Τσαρλς Ρίχτερ, ο επιστήμονας που επινόησε την κλίμακα μέτρησης των σεισμών έπασχε από το σύνδρομο Άσπεργκερ. Μελετούσε ακόμη και όταν κοιμόταν καθώς είχε εγκαταστήσει σεισμογράφο μέσα στο σαλόνι του

Το 1935 συντελέστηκε μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο μέτρησης των σεισμών. Δύο επιστήμονες στη Νότια Καλιφόρνια επινόησαν την Κλίμακα Ρίχτερ.

Ήταν ο Αμερικανός φυσικός και σεισμολόγος Τσαρλς Ρίχτερ από τον οποίο πήρε το όνομά του η διαδεδομένη κλίμακα και ο Γερμανός Μπένο Γκούτενμπεργκ.

Στην αρχή, η επινόηση χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση τοπικών σεισμών.

Εξαιτίας όμως της πρωτοτυπίας της, καθιερώθηκε διεθνώς ως κλίμακα αναφοράς του μεγέθους όλων των σεισμών.

Η κλίμακα Ρίχτερ, αντικατέστησε εκείνη που είχε αναπτυχθεί το 1902, από τον Ιταλό ηφαιστειολόγο Τζουζέπε Μερκάλι.

Το πρόβλημα με την κλίμακα Μερκάλι, ήταν ότι κατηγοριοποιούσε τους σεισμούς από το 1 μέχρι το 12, με βάση τις επιπτώσεις που είχαν στα κτίρια και στους ανθρώπους. Δε μετρούσε δηλαδή την ενέργεια που απελευθερωνόταν από τους σεισμούς, αλλά τα αποτελέσματα των δονήσεων στα κτίρια.

Τα πρώτα χρόνια του Ρίχτερ και η γνωριμία του με τον Γκούτενμπεργκ

Ο Τσαρλς Φράνσις Ρίχτερ γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1900, στη φάρμα που διατηρούσε η οικογένειά του, στο Οχάιο της Αμερικής.

Αρχικά πήρε το επώνυμο του πατέρα του, Κίνσινγκερ.

Σε μικρή ηλικία όμως, οι γονείς του χώρισαν και ο Τσαρλς μετακόμισε με τη μητέρα και τον παππού του στο Λος Άντζελες.

Εκεί, καταχωρήθηκε επίσημα ως Τσαρλς Φράνσις Ρίχτερ, που ήταν το επώνυμο της μητέρας του.

Ως παιδί, ήταν ανήσυχο πνεύμα και είχε έφεση στη μελέτη των φυσικών φαινομένων.

Όταν αποφοίτησε από το Λύκειο, αποφάσισε να σπουδάσει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.

Μέχρι το 1928, είχε ολοκληρώσει και το διδακτορικό του στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, στη Θεωρητική Φυσική. Τότε, εργάστηκε στο Σεισμολογικό Ινστιτούτο της Πασαντίνα, διευθυντής του οποίου ήταν ο Μπένο Γκούτενμπεργκ.

Οι δυο τους συνεργάστηκαν, προκειμένου να φτιάξουν μια αντικειμενική κλίμακα κατηγοριοποίησης των σεισμών.

Επειδή όμως ο Γκούτενμπεργκ αποστρεφόταν τις συνεντεύξεις και την προβολή, η κλίμακα πήρε μόνο το όνομα του Ρίχτερ.

Το Σύνδρομο Asperger και οι «υπερφυσικές» δυνατότητες

Ο Τσαρλς Ρίχτερ έπασχε από το  σύνδρομο Άσπεργκερ, ήδη από τη γέννησή του. Πρόκειται για μια μορφή αυτισμού, αλλά τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν λιγότερα προβλήματα με τη λεκτική επικοινωνία και έχουν συνήθως μέση ή και ανώτερη νοημοσύνη ώστε να ζήσουν μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη ζωή.

Η διαταραχή στην ηλεκτροχημεία του εγκεφάλου του προκαλούσε ενόχληση στους δυνατούς θορύβους και στο δυνατό φως.

Εξαιτίας αυτής, δε μπορούσε να κατανοήσει λέξεις με συμβολικό περιεχόμενο.

Είχε όμως τη δυνατότητα να αυτοσυγκεντρώνεται και να επεξεργάζεται χιλιάδες πληροφορίες ταυτόχρονα, κάτι που δε μπορούσε να κάνει ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Για το λόγο αυτό, δε σταματούσε ποτέ τη μελέτη, ούτε όταν κοιμόταν.

Μάλιστα, είχε εγκαταστήσει ένα σεισμογράφο στο σαλόνι του, για μπορεί να ερευνά τους σεισμούς οποιαδήποτε στιγμή.

Όταν αποχώρησε από την εργασία του σε ηλικία 70 χρόνων, οι συνάδελφοί του διοργάνωσαν ένα πάρτι προς τιμήν του.

Έγραψαν ένα ποίημα με τίτλο «Η κλίμακα Ρίχτερ» και του το τραγούδησαν.

Όμως ο Ρίχτερ, που δε μπορούσε να καταλάβει το βαθύτερο νόημά του, εξοργίστηκε.

«Η επιστήμη μου δεν είναι καλαμπούρι», είπε τότε σε ένα συνάδελφό του και αρνήθηκε να κάνει την ομιλία που είχε προετοιμάσει.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο Δαρβίνος παράτησε την Ιατρική γιατί δεν άντεχε να βλέπει αίμα. Παρολίγον να γίνει ιερέας αλλά στο Κέμπριτζ έγινε φυσιοδίφης και μπάρκαρε με το θρυλικό πλοίο Μπίγκλ.