Τζένη Καρέζη. “Θα γεννήσω το παιδί μου στη σκηνή αν χρειαστεί”. Η αιφνιδιαστική είδηση της εγκυμοσύνης ενώ ετοιμαζόταν να υποδυθεί την Μεγάλη Θεοδώρα

Μια καρμική συνάντηση. Ένας έρωτας που της άλλαξε τη ζωή. Ένας ήσυχος γάμος και η ολοκλήρωση της ευτυχίας, με τον ερχομό του γιου της Κωνσταντίνου. 

Η Τζένη Καρέζη, γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1932. Τον Κώστα Καζάκο τον γνώρισε ανήμερα των γενεθλίων της το 1967. Εκείνη την ημέρα έλεγε ότι ξεκίνησε η ζωή της. Λυπόταν που δεν τον είχε γνωρίσει νωρίτερα.

“Να είχα κερδίσει αυτά τα χαμένα χρόνια. Ίσως έπρεπε να περάσω κι εγώ κάποιες πικρές ώρες μοναξιάς και σπατάλης για να ωριμάσω και να εκτιμήσω τον θησαυρό που θα ερχόταν στη ζωή μου”. Είχε ήδη κάνει έναν φαντασμαγορικό γάμο με τον Ζάχο Χατζηφωτίου, που έληξε σύντομα. Αυτή τη φορά τα ήθελε όλα αλλιώς. Πιο λιτά.

“Τζένη-Κώστας”

Παντρεύτηκαν στις 5 Αυγούστου 1968 μεταξύ λίγων φίλων και συγγενών. Χωρίς δηλώσεις, χωρίς φλας. “Ο Κώστας με βοήθησε επαγγελματικά. Ήμουν εγωίστρια. Καθισμένοι πια στο τζάκι του σπιτιού μας, συζητάμε, κάνουμε σχέδια. Κι εγώ θέλω να είμαι καλή ηθοποιός, για να με εγκρίνει ο Κώστας. Σε εκείνον βλέπω το πιο δύσκολο και απαιτητικό κοινό” έλεγε.

Διαβάστε επίσης: Η τελευταία επιστολή της Τζένης Καρέζη λίγο πριν πεθάνει: «Θέλω να αγαπώ και να με αγαπούν. Και πάντα ελπίζω» (βίντεο)

1969. Ο ερχομός του Κωνσταντίνου

Όλες οι δηλώσεις της Τζένης έδειχναν ότι διένυε την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της. Αυτή την ευτυχία επισφράγισε η γέννηση του γιου της Κωνσταντίνου, που ήρθε στον κόσμο στις 25 Απριλίου 1969. Μετά τον γάμο της έμεινε σχεδόν αμέσως έγκυος. Είχε μια πολύ εύκολη εγκυμοσύνη, σε σχέση με την φίλη της, Αλίκη Βουγιουκλάκη που συμπτωματικά την ίδια περίοδο ήταν έγκυος στον γιο της, Γιάννη.

Το χαρμόσυνο νέο της γέννησης του έγινε πρωτοσέλιδο σε όλα τα έντυπα της εποχής. Λουλούδια, δώρα και γράμματα απ’ όλη την Ελλάδα έφταναν για να συγχαρούν τους νέους γονείς. Το δώρο της Αλίκης ήταν ένας βυζαντινός σταυρός και της Ζωής Λάσκαρη μια εικόνα. Εκείνη αισθάνθηκε για πρώτη φορά ότι μοιράστηκε την ευτυχία της με τόσους ανθρώπους. Τους ευχαρίστησε όλους, με αποκλειστικές φωτογραφίες μέσα από το μαιευτήριο, αγκαλιά με τον γιο της και με τρυφερές δηλώσεις:

“Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου έστειλαν τόσο συγκινητικά την αγάπη τους και μοιράζονται μαζί μου την απέραντη χαρά μου για την απόκτηση του γιου μου. Γνώρισα τον Κώστα, παντρευτήκαμε και τώρα αποκτήσαμε το γιο μας. Θέλω να είστε σίγουροι πως αυτή η ολοκλήρωση θα ανοίξει και επαγγελματικά νέους ορίζοντες στην καλλιτεχνική διαδρομή”.

Πράγματι λίγο πριν μείνει έγκυος βρισκόταν στο κατώφλι μιας καινούργιας εποχής, με έργα διαφορετικού ρεπερτορίου. Την χειμερινή περίοδο 1968-69 μαζί με τον Κώστα Καζάκο ανέβασαν το ιστορικό έργο, “Θεοδώρα η Μεγάλη” του Γιώργου Ρούσσου. Το τόλμημα ήταν μεγάλο. Στις πρόβες η Τζένη έμαθε ότι ήταν έγκυος. Όμως το ανέβασμα της παράστασης είχε ήδη αποφασιστεί. Δεν γινόταν να κάνουν πίσω. Τα έξοδα ήταν υπέρογκα. Όμως, η τελική απόφαση ήταν δική της.

-Θα παίξω, είπε στον Καζάκο

-Είσαι σίγουρη;

-Ναι. Είμαι σκληρό καρύδι εγώ. Θα γεννήσω το παιδί μου, ακόμα και πάνω στη σκηνή αν χρειαστεί. Η Θεοδώρα μας έφερε γούρι, γι’ αυτό πρέπει να ανέβει.

Όταν βίωσε την μητρότητα έλεγε ότι αν τα έκανε όλα από την αρχή θα έκανε κι’ άλλα: “Θεωρώ το μεγαλύτερο σφάλμα της ζωής μου,που δεν έκανα δεύτερο παιδί.Με τη δουλειά,με όλα αυτά,με την ιδέα ότι είχαμε ήδη ένα παιδί. Εαν μπορούσα να ξαναρχίσω τώρα θα έκανα τρία παιδιά.Και όσο βλέπω τον Κωνσταντίνο να μεγαλώνει και να γίνεται το ωραίο πλάσμα που γίνεται,τόσο πιο έντονη νιώθω αυτή την επιθυμία,λέω,γιατί όχι ένα παιδάκι ακόμα!

Το πρόωρο τέλος

Η Καρέζη έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιουλίου 1992, νικημένη από τον καρκίνο. Ήταν 60 ετών. Ο γιος της χρόνια μετά τον θάνατο της εξομολογήθηκε ότι δεν περίμεναν να φύγει από τη ζωή. “Νομίζω ότι έφυγε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δεδομένων των συνθηκών. Έφυγε ήρεμα και ήσυχα με ένα μικρό χαμογελάκι στα χείλη. Το να μπορείς να βοηθήσεις τον άνθρωπό σου, σου δίνει κι εσένα μετά δύναμη”. Στη μνήμη της ιδρύθηκε, την ίδια χρονιά, το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και χρόνιες καταληκτικές νόσους και τη με κάθε μέσο ανακούφισή τους από τον πόνο.

Οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από το προσωπικό αρχείο του Κώστα Καζάκου για την “Μηχανή του Χρόνου”.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: O γάμος της Τζένης Καρέζη με τον Ζάχο Χατζηφωτίου μέσα σε ένα μήνα από τη γνωριμία τους. Οι καλεσμένοι ήταν 500 και οι απρόσκλητοι 5.000 …