα στη θέση της κάβας υπάρχει ένα μεξικάνικο εστιατόριο.

Την επόμενη μέρα οι U2 αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγγνώμη και να αραδιάσουν αρκετές δικαιολογίες για να αποφύγουν την απέλαση.

Πως γράφτηκε το τραγούδι

Πολλοί πιστεύουν ότι το «Where the streets have no name», αναφέρεται στους δρόμους της Αιθιοπίας που δεν έχουν όνομα, παρά μόνο αριθμό.

Έχει γραφτεί ότι ο Μπόνο το εμπνεύστηκε μετά από ένα ταξίδι με τη γυναίκα που εργαστηκε εθελοντικά σε καταυλισμό προσφύγων.

Μάλλον όμως αφορά στην Ιρλανδία.

Εκεί που οι δρόμοι είναι οι ταυτότητα των ανθρώπων, καθώς οι γειτονιές είναι χωρισμένες ανάλογα με την καταγωγή, τη θρησκεία και την κοινωνική τάξη.

Αν γνωρίζετε σε ποιο δρόμο μένει κάποιος, ξέρετε ήδη πολλά για την ταυτότητα του.

Φυσικά μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι για την ανθρώπινη αναζήτηση, αλλά αυτή είναι η μαγεία με τους καλούς στίχους.

Ο καθένας καταλαβαίνει ότι θέλει.

Πηγή φωτογραφιών: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οι τέσσερις «ματωμένες Κυριακές» του 1972 και η Bloody Sunday των Ιρλανδών που έκαναν τραγούδι οι U2. Το 2010 ο πρώην πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ ζήτησε επίσημα συγνώμη