Τζον Τρελόνι. Ο φιλέλληνας φίλος του λόρδου Βύρωνα που παντρεύτηκε την αδερφή του Ανδρούτσου

Ανάμεσα στους σημαντικούς Φιλέλληνες που πολέμησαν στην Επανάσταση ήταν ο Τζον Έντουαρντ Τρελόνι. Είχε περιπετειώδη ζωή και υπήρξε φίλος του Λόρδου Βύρωνα και του Σέλλεϊ. 

Το 1820, ο Τρελόνι, μαζί με τον φίλο του Έντουαρντ Ουίλιαμς, γνώρισαν στην Ελβετία τον λογοτέχνη Τόμας Μέντουιν, ο οποίος τους μίλησε για τον Σέλλεϊ και τον Βύρωνα. Οι δύο φίλοι εντυπωσιάστηκαν από τα έργα τους και θέλησαν να τους συναντήσουν.

«Γνώρισα τον Σέλλεϊ την τελευταία χρονιά της ζωής του και τον Βύρωνα στις τρεις τελευταίες της δικής του. Και με τους δύο είχα την πιο στενή οικειότητα κα τους έβλεπα σχεδόν καθημερινά», είχε γράψει ο Τρελόνι.

Στις 8 Ιουλίου 1822, ο Σέλλεϊ ταξίδευε με ιστιοφόρο μαζί με τον Ουίλιαμς, με προορισμό το Λιβόρνο. Ένα μπουρίνι χτύπησε το πλοίο, με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει και να πνιγούν. Το γεγονός σημάδεψε τον Τρελόνι για πάντα. Ήταν αυτός που ανέσυρε τα πτώματα των αντρών από το ναυάγιο.

Οι σοροί τους αποτεφρωθήκαν με την παρουσία του Βύρωνα και του Τρελόνι, οι οποίοι φύλαξαν την καρδιά του Σέλλεϊ.

Όταν ο Βύρωνας και ο Τρελόνι ήρθαν στην Ελλάδα

Τον Ιούλιο του 1823, οι δυο τους ξεκίνησαν το ταξίδι από την Γένοβα με προορισμό την Ελλάδα. Αρχές Αυγούστου, έφτασαν στην Κεφαλονιά, όπου ο Βύρωνας δέχτηκε ανεπίσημη πρόταση να γίνει βασιλιάς της χώρας. «Αν μου κάνουν επίσημα αυτή την πρόταση μπορεί και να μην αρνηθώ», είχε πει.

Ο Τρελόνι πήγε στη Σαλαμίνα, όπου γνώρισε τους Φαναριώτες, τους οποίους αντιπάθησε καθώς προτιμούσε τη ζωή και τα ήθη των οπλαρχηγών. Έγραψε γι αυτούς: «Εκπληκτικά πολυμήχανοι και υπολογιστές, πρώτοι σε κάθε τι το κακό, αναθρεμμένοι στην Κωνσταντινούπολη και δασκαλεμένοι στις τέχνες της εξαπάτησης από τους πιο επιδέξιους προφέσορες του κόσμου».

Στη συνέχεια, ταξίδεψε στην Αθήνα, όπου συναντήθηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε στενή φιλία. Τότε, ο οπλαρχηγός συμφώνησε να πραγματοποιηθεί Εθνοσυνέλευση στα Σάλωνα. Ο Τρελόνι πήγε στο Μεσολόγγι, για να ζητήσει από τον Βύρωνα και τους Έλληνες της Δυτικής Στερεάς να συμμετάσχουν. Στο δρόμο, βρήκαν έναν αγγελιαφόρο, ο οποίος τους ενημέρωσε για το θάνατο του λόρδου, στις 19 Απριλίου 1824.

Ο Τρελόνι έφτασε στο Μεσολόγγι, στις 24/25 Απριλίου και επισκέφτηκε το σπίτι του αγαπημένου του φίλου.

Την επόμενη μέρα, ο Τρελόνι συναντήθηκε με τον Μαυροκορδάτο. Από τα 30.000-40.000 τάλιρα που είχε φέρει ο Μπάιρον, είχαν απομείνει μόνο περίπου 5.000-6.000, τα οποία ξοδεύτηκαν σε διάστημα τριών μηνών. Ο Μαυροκορδάτος απαιτούσε να του δοθούν τα χρήματα, ενώ ο Άγγλος επέμενε πως θα έπρεπε να αποσταλούν στα Ιόνια Νησιά.

Αργότερα, ο Τρελόνι άφησε το Μεσολόγγι και κατευθύνθηκε προς τα Σάλωνα με μια ομάδα περίπου 100 ανδρών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ξένοι. Μαζί του είχε και πέντε μπρούτζινα κανόνια με πυρομαχικά , καθώς και άλλα υλικά που είχε αποστείλει η Αγγλική Φιλελληνική Επιτροπή. Ο Ανδρούτσος του έδωσε  την εντολή να τα μεταφέρει στην Ανατολική Στερεά.

Παρά την έντονη αντίδραση του Μαυροκορδάτου, ο οποίος έτρεφε μίσος για τον Ανδρούτσο, ο Τρελόνι έπραξε το καθήκον του.

Η απόπειρα δολοφονίας στη σπηλιά του Ανδρούτσου

Από τα Σάλωνα, ο έλληνας οπλαρχηγός και ο άγγλος Φιλέλληνας επέστρεψαν στη Λιβαδειά και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στην Αθήνα και την Εύβοια, συνεχίζοντας τον αγώνα χωρίς καμία στρατηγική, αφού η κυβέρνηση δεν τους παρείχε καμία υποστήριξη.

Τελικά, ο Τρελόνι ακολούθησε τον Ανδρούτσο στο αρχηγείο του, σε μια σπηλιά στον Παρνασσό, στη διάσημη «Μαύρη Τρύπα».

Τον Απρίλιο το 1825, παραλίγο να χάσει τη ζωή του από δολοφονική ενέδρα, που του έστησαν άνδρες της κυβέρνησης. Τον κατηγορούσαν ότι διατηρούσε σχέσεις με τους Τούρκους. Γλίτωσε από τα χέρια τους και ανέβηκε στη Μαύρη Τρύπα.

Θα ερχόταν αντιμέτωπος με μια ακόμα απόπειρα δολοφονική επίθεσης.

Στα τέλη Μαΐου, ο Τζον Φέντον, ένας ακόλουθος και ο Τρελόνι, συνάντησαν τον Τόμας Γουίτκομπ και κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Όμως, ο Φέντον και ο Γουίτκομπ συμπεριφέρθηκαν στον Τρελόνι με δόλιο τρόπο.

Επιχείρησαν να τον σκοτώσουν, με 2 σφαίρες. Η μία βγήκε από το στόμα του, καταστρέφοντας αρκετά δόντια μαζί με τις ρίζες από τα ούλα, ενώ η άλλη καρφώθηκε ανάμεσα στο στέρνο και το δεξί του χέρι.

Ο Φέντον σκοτώθηκε από έναν σωματοφύλακα του φιλέλληνα, ενώ ο Γουίτκομπ συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ο Τρελόνι, αν και σοβαρά τραυματισμένος, επέζησε.

Ο γάμος του Τρελόνι με την αδερφή του Ανδρούτσου

Το 1797, όταν πέθανε ο πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου,  η μητέρα του, Ακριβή Τζαρλαμπά, παντρεύτηκε τον γιατρό Φίλιππο Καμμένο και απέκτησε τρία παιδιά: την Ταρσίτσα, την Αγγελική και τον Χαρίλαο.

Ο Τρελόνι παντρεύτηκε την Ταρσίτσα, η οποία ήταν μόλις 13 ετών. Το ζευγάρι απέκτησε ένα παιδί που όμως πέθανε σε μικρή ηλικία. Η απώλεια αυτή οδήγησε στον χωρισμό τους και το 1828, ο Τρελόνι επέστρεψε στην Αγγλία, έχοντας χάσει και την Ταρσίτσα και το παιδί τους.

Τα ατίθασα παιδικά χρόνια

Γεννημένος το 1792, στο Λονδίνο, ήταν ο δεύτερος γιος μιας πλούσιας οικογένειας. Επειδή δεν ήταν πρωτότοκος, δεν κληρονομούσε τίποτα από την περιουσία και έπρεπε να φροντίσει το μέλλον του.

Μαζί με τον μεγαλύτερό του αδερφό, όταν ο Τρελόνι ήταν 8 ετών μπήκαν εσώκλειστοι στο χειρότερο αριστοκρατικό οικοτροφείο, το οποίο έμοιαζε περισσότερο με φυλακή. Το φαγητό ήταν απαίσιο, οι τιμωρίες ήταν συχνές και επίπονες. «Σπάνια με μαστίγωναν περισσότερες από μία φορές την ημέρα ή με ράβδιζαν παραπάνω από μία φορά την ώρα», είχε πει.

Ο Τρελόνι ενστερνίστηκε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης τη στιγμή που ο διευθυντής του οικοτροφείου απεχθανόταν ό,τι είχε σχέση με τη Γαλλία. Όταν ήρθε να τους διδάξει ένας μισητός δάσκαλος, ηγήθηκε μιας ομάδας μαθητών που τον λιντσάρισαν. Ο διευθυντής οργισμένος προσπάθησε να μαστιγώσει τον Τρελόνι, ο οποίος όμως τον έριξε κάτω και κόντεψε να του «ανοίξει» το κεφάλι.

Τελικά, τον έκλεισαν στην απομόνωση και ως εκδίκηση έβαλε φωτιά, η οποία παραλίγο να κάψει το οικοτροφείο. Ήταν μόλις 11 χρονών. Την επόμενη μέρα ο διευθυντής τον έστειλε σπίτι του. Ο πατέρας του σκέφτηκε ότι η μόνη λύση για να συμμορφωθεί είναι να καταταχθεί στο ναυτικό.

Ταξίδεψε σε όλες τις ηπείρους και κατάφερε να επιβιώσεις από τραυματισμούς και από χολέρα, μεχρι που εγκατέλειψε τη ναυτική ζωή και συνέχισε τις περιπέτειες και τον τυχοδιωκτισμό στη στεριά.

Αρχική εικόνα: Wikipedia