Το σπίτι που έχτισε ο Βέγγος στην ταινία “Θανάση πάρε τ’ όπλο σου” παραμένει στην θέση του! Η λογοκρισία και η βράβευση

Στην ταινία “Θανάση πάρε τ΄όπλο σου”, ο Βέγγος απελευθέρωσε όλη την πηγαία και αυθεντική καλοσύνη που τον χαρακτήριζε στην πραγματικότητα. Ένας σπουδαίος ρόλος που του χάρισε το Α’ Βραβείο Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1972. 

Η ταινία προβλήθηκε σε περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν υπό δικτατορικό καθεστώς. Παρά τα εμπόδια που αντιμετώπισε ο σκηνοθέτης Ντίνος Κατσουρίδης με την λογοκρισία η ταινία έκοψε 199.577 εισιτήρια και κατέλαβε τη 2η θέση, στη σχετική λίστα.

Ο σκηνοθέτης, Ντίνος Κατσουρίδης, είχε και σε προηγούμενη ταινία του (Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;), αντιχουντικά μηνύματα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης δήλωσε για τη λογοκρισία της ταινίας του:

«[…]Δεν μου έδωσαν ούτε έναν στρατιώτη ούτε ένα στρατιωτικό φορτηγό για την τελευταία σκηνή με τον Βέγγο σε ένα πεδίο βολής, με αποτέλεσμα στον σημερινό θεατή να φαίνεται λίγο… ξεκάρφωτη. Και η επιτροπή λογοκρισίας με ανάγκασε να ξαναγυρίσω το φινάλε για να μου δώσει άδεια προβολής».

Το σπίτι

Η ταινία ξεκινάει με τον Θανάση να οδηγά την νταλίκα του και να τρέχει για να συναντήσει τον μέλλοντα γαμπρό του, που έχει υψηλές απαιτήσεις για να δεχτεί να παντρευτεί την αδελφή του. Ζητά ως προίκα ένα σπίτι, αλλά ο φτωχός μεταφορέας δεν έχει καθόλου περιουσία.

Μπροστά στο αδιέξοδο να χαλάσει η συμφωνία για το γάμο, προσφέρεται να τους χτίσει ο ίδιος ένα σπίτι. Φυσικά οικόπεδο δεν υπάρχει και ο φτωχός Θανάσης αποφασίζει να χτίσει αυθαίρετο στο βουνό με τσιμεντόλιθους.

Ακολουθεί η σκηνή της θεμελίωσης, όπου ένας παπάς ευλογεί τα οικοδομικά υλικά παρουσία της νύφης και του γαμπρού. Ο αεικίνητος Θανάσης έχει ήδη σκάψει το σημείο και με το φτυάρι απλώνει το τσιμέντο στο χώμα. Η σκηνή γυρίστηκε βόρεια της Πετρούπολης και στο σημείο εκείνο δεν υπήρχαν τότε άλλα σπίτια.

Το μικρό σπίτι με τα ξύλινα παράθυρα, που έγινε ένα από τα πιο γνωστά σπίτια του ελληνικού κινηματογράφου, υπάρχει ακόμα.

Μπορεί η περιοχή να άλλαξε όψη με την ανέγερση σύγχρονων κατοικιών, αλλά το φτωχόσπιτο της ταινίας παραμένει στην θέση του. Η φθορά από το πέρασμα του χρόνου είναι πλέον φανερή, αλλά το αποτύπωμα του Βέγγου παραμένει ζωντανό.

Ο συνεργάτης μας CHRIS.P (LifeAfterGravity) κατέγραψε για την Μηχανή του Χρόνου το κτίσμα και πως άλλαξε η περιοχή.

Η πλοκή του έργου

Ενώ το αφεντικό του τον έχει στείλει για μία δουλειά, ο Θανάσης, συναντά στο δρόμο μία κοπέλα, η οποία έχει όλα της τα πράγματα στο δρόμο. Ο Θανάσης προσφέρεται, καλόκαρδος ως είναι, να την πάει στον αγαπημένο της, έστω κι αν δεν έχει όσα λεφτά της ζητάει.

Αφού βρήκαν τον αγαπημένο της, ο οποίος γύρισε από την ξενιτιά, διαπίστωσαν πως είχε φέρει μαζί του και μία Γερμανίδα. Η κοπέλα στενοχωρημένη δεν ξέρει τι να κάνει, και παρ’ όλα αυτά, ο Θανάσης, προσφέρεται να την πάει σε κάποιον άλλον συγγενή της. Τελικά δε βρίσκουν κανέναν.

Έτσι ο Θανάσης την πάει στο σπίτι του, μόνο για το βράδυ. Εκεί, ο γαμπρός του, του κάνει μεγάλη φασαρία, και τον πετάει έξω από το σπίτι, καθώς το αφεντικό, στο οποίο χρωστά ο Θανάσης, τώρα διεκδικεί και το σπίτι, το οποίο του το έχει υποθηκευμένο. Τελικά, ο Θανάσης δεν κάνει και τη δουλειά που του είχε αναθέσει το αφεντικό του.

Την επόμενη μέρα, το αφεντικό του, νευριασμένο, τον διώχνει από τη δουλειά και του κρατάει και την νταλίκα. Το βράδυ κοιμάται σε ένα οικόπεδο, που είχαν αφήσει τα πράγματα της κοπέλας. Την επόμενη πήγε να παρακαλέσει τον Απόστολο, το αφεντικό του, να του δώσει πίσω την νταλίκα του, εις μάτην όμως, του χτύπαγε την πόρτα.

Ο Απόστολος καλεί και την αστυνομία. Ωστόσο, τα πράγματα της κοπέλας μεταφέρονται από το οικόπεδο, σε ένα υπόγειο, το βράδυ όμως που πιάνει βροχή προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν, κι εκεί ο Θανάσης σκέφτεται να πάει την κοπέλα πίσω στο χωριό της, με κάθε κόστος, μήπως και μπορέσει να σωθεί εκείνη, από αυτή τη μιζέρια.

Το επόμενο πρωί, πάει και παίρνει την νταλίκα του, κρυφά, από το αφεντικό του και φεύγει για το χωριό της κοπέλας, αφού πρώτα τη βάφει, ώστε να μη γίνεται αναγνωρίσιμη, καθότι ετύγχανε να είναι άκρως χαρακτηριστική.

Στο δρόμο αναγνωρίζεται από ένα περιπολικό και στην προσπάθειά του να ξεφύγει, οδηγείται σε έναν χωμάτινο δρόμο, που απαγορεύεται η διέλευση. Εκεί θα βρουν μια καλύβα. Θα τους μπει η ιδέα να μείνουν εκεί τελικά.

Όμως, γρήγορα, η δραματικότητα και ο σουρεαλισμός του έργου εμφανίζονται: ο χώρος ήταν κλειστός καθώς εκεί έκανε ασκήσεις ο στρατός και άρχισαν γύρω τους να πέφτουν η μία βόμβα μετά την άλλη. Καταστράφηκαν όλα: και η νταλίκα και τα πράγματα της κοπέλας.

Η ταινία τελειώνει με τους δύο, απογοητευμένους από τη ζωή πλέον, να κλαίνε δίπλα από το βιός τους.

Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ταινία “ντύνει” μελωδικά το τραγούδι “Το Μινόρε της Αυγής”.