Το σπήλαιο με τους γιγαντιαίους κρυστάλλους, που κανείς επισκέπτης δεν αντέχει πάνω από δέκα λεπτά. Είναι η “Καπέλα Σιξτίνα των κρυστάλλων” και η θερμοκρασία φθάνει τους 58 βαθμούς

Το Σπήλαιο των Κρυστάλλων ανακαλύφθηκε τυχαία από μεταλλωρύχους στο Μεξικό, οι οποίοι σκάβοντας έπεσαν πάνω σε αυτή την εντυπωσιακή σπηλιά.

Όταν κατά λάθος έσπασαν ένα τοίχο, έμειναν έκπληκτοι με τη ανακάλυψη των τεράστιων κρυστάλλων που συνάντησαν- τους μεγαλύτερους κρυστάλλους στη Γη.

Αποκαλείται “Καπέλα Σιξτίνα των Κρυστάλλων” ή “Σπήλαιο του θανάτου”, λόγω των αντίξοων συνθηκών που επικρατούν, καθιστώντας το ένα από τα πιο θανατηφόρα περιβάλλοντα του πλανήτη.

Το σπήλαιο βρίσκεται 300 μέτρα κάτω από το ορυχείο Νάικα στην έρημο Τσιουάουα, ένα ορυχείο που αποδίδει τόνους μολύβδου, αργύρου και ψευδαργύρου κάθε χρόνο.

Το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι 11 μέτρα και η διάμετρος 4 μέτρα.

Είναι εξαιρετικά θερμό, χωρίς αυτό να επηρεάζει τους κρυστάλλους, με τη θερμοκρασία του αέρα να φτάνει τους 58 βαθμούς Κελσίου, καθώς βρίσκεται πάνω σε μια διείσδυση μάγματος. Το σπήλαιο είναι σε μεγάλο μέρος ανεξερεύνητο λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της υγρασίας που επικρατεί.

Χωρίς την κατάλληλη προστασία, ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει περίπου 10 λεπτά μέσα στο σπήλαιο.

Τον κύριο θάλαμο κοσμούν γιγαντιαίοι φυσικοί κρύσταλλοι μήκους 15 μέτρων και διαμέτρου 1.2 μέτρων, που ζυγίζουν μέχρι 55 τόνους. Το “σπήλαιο των σπαθιών” είναι άλλος ένας θάλαμος που περιέχει μικρότερους κρυστάλλους, μήκους ενός μέτρου και ένας τρίτος θάλαμος που ανακαλύφθηκε το 2009, είναι το “παγωμένο παλάτι”, με μικρότερες συνθέσεις κρυστάλλων.

Οι ερευνητές του σπηλαίου περιγράφουν τη σπηλιά ως γεωλογικό θαύμα.

Το τεράστιο μέγεθος των κρυστάλλων οφείλεται στις υψηλές θερμοκρασίες και στο γεγονός ότι το σπήλαιο ήταν γεμάτο νερό, πλούσιο σε ανόργανη ύλη.

Τα μεταλλεύματα στο νερό λόγω της υψηλής θερμοκρασίας άρχισαν μετατρέπονται σε σελινίτη, ένα άχρωμο ορυκτό, και σιγά σιγά άρχισαν να σχηματίζονται οι κρύσταλλοι.