Το χωριό που ο Χίτλερ έδωσε την εντολή “Να διαγραφεί από τον χάρτη”. Ισοπεδώθηκε και έσπειραν σιτάρι για να εξαφανισθεί. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι εκτελέστηκαν. Το μνημείο που προκαλεί θλίψη

Στο χωριό Λίντιτσε, 20 χιλιόμετρα έξω από την Πράγα, διαπράχθηκε ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Ιούλιο του 1942 εκτελέστηκαν όλοι οι κάτοικοι και 82 παιδιά θανατώθηκαν σε θαλάμους αερίων. Το χωριό, με εντολή του Χίτλερ, ισοπεδώθηκε και σβήστηκε από τον χάρτη. Ήταν τα αντίποινα των Γερμανών κατακτητών για τη δολοφονία του “αρχιτέκτονα” του Ολοκαυτώματος,  Ράινχαρντ Χάιντριχ.

Η Τσεχοσλοβακία ήταν υπό γερμανική κατοχή από το 1939 και διοικητής της ήταν ο Χάιντριχ, ανώτατο στέλεχος των SS και στενός φίλος του Χίτλερ, που είχε επιφορτιστεί με την “τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος”.

Ο τρόμος, οι δολοφονίες και οι βασανισμοί ήταν στην καθημερινότητα των κατοίκων της χώρας. Η βία που χρησιμοποιούσε του έδωσε το προσωνύμιο “ο χασάπης της Πράγας”.

Στις 27 Μαίου του 1942 κι ενώ ο “Προστάτης του Ράιχ”, όπως τον είχε βαφτίσει το Χίτλερ, μετακινείτο με το αυτοκίνητό του, αντιστασιακοί που του είχε στήσει ενέδρα, τον πυροβόλησαν. Την ώρα που ο Χάιντριχ έβγαινε από το αυτοκίνητό του με το όπλο στο χέρι, οι άνδρες της “Ελεύθερης Τσεχίας” του έριξαν μια χειροβομβίδα.

Βαρύτατα τραυματισμένος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου λίγες μέρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή από σηψαιμία.

Το πλήγμα για τους ναζί ήταν τεράστιο και δεν θα το άφηναν να περάσει έτσι. Ήδη από την ημέρα που τραυματίστηκε μέχρι την ημέρα που πέθανε, περισσότεροι από 150 άνθρωποι εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Μετά την κηδεία του άρχισε η επιχείρηση αναζήτησης των δραστών, χωρίς όπως αποτέλεσμα.

Μετά την Πράγα, οι Γερμανοί άρχισαν να ψάχνουν τα χωριά θεωρώντας ότι οι δράστες κρύβονταν εκεί.

Η Γκεστάπο είχε πληροφορίες ότι οι κάτοικοι ενός μικρού χωριού, του Λίντιτσε, είχαν βοηθήσει τους αντάρτες.

Μόλις έφτασε στα αυτιά του Φύρερ, έδωσε σαφή εντολή: «Να διαγραφεί από το χάρτη».

Οι άνδρες να εκτελεστούν, τα γυναικόπαιδα να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσα παιδιά είχαν χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετηθούν από γερμανικές οικογένειες SS για να γίνουν καλοί ναζί.

Και αυτό ακριβώς έγινε. Στις 10 Ιουνίου το χωριό περικυκλώθηκε.

Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, δεκάδες άνδρες άνω των 16 χρόνων είχαν εκτελεστεί. Κάποιες γυναίκες μεταφέρθηκαν στην Πράγα για ανάκριση κι εκτελέστηκαν. Τέσσερις έγκυες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο όπου τους αφαιρέθηκαν τα έμβρυα με βίαιο τρόπο. Οι υπόλοιπες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου τις άφησαν να πεθάνουν από ασθένειες.

Τα 105 παιδιά του χωριού οδηγήθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο όπου έγινε ο διαχωρισμός ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Τα 82 από αυτά δεν είχαν τα απαιτούμενα “άρια” χαρακτηριστικά και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης, όπου βρήκαν φριχτό θάνατο σε θαλάμους αερίων.

Το “να σβηστεί από το χάρτη” ήταν το επόμενο βήμα. Το χωριό πυρπολήθηκε, τα ερείπια καταστράφηκαν με δυναμίτη και την υπόλοιπη δουλειά ανέλαβαν οι μπουλντόζες που καθάρισαν το χώρο. Τυπώθηκαν νέοι χάρτες όπου το χωριό δεν υπήρχε. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Στο χωράφι που δημιουργήθηκε οι Ναζί έσπειραν σιτάρι.

Την ίδια τύχη έχει και το παρακείμενο χωριό Λέζακι, όπου οι Ναζί ανακάλυψαν τον ασύρματο επικοινωνίας των εκτελεστών. Όλοι οι ενήλικες κάτοικοι εκτελέστηκαν. Τον Οκτώβριο της ίδια χρονιάς ο Χίμλερ έδωσε εντολή να εκτελεστούν με αέρια 242 συγγενείς και φίλοι των κατοίκων του Λίντιτσε, που ήταν κρατούμενοι στο Μαουτχάουζεν.

Μετά το τέλος του πολέμου το Λίντιτσε ξαναχτίστηκε λίγα μέτρα πιο μακριά από το παλιό και ονομάστηκε Νόβο Λίντιτσε .

Ποτέ δεν αποδείχθηκε ότι υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ των κατοίκων του Λίντιτσε και της δολοφονίας του Χάιντριχ. Ο επικεφαλής της σφαγής, Συνταγματάρχης των SS Μαξ Ρόστοκ συνελήφθη, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1951.

Το 1969 η γλύπτρια Marie Uchytilová, θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής, άρχισε να φιλοτεχνεί μπρούτζινα αγάλματα των παιδιών, σε φυσικό μέγεθος, στον χώρο που κάποτε υπήρχε το χωριό.

Μέχρι το 1989, οπότε πέθανε, κατάφερε να φτιάξει μόνο τρία. Το έργο της ολοκληρώθηκε χάρη στις δωρεές των κατοίκων μιας πόλης της Δανίας και άλλων φορέων. Μέχρι το 2000, τα 40 αγόρια και 42 κορίτσια είχαν “επιστρέψει” στο σπίτι τους.

Στέκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Το θλιμμένο βλέμμα τους είναι στραμμένο τις αλάνες του χωριού όπου κάποτε έπαιζαν και γελούσαν και τώρα βρίσκονται οι τάφοι των προγόνων τους.

Διαβάστε: Τον σκότωσε γερμανός στρατιώτης όταν φόρεσε τη στολή και βγήκε να πανηγυρίσει το τέλος του πολέμου. Ο θάνατος του πειραιώτη Δημήτρη Νομικού που πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο 

Διαβάστε: Γιόζεφ Μένγκελε. Ο γερμανός γιατρός που έκανε διεστραμμένα πειράματα σε κρατούμενους του Άουσβιτς και το θρίλερ με την καταδίωξή του στην Κύθνο