Το τραγούδι που ακούγονται οι ερωτικοί αναστεναγμοί της Μπαρντό. Ο ύμνος της Γαλλίας σε ρέγκε και η “αιμομιξία”

Ο θρυλικός τραγουδιστής της γαλλικής μουσικής Σερζ Γκενσμπούρ δεν έπαυε να προκαλεί. Αντισυμβατικός εκ φύσεως, του άρεσε να πειραματίζεται με διάφορα είδη μουσικής. Απέκτησε μεγάλο κοινό για τους πρωτοποριακούς και τολμηρούς στίχους του ενώ ταυτόχρονα δεξιοί και οι εθνικιστές εξοργίζονταν μαζί του.  

Η ζωή του ήταν τόσο περιπετειώδης, που έλεγαν ότι πέθανε «από υπερβολική δόση ζωής».

Η Μπριζίτ Μπαρντό και το «Je T’aime … Moi Non Plus»

Το 1951, παντρεύτηκε τη Λιζ Λεβίτσκι. Όσο περνούσε ο καιρός, ο γάμος τους είχε όλο και περισσότερα προβλήματα.

Το 1967, ενώ ήταν ακόμα παντρεμένος βγήκε ραντεβού με την  Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία ήταν κι αυτή παντρεμένη με τον Γκίντερ Ζακς. Ο Γκενσμπούρ είχε σαστίσει τόσο πολύ από την ομορφιά της, που δεν μπορούσε να «ξεδιπλώσει» τον χαρακτήρα του.

Όταν πήγε σπίτι, ήταν σίγουρος πως είχε χάσει κάθε πιθανότητα να είναι μαζί της. Τότε, χτύπησε το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η Μπαρντό. Του είπε ότι θα τον συγχωρούσε για το κακό ραντεβού, μόνο αν της έγραφε το πιο ερωτικό τραγούδι που είχε υπάρξει.

Όταν άκουσε το «Je T’aime … Moi Non Plus», πήγε με τον Γκενσμπούρ σε ένα στούντιο στο Παρίσι. Η ηχογράφηση του τραγουδιού διήρκησε 2 ώρες. Ο ηχολήπτης Γουίλιαμ Φλαζολέ υποστήριξε ότι τους είδε στο στούντιο σε προσωπικές στιγμές. Ισχυρίστηκε ότι είχαν καταγραφεί οι αναστεναγμοί και οι ψίθυροι, που ακούγονται και στο τραγούδι.

Το τραγούδι ήταν έτοιμο να βγει στο ραδιόφωνο. Όμως, η Μπαρντό ανακάλεσε τη συγκατάθεσή της για την κυκλοφορία του, καθώς ο σύζυγος της θυμωμένος ζήτησε το κομμάτι να αποσυρθεί. Έπειτα από απεγνωσμένες εκκλήσεις, ο Γκενσμπούρ συμφώνησε να μη δημοσιευτεί το τραγούδι.

Παρόλα αυτά, το «Je T’aime … Moi Non Plus» ηχογραφήθηκε εκ νέου από τον τραγουδιστή και την αγγλίδα ηθοποιό και τη νέα σύντροφό του Τζέιν Μπίρκιν και κυκλοφόρησε το 1969.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, απαγορεύτηκε στο BBC λόγω του αισθησιακού περιεχομένου του. Απαγορεύτηκε επίσης στην Ισπανία, τη Σουηδία, την Ιταλία και ακόμη και στο γαλλικό ραδιόφωνο πριν από τις 23:00.

Η ηχογράφηση με την Μπριζί Μπαρντό κυκλοφόρησε το 1986. 

Το κομμάτι με θέμα την αιμομιξία που τραγούδησε με την έφηβη κόρη του

Το 1984, ο Γκενσμπούρ ηχογράφησε με την 12χρονη κόρη του Σαρλότ το «Lemon Incest». Το βίντεο κλιπ προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων. Ο τραγουδιστής ήταν ημίγυμνος στο κρεβάτι και έχοντας δίπλα του ξαπλωμένη την κόρη του με ένα νυχτικό, τραγουδούσε για «τον έρωτα που δεν θα κάνουμε ποτέ μαζί».

Ο κόσμος ήταν εξοργισμένος, αλλά η δημοσιότητα οδήγησε σε αυξημένες πωλήσεις του άλμπουμ.

Ο γαλλικός εθνικός ύμνος αλά ρέγκε

Τον Σεπτέμβριο του 1979, ο Γκενσμπούρ μαζί με τον παραγωγό και μουσικό διευθυντής του, Φιλίπ Λερισόμ, ταξίδεψαν στη Τζαμάικα για να δημιουργήσουν ένα ρέγκε άλμπουμ. Ο γάλλος τραγουδιστής είχε παραδεχτεί ότι η ρέγκε μουσική του άρεσε περισσότερο από την πανκ, γιατί ήταν «σεξουαλική και ανατρεπτική».

Οι ηχογραφήσεις γίνονταν σε ένα στούντιο στο Κίνγκστον. Όλα πήγαν όπως τα είχαν σχεδιάσει. Μέσα σε μία εβδομάδα το άλμπουμ ήταν έτοιμο. Κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1979, με τίτλο «Aux Armes Et Caetera». Ήταν εμπνευσμένος από το στίχο του εθνικού γαλλικού ύμνου «La Marseillaise» (Η Μασσαλιώτιδα). Ο Γκενσμπούρ τον είχε χαρακτηρίσει ως το «το πιο αιματηρό τραγούδι σε όλη την ιστορία».

Ο γαλλικός εθνικός ύμνος:

Μεταξύ των κομματιών, ήταν και το ομώνυμο τραγούδι, το οποίο ήταν ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας σε ρέγκε μουσική. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1979 στην τηλεόραση. Προκλήθηκαν τεράστιες αντιδράσεις, με τον Γκενσμπούρ να δέχεται μέχρι απειλές για τη ζωή του.

H «Le Figaro» κατήγγειλε το τραγούδι ως απαράδεκτο. Ο δεξιός συντάκτης της Μισέλ Ντρουά αμφισβήτησε την εθνικότητα του Γκενσμπούρ ενώ τον κατηγόρησε για κερδοσκοπία. Οι γονείς του ήταν Ρωσο-εβραίοι. Ο τραγουδιστής απάντησε με μεγάλη επιστολή στην οποία περιέγραφε πώς ήταν να φοράς ένα κίτρινο αστέρι ως Εβραίο αγόρι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εισβολής στο Παρίσι.

Το «Aux Armes Et Caetera»

Η συναυλία στο Στρασβούργο

Ο Γκενσμπούρ δεν πτοήθηκε. Αντ’ αυτού, διοργάνωσε περιοδεία. Μία από τις προγραμματισμένες συναυλίες ήταν στο Στρασβούργο.

Μια ομάδα συνταξιούχων αλεξιπτωτιστών είχε ζητήσει από τον δήμαρχο να απαγορεύσει το σόου, προειδοποιώντας ότι αν συνεχιζόταν θα ήταν «υποχρεωμένοι να επέμβουν σωματικά και ηθικά με όλη τη δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας». Στο μεταξύ, υπήρχαν και απειλές για βόμβες.

Παρόλα αυτά, η συναυλία έγινε κανονικά και ήταν sold-out. Μέσα στο πλήθος ήταν και αρκετοί ένστολοι. Οι μουσικοί είχαν φύγει από τη σκηνή και ο Γκενσμπούρ έμεινε μόνος του. Οι απόψεις διίστανται. Η πρώτη άποψη λέει ότι ο τραγουδιστής τους έδιωξε για να μην κινδυνεύσουν να τραυματιστούν. Η δεύτερη αναφέρει ότι μουσικοί ζήτησαν περισσότερα χρήματα και αυτός δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να πληρώσει.

Τότε, ο Γκενσμπούρ τραγούδησε τη «Μασσαλιώτιδα» α καπέλα. Οι αλεξιπτωτιστές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να σηκωθούν και να χαιρετίσουν στρατιωτικά. Ο τραγουδιστής τότε έκανε μια προκλητική χειρονομία.

Ο Γκενσμπούρ δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Σε δημοπρασία, αγόρασε το πρωτότυπο χειρόγραφο με τους στίχους για της «Μασσαλιώτιδας».

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia