Το συγκλονιστικό ταφικό μνημείο του Νουρέγιεφ στο Παρίσι. Μοιάζει με χαλί και έχει πολλούς συμβολισμούς

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Ο Ρούντολφ Χάμετοβιτς Νουρέγιεφ (1938 – 1993) ήταν σοβιετικός χορευτής μπαλέτου και χορογράφος. Από πολλούς θεωρείται ως ο σπουδαιότερος χορευτής κλασικού μπαλέτου. Το ταφικό του μνημείο είναι από τα πιο ενδιαφέροντα, σύγχρονα μωσαϊκά έργα, κατασκευασμένο από γυαλί και μπρούντζο.

Ρούντολφ Νουρέγιεφ

Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε σε ένα υπερσιβηρικό τρένο κοντά στο Ιρκούτσκ, στη Σιβηρία, στη Σοβιετική Ένωση, από γονείς Τατάρους. Ξεκίνησε την καριέρα του ως χορευτής μπαλέτου στη Σοβιετική Ένωση στο μπαλέτα Κίροφ του Λένινγκραντ. Αποστάτησε από τη Σοβιετική Ένωση στη Δύση το 1961, παρά τις προσπάθειες της KGB να τον σταματήσει.

Αυτή ήταν η πρώτη αποστασία ενός Σοβιετικού καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και προκάλεσε διεθνή αίσθηση.

Συνέχισε να χορεύει με το  Βασιλικό Μπαλέτο στο Λονδίνο και από το 1983 έως το 1989 υπηρέτησε ως διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού. Ο Νουρέγιεφ ήταν επίσης ο επικεφαλής χορογράφος του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού και υπεύθυνος για παραγωγές πολλών κλασικών έργων μπαλέτου.

Για λεπτομέρειες της ζωής του δείτε εδώ:

Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε σε τρένο και παράτησε το σχολείο για να ασχοληθεί με τον χορό. Ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία γιατί τον κυνηγούσε η KGB. Το άδοξο τέλος

Θάνατος από AIDS

Ο Νουρέγιεφ αρρώστησε από AIDS στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το 1990 ήταν βαριά άρρωστος και έδωσε την τελευταία του παράσταση το 1992 στο Παλαί Γκαρνιέρ στο Παρίσι. Τότε του απονεμήθηκε ο τίτλος του «Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων», το υψηλότερο πολιτιστικό βραβείο της Γαλλίας.

Ο Νουρέγιεφ πέθανε σε ηλικία 54 ετών στις 6 Ιανουαρίου 1993. Όπως είχε ζητήσει τάφηκε στο ρωσικό ορθόδοξο νεκροταφείο στο Sainte-Geneviève-des-bois, κοντά στο Παρίσι.

Στις 6 Μαΐου 1996 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στον τάφο του. Αυτό δημιουργήθηκε από μια ομάδα καλλιτεχνών με επικεφαλής τον Ιταλό Έτζιο Φριγκέριο, έναν σκηνογράφο και στενό φίλο του Νουρέγιεφ με τον οποίο είχε συνεργαστεί σε πολλές παραγωγές του.

Το ταφικό μνημείο

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης αφού δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα πραγματικό χαλί. Όμως, είναι ένα μωσαϊκό κατασκευασμένο με γυαλί και μπρούντζο. Οι πτυχές στο ύφασμα είναι από γυαλί και τα κρόσσια από ορείχαλκο. Ωστόσο, φαίνονται σαν να πρόκειται να μετακινηθούν από τον άνεμο.

Η κυρίως εργασία στο εξαιρετικό μωσαϊκό, ανήκει στην καλλιτέχνιδα μωσαϊκών Φρανσέσκα Φάμπρι.

Το έργο αντιγράφει ένα ανατολίτικο χαλί-κιλίμι που ο Νουρέγιεφ συνήθιζε να παίρνει μαζί του σε περιοδείες. Σε αυτό έκανε ζέσταμα πριν από μία παράσταση. Το χαλί έχει μοτίβα που είναι αγαπητά στους Τατάρους. Έτσι υπενθύμιζε στoν Νουρέγιεφ την καταγωγή του. Επιπλέον, ο κορυφαίος χορευτής υπήρξε μεγάλος συλλέκτης χαλιών και κιλιμιών.

Ο συμβολισμός των χρωμάτων

Το κάθε χρώμα του χαλιού έχει ένα συμβολισμό: Το γαλάζιο της Ανατολής, συμβολίζει την ειρήνη, το πένθος και το θάνατο. Το κόκκινο  συμβολίζει το αίμα και τη ζωή. Το λευκό, την αγνότητα και το φως, ενώ ο  χρυσός συμβολίζει τη μεγαλοσύνη.

Όλοι οι επισκέπτες στο ρωσικό νεκροταφείο του Παρισιού ακόμη και αν δεν γνωρίζουν το σημείο που βρίσκεται ο τάφος του Νουρέγιεφ το βρίσκουν εύκολα λόγω των αντανακλάσεων που κάνει το φως του ήλιου πάνω στα χιλιάδες κομμάτια γυαλιού που αποτελούν το μνημείο του.

Πρόκειται για ένα αριστούργημα της σύγχρονης τέχνης που τιμά ίσως τον καλύτερο χορευτή μπαλέτου του 20^ου αιώνα.