Το στάδιο – φάντασμα στην Πάρνηθα. Εγκαινιάστηκε με πανελλήνιο ρεκόρ στο ύψος, αλλά εγκαταλείφθηκε και κάηκε. Δείτε από ψηλά πώς είναι σήμερα (drone)

Μερικές εκατοντάδες μέτρα από το διάσημο πλέον εγκαταλελειμμένο σανατόριο στην Πάρνηθα, υπάρχει μία ακόμη τοποθεσία που εδώ και δεκαετίες έχει αφεθεί στην τύχη της. Πρόκειται για ένα μεγάλο γήπεδο στίβου, που παρότι πληροί όλες τις προϋποθέσεις ενός σύγχρονου υπαίθριου προπονητηρίου, οι μόνοι τακτικοί θαμώνες του, δεν είναι αθλητές αλλά λύκοι και ελάφια.

Το προπονητήριο της Πάρνηθας εγκαινιάστηκε τον Ιούλιο του 1972 επί Χούντας. Ο ΣΕΓΑΣ επέλεξε το σημείο λόγω τοποθεσίας και μικροκλίματος. Αφενός η οδική πρόσβαση από την Αθήνα ήταν εύκολη. Αφετέρου, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 26 βαθμούς και η υγρασία το 30%. Σημαντικό ρόλο έπαιζε το υψόμετρο των 1.048 μέτρων και το πυκνό δάσος που “αγκάλιαζε” το προπονητήριο.

Μάλιστα, οι υπεύθυνοι δεν θέλησαν να αλλοιώσουν το φυσικό περιβάλλον. Γι’ αυτό και το προπονητήριο κατασκευάστηκε με τρόπο που να εναρμονίζεται πλήρως με αυτό. Δεν τοποθετήθηκαν προβολείς, ούτε τσιμεντένια κτίσματα. Το έδαφος παρέμεινε χωμάτινο, δεν στήθηκαν μεγάλες κολώνες και από μακριά μοιάζει με ένα τεράστιο ξέφωτο.

Για τα εγκαίνια του 1972, πραγματοποιήθηκαν αγώνες στίβου. Ο πρωταθλητής του ύψους, Βασίλης Παπαδημητρίου, εγκαινίασε τις εγκαταστάσεις με τον καλύτερο τρόπο. Πηδώντας στα 2,17 μέτρα, σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις ύψος και προσέφερε θέαμα στους παρευρισκόμενους κι ελπίδες για παγκόσμια διάκριση στους επερχόμενους αγώνες.

Δεύτερα εγκαίνια

Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό, οι εγκαταστάσεις δεν χρησιμοποιήθηκαν ιδιαίτερα. Μία δεύτερη προσπάθεια αξιοποίησής τους έγινε μία δεκαπενταετία αργότερα. Το 1986 πραγματοποιήθηκαν έργα βελτίωσης του χώρου και ο τότε υφυπουργός Νέας Γενιάς και Αθλητισμού Κώστας Λαλιώτης, διοργάνωσε μία δεύτερη τελετή εγκαινίων. Το γεγονός συνδυάστηκε με ημερίδα στίβου, αλλά και πάλι, ελάχιστοι αθλητές τίμησαν με την παρουσία τους την φιλόξενη και δροσερή Πάρνηθα.

Τα επόμενα χρόνια, δεν άλλαξαν πολλά. Πέρα από μεμονωμένα σωματεία και αθλητές, ο ΣΕΓΑΣ και το υπουργείο δεν εκμεταλλεύτηκαν το μεγάλο υπαίθριο προπονητήριο. Συχνότεροι θαμώνες δεν ήταν αθλητές, αλλά ελάφια, λύκοι και άλλα ζώα του βουνού. Έτσι πέρασε μία ακόμη εικοσαετία.

Η τρίτη “παρέμβαση” στο χώρο δεν θα γινόταν από το υπουργείο Αθλητισμού, αλλά από την ίδια τη φύση. Τον Ιούνιο του 2007, οι καταστροφικές πυρκαγιές που ξεγύμνωσαν μεγάλο μέρος του ελατοδάσους της Πάρνηθας, έφτασαν μέχρι το εγκαταλελειμμένο προπονητήριο. Το γήπεδο έμεινε άθικτο, όμως η βλάστηση τριγύρω, καθώς και οι μικροί ξενώνες κάηκαν ολοσχερώς.

Από τότε, δεν έχει γίνει άλλη προσπάθεια αξιοποίησης των εγκαταστάσεων. Πεζοπόροι, ερασιτέχνες αθλητές και μεμονωμένοι σύλλογοι ενίοτε το επισκέπτονται για τις προπονήσεις τους. Είναι όμως εμφανές ότι ο χώρος έχει αφεθεί στην τύχη του.

Δείτε το προπονητήριο του ΣΕΓΑΣ στην Πάρνηθα από ψηλά, όπως το κατέγραψε ο συνεργάτης μας, n.p. production:

Σήμερα ο παρατημένος στίβος αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι του απόκοσμου παζλ στις πλαγιές της Πάρνηθας. Σε μικρή απόσταση από το στάδιο – φάντασμα, βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο σανατόριο. Απέναντι ακριβώς, το “Πάρκο των Ψυχών”, μία έκταση “σπαρμένη” με ξυλόγλυπτα που απεικονίζουν πρώην τροφίμους του σανατορίου.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Τα «φαντάσματα» της Πάρνηθας. Το μυστικό καταφύγιο του δικτάτορα Παπαδόπουλου με τις «υπόγειες διαφυγές» και το εγκαταλελειμμένο Ξενία που κάποτε ήταν σανατόριο και το επισκέπτονται οι φίλοι του μεταφυσικού

Λευκά Χριστούγεννα στην Πάρνηθα. Πτήση πάνω από το καμένο σαλέ που στολίστηκε με το χιόνι και την ομίχλη που σκέπασε τα καταφύγια (drone)