Το τραγούδι “Πήγα σε μάγισσες” της Γλυκερίας γράφτηκε με ψευδώνυμο. Τι φοβήθηκε ο Νικολόπουλος

Ένα από τα πλέον γνωστά και χιλιοτραγουδισμένα λαϊκά άσματα είναι το “Πήγα σε μάγισσες” της Γλυκερίας. Αυτό που είναι άγνωστο, όμως, είναι πως, στην αρχή, είχε γραφτεί με ψευδώνυμο.

Ο διάσημος συνθέτης, Χρήστος Νικολόπουλος, που έγραψε τη μουσική, περιγράφει το παρασκήνιο στην αυτοβιογραφία του.

ΠΗΓΗ: “Χρήστος Νικολόπουλος – Η Ζωή μου… τα Τραγούδια“, Εκδόσεις Αλκυών

Με τη Γλυκερία βρέθηκα μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα, που μου υπενθύμισε για μια ακόμη φορά τη βεβαιότητα που είχα πως τα αποκλειστικά συμβόλαια δεν βοηθούν τους δημιουργούς.

Ακόμα κι αν πρόκειται για την πρώτη τη τάξει δισκογραφική εταιρεία, όπως συνέβαινε με αυτήν του Μάκη Μάτσα. Η Γλυκερία βρισκόταν στο κατακόρυφο ανέβασμά της μετά τα Σμυρνέικα και την παρουσία της στην “Όμορφη Νύχτα” στο Γαλάτσι, αλλά δισκογραφούσε για τη Lyra.

Ήθελαν τραγούδια μου… Κάτι που ήταν και δική μου επιθυμία, αλλά λόγω αντίθετων εταιρειών και της αποκλειστικής σύμβασής μου με τη Μinos δεν ήταν εφικτό.

Και παρόλο που αντιπαθώ τα ψέματα και τις κάλπικες εξηγήσεις, τελικά το φιλαράκι μου, ο Λευτέρης Χαψιάδης με έπεισε και έδωσα δύο τραγούδια με το ψευδώνυμο Τσελέπης, αυτό του φίλου μου από τη Θεσσαλονίκη.

Έλα όμως που ένα από αυτά ήταν το “Πήγα σε μάγισσες” που τραγουδήθηκε και χορεύτηκε από το πανελλήνιο. Μάλιστα, όταν τους το πήγε ο Λευτέρης [Χαψιάδης], ο Φωτιάδης, σύζυγος και μόνιμος συνεργάτης της Γλυκερίας, αναφώνησε: “Είναι σουξέ! Επιτέλους να βγει και ένας νέος συνθέτης”. Μου τά’ λεγε ο Χαψιάδης και γελούσαμε…

Το τραγούδι αυτό, όπως σχεδόν και τα περισσότερα τραγούδια μου, το έγραψα σε πέντε λεπτά. Εννοώ τον κορμό, όχι τις λεπτομέρειες. Τα κλαδιά, τα φύλλα, οι καρποί είναι άλλη υπόθεση. Αλλά μην νομίζετε, και σε αυτά είμαι πολύ γρήγορος.

[…] Ένιωθα μεγάλη δικαίωση και ικανοποίηση για τη δουλειά μου. Όλοι πλέον στον χώρο του τραγουδιού με αντιμετώπιζαν σαν έναν αφοσιωμένο δημιουργό που ξέρει να προσαρμόζεται με άνεση στα δεδομένα και των ερμηνευτών για τους οποίους γράφει, αλλά και των εποχών που αλλάζουν […] Στη Minos ο Μάκης Μάτσας με πιστεύει και με εμπιστεύεται. Κι ας έχω κάνει την παρασπονδία με το “Πήγα σε μάγισσες”.

“Λευτέρη, έχω μεγάλη ρήτρα. Άμα το μάθει ο Μάτσας, με γ…σε!“

Σε συνέντευξή του το 2013, ο φίλος του Νικολόπουλου και στιχουργός του τραγουδιού, Λευτέρης Χαψιάδης ανέφερε τα εξής:

“Για το «Πήγα Σε Μάγισσες» δεν υπήρξε κάποια αιτία. Ήθελα να γράψω ένα τραγούδι γι’ αυτές που ρίχνουν τα χαρτιά, που λένε το φλιτζάνι κ.λπ. Ήταν θέμα της φαντασίας μου.

Και μάλιστα αν δείτε τις «εικόνες», το τραγούδι είναι ρεαλιστικό. «Κι είδα μια γόησσα ντάμα σπαθάτη», «ντάμα σπαθάτη» είναι η μελαχρινή, «να ‘ναι στο πλάι σου σ’ ένα κρεβάτι».

Και μετά λέει «κι είδα τη γόησσα μες στο φλιτζάνι / να θέλει μάτια μου να με ξεκάνει», γιατί η καφετζού τής λέει ότι εδώ είναι μία μελαχρινή που θέλει να σου κάνει κακό”

Όσο για την ιστορία με το ψευδώνυμο, ο Χαψιάδης είπε:

“Το γράψαμε με τον Νικολόπουλο σε μία εποχή που είχε αποκλειστικό συμβόλαιο με τη Minos και δεν μπορούσε να δώσει τραγούδι σε ερμηνευτή άλλης εταιρείας.

Η Γλυκερία όμως ήταν στη Lyra. Μου λέει ο άντρας της, ο Στέλιος Φωτιάδης, ο οποίος είναι πολύ φίλος κι η Γλυκερία ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα στο τραγούδι, να δώσω ένα τραγούδι στη Γλυκερία.

Του λέω «βρε Στέλιο, κι εγώ θέλω πολύ αλλά μόνο με τον Νικολόπουλο γράφω αυτό τον καιρό κι ο Νικολόπουλος έχει αποκλειστικό συμβόλαιο στον Μάτσα».

Και του είπα ότι μόνο με τον Νικολόπουλο έχω έτοιμα τραγούδια. Μου λέει «Φέρε μου να τ’ ακούσω». Εγώ τα είχα στο σπίτι. Μου τά’ χε δώσει ο Νικολόπουλος να τ’ ακούσω, όπου τα τραγουδούσε ο ίδιος, και τα έδωσα στον Φωτιάδη να τ’ ακούσει.

Τ’ ακούει ο Φωτιάδης και μου λέει: «Α, εδώ βρήκα χρυσάφι!». Του εξηγώ ότι δεν γίνεται. Μου λέει «σε παρακαλώ, βρες τρόπο να το κάνουμε». Το λέω στον Νικολόπουλο και μου λέει «Λευτέρη, έχω μεγάλη ρήτρα. Άμα το μάθει ο Μάτσας, με γ…σε!».

Ο Νικολόπουλος θα το έδινε σε κάποια τραγουδίστρια, αρκεί να ήτανε της Minos. Του λέω «ρε συ, έχει πάθει πλάκα ο Στέλιος μ’ αυτό το τραγούδι κι η Γλυκερία το γουστάρει πολύ».

Και του λέω «το φαντάζομαι με τη Γλυκερία να γίνει μεγάλη επιτυχία». Μου λέει «κάτσε να σκεφτώ κάτι». Εγώ, εν τω μεταξύ, έχω κάνει επιτυχία με τον Νταλάρα και την Αλεξίου και θέλω να κάνω και με τη Γλυκερία.

Και μου κάνει μία χάρη ο Νικολόπουλος, που δεν θα το έκανε άλλος, και βάζει ψευδώνυμο. Και βάζει Γιάννης Τζελέπης – Λευτέρης Χαψιάδης. Ο Τζελέπης ήταν ένας φίλος μας τραγουδιστής στη Θεσσαλονίκη, που είχε κάνει μία δισκογραφική εταιρεία, τη Salonica.

Εκεί πρωτοτραγούδησε ο Πασχάλης Τερζής τη «Φαντασία Μου Πλανεύτρα». Παίρνω τηλέφωνο τον Στέλιο, του λέω «σου έχω ευχάριστα νέα», το και το, «να δεις τι καλό παιδί που είναι ο Νικολόπουλος και πόσο σας αγαπώ», κι έτσι βγήκε το τραγούδι με συνθέτη τον… Γιάννη Τζελέπη.

Βέβαια του το είπαμε, αλλά ο άνθρωπος βρήκε μετά τον μπελά του. Περνάγανε και του ζητάγανε συνέχεια τραγούδια! (γέλια) Η πλάκα είναι ότι μέχρι τώρα όταν με βλέπει η Γλυκερία πάντα λέει «Καλώς τον Τζελέπη!». Έμεινε στην ιστορία ο Τζελέπης!”

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Youtube