Το θρυλικό καφέ της Αθήνας «όπου πηγαίνει η αριστοκρατία και τρώγει την πάστα της λιγάκι ακριβούτσικα». Έκανε εγκαίνια τη μέρα του τορπιλισμού της «Έλλης» και είχε μεγάλο αριθμό προσωπικού γιατί όλα τα προϊόντα ήταν χειροποίητα

Το Δεκαπενταύγουστο του 1940, το ιστορικό καφέ – ζαχαροπλαστείο Ζόναρς, άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του για το κοινό της Αθήνας. Η μέρα εγκαινίων του κοσμικού μαγαζιού, συνέπεσε με τον τορπιλισμό του ελληνικού πολεμικού πλοίου «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου.

Το Ζόναρς «στόλιζε» τη γωνία Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου. Σύντομα, έγινε σημείο αναφοράς της πρωτεύουσας και στέκι της κοινωνικής και πολιτικής ελίτ.

Δεν είναι τυχαίο που ο συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς, το χαρακτήρισε ως «το πιο πολυτελές ζαχαροπλαστείο της Αθήνας, τύπου ομοίου προς τα μεγαλύτερα και ωραιότερα της Βιέννης».

Ο Κάρολος Ζωναράς δημιούργησε «ένα πολυτελέστατον κέντρον, όπου πηγαίνει η αριστοκρατία και τρώγει την πάστα της λιγάκι ακριβούτσικα». Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά 

Τον πρωτότυπο για την εποχή χώρο εστίασης σχεδίασε ο Έλληνας επιχειρηματίας Κάρολος Ζωναράς. Για πολλά χρόνια κατοικούσε στην Αμερική, όπου και ίδρυσε μια επιτυχημένη σοκολατοβιομηχανία, στο Ντέιτον του Οχάιο. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ο Ζωναράς θέλησε να επεκτείνει τα έσοδα και τη φήμη του.

Έδωσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί επαγγελματικά τον χώρο,

που στεγαζόταν στο κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού.

Θεωρούσε το ακίνητο ως επένδυση διότι βρισκόταν στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης.

Η νέα του επιχείρηση πήρε το όνομα «Ζόναρς» (Zonar’s), από το επώνυμό του.

Η αισθητική του χώρου ήταν αυτή που το έκανε ξεχωριστό από την πρώτη στιγμή.

Το μαγαζί προμηθεύτηκε τα έπιπλά του από τον «Βαράγκη», ξακουστό επιπλοποιείο της εποχής στο κέντρο της πόλης. Τα κορυφαία έπιπλα «δια χειρός Βαράγκη» χρησιμοποιήθηκαν επίσης στη Βουλή και στο Μέγαρο Μαξίμου. Το Ζόναρς διέθετε ακριβά σερβίτσια και λινά τραπεζομάντηλα, ενώ ήταν διακοσμημένο με κρύσταλλα, καθρέφτες και πολυελαίους.

Η πολυτέλεια του καταστήματος, αποτυπώθηκε και στο βιβλίο «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά, ως εξής:

– Για πού, κυρία Σουσού;

– Στου Ζωνάρς.

– Τι είναι πάλι αυτό;

– Κέντρον, κυρα-Μαρίκα μου. Κέντρον του καλού κόσμου. Αλλά, φυσικά, παρντόν. Πού να ξέρετε εσείς εδώ κάτω, αστείο πράγμα! Είναι ένα πολυτελέστατον κέντρον, όπου πηγαίνει η αριστοκρατία και τρώγει την πάστα της λιγάκι ακριβούτσικα. Δίνεις όμως κάτι παραπάνω, κυρία Πανωραία μου, αλλά την ευχαριστιέσαι!

Παρουσίασε πρώτο το παγωτό Σικάγο και την Coca Cola σε βαρέλια από την Αμερική

Ιστορικές προσωπικότητες από την πολιτική και καλλιτεχνική σκηνή της Αθήνας, καθιέρωσαν το Ζόναρς σε επίσημο στέκι τους. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Σοφοκλής Βενιζέλος και ο Ευάγγελος Αβέρωφ ήταν μερικοί μόνο από τους πολιτικούς που σύχναζαν εκεί.

Ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Γιάννης Τσαρούχης ένωναν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες, γευματίζοντας στα τραπέζια της οδού Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου.

Ο Σπύρος Μελάς έγραψε τα χρονογραφήματά του για τον τορπιλισμό της «Έλλης» μέσα στον χώρο του Ζόναρς.

Η Μελίνα Μερκούρη, η Τζένη Καρέζη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και άλλοι σταρ του κινηματογράφου, γεύτηκαν για πρώτη φορά εκεί το παγωτό «Σικάγο» και τα πιάτα του σεφ Γιώργου Τσακίρη που ίδρυσε αργότερα την ομώνυμη εταιρία με τα πατατάκια.

Η Coca Cola που δεν είχε κυκλοφορήσει επίσημα στην Ελλάδα ερχόταν αποκλειστικά για το Ζόναρς, μέσα σε βαρέλια από την Αμερική.

Όλα αυτά κατέστησαν το μαγαζί του Ζωναρά ένα από τα πιο δημοφιλή της εποχής του.

Η φήμη του εξαπλώθηκε ακόμη και σε ηθοποιούς του εξωτερικού, οι οποίοι όταν έρχονταν στην Αθήνα, γευμάτιζαν εκεί.

Σήμερα το θρυλικό εστιατόριο, καφέ και ζαχαροπλαστείο, έχει ανακαινιστεί, αλλά κρατάει ακόμη την αίγλη των περασμένων χρόνων.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πως οι βασιλικοί στάβλοι του Όθωνα στη Σταδίου έγιναν το μεγαλύτερο θέατρο των Βαλκανίων. 850 χιλιάδες δρχ κόστισε το πάτωμα, είχε μάρμαρο Πεντέλης και 4,500 λάμπες. Πως το κόστος έφθασε το 1932 στα 30 εκατομμύρια…