Το σύνδρομο που κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι ζόμπι. Νομίζουν ότι είναι νεκροί και θέλουν να βρίσκονται κοντά σε νεκροταφεία. Τι λένε ασθενείς που βίωσαν το σπάνιο σύνδρομο και οι γιατροί που τους εξέτασαν

Πρόκειται για μία πολύ σπάνια πάθηση που μερικοί ιατροί θεωρούν ψυχική ασθένεια και άλλοι σύνδρομο. Ανακαλύφθηκε το 1881 από τον ιατρό Τζουλς Κοτάρντ και τα συμπτώματα θυμίζουν ταινία τρόμου.

Το άτομο που προσβάλλεται από την ασθένεια βιώνει παραισθήσεις ότι έχει χάσει αίμα, όργανα ή ακόμη και την ζωή του.

Οι παραισθήσεις συνοδεύονται από κόπωση, κατάθλιψη, αϋπνία, ανορεξία, αδιαθεσία και μία ανάγκη του πάσχοντος να είναι κοντά στους νεκρούς – σε νεκροτομεία ή νεκροταφεία.

Ο γιατρός Κοτάρντ παρατήρησε πρώτος την ασθένεια σε μία γυναίκα και είχε αναφέρει τα εξής: « Ένιωθε ότι δεν έχει εγκέφαλο, νεύρα, θώρακα, στομάχι, ούτε έντερα. Μόνο δέρμα και οστά σε ένα σάπιο σώμα».

Πολλές πληροφορίες για την ασθένεια προέρχονται από μαρτυρίες ασθενών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μία 53χρονη Φιλιππινέζα ασθενής είχε καλέσει την αστυνομία και ζήτησε να την πάνε στο νεκροτομείο όπου θα μπορούσε να είναι με τους πεθαμένους.

Είχε παραπονεθεί ότι το σώμα της μύριζε σάπιο ψάρι και έπασχε από αϋπνία, κόπωση και κατάθλιψη. Νόμιζε και ένοιωθε πως ήταν πεθαμένη.

Στο νοσοκομείο κατηγορούσε τους ιατρούς ότι προσπάθησαν να της κάψουν το σπίτι και να σκοτώσουν την οικογένειά της.

Μία άλλη ασθενής, κινεζικής καταγωγής, είχε νοιώσει να “χάνεται” από την πραγματικότητα.

Ένα πρωινό ξύπνησε τον άνδρα της και του είπε πως η ίδια είχε πεθάνει πριν από έναν μήνα όταν λιποθύμησε σε ένα αεροπλάνο.

«Ήμουν πεπεισμένη ότι είχα πεθάνει σε αυτήν την πτήση και ότι βρισκόμουν στην μετά θάνατον ζωή και δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι εκείνη την στιγμή», ανέφερε. Η γυναίκα στο παρελθόν είχε διαγνωσθεί με σχιζοφρένεια.

Άλλος που πρόσφατα διαγνώστηκε με την ασθένεια είναι ένας ασθενής γνωστός ως Γκρέιχαμ.

Έπασχε από κατάθλιψη και προσπάθησε να αυτοκτονήσει παίρνοντας μαζί του στην μπανιέρα μία ηλεκτρική συσκευή.

Προφανώς η απόπειρα απέτυχε αλλά έκτοτε πίστευε πως ήταν πεθαμένος.

«Δεν ήξερα πώς να το εξηγήσω αλλά ένοιωθα πως δεν είχα εγκέφαλο. Τον είχα κάψει τότε στην μπανιέρα. Έλεγα στους ιατρούς μου ότι δεν θέλω χάπια γιατί δεν θα μου έκαναν τίποτα», δήλωσε.

Ο συγκεκριμένος ασθενής έχασε την αίσθηση της γεύσης και της οσφρήσεως και σταμάτησε το κάπνισμα.

Σταμάτησε ακόμη και να σκέπτεται. Οι τρίχες στο σώμα του έπεσαν και είχε ανάγκη να κοιμάται σε νεκροταφεία.

«Απλώς ένοιωθα πως έπρεπε να μείνω εκεί. Ήταν το πιο κοντινό που μπορούσα να φτάσω στον θάνατο. Ερχόταν η αστυνομία με έπαιρνε και με πήγαινε σπίτι μου».

Ήταν ο πρώτος ασθενής στον οποίον έγινε PET scan στον εγκέφαλο για να μετρηθεί ο μεταβολισμός του.

Το αποτέλεσμα έδειξε πως ο μεταβολισμός στον εγκέφαλό του ήταν τόσο χαμηλός όσο σε ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα.

Πρόκειται για σπάνια ασθένεια και οι μελέτες που έχουν γίνει για τα αίτια, την εξέλιξη και την θεραπεία της είναι ελάχιστες.

Το 1995 πραγματοποιήθηκε έρευνα στο Χονγκ Κονγκ. Από 349 ασθενείς με ψυχικές ασθένειες μόνο δύο εμφάνισαν συμπτώματα του συγκεκριμένου συνδρόμου. Σήμερα είναι ακόμη πιο σπάνιο.

Οι ιατροί πιστεύουν πως οφείλεται σε πρόβλημα στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στην αμυγδαλή που σχετίζεται με τον φόβο, την λήψη αποφάσεων και την μνήμη. Για την καταπολέμηση της ασθένειας οι ιατροί δίνουν αντικαταθλιπτικά που, όμως, σπάνια έχουν αποτέλεσμα.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:  Βαμπίρ, ζόμπι, φαντάσματα και Δράκουλας. Γκόθικ ήρωες και η τρομακτική εποχή τους γίνονται πάλι «μόδα»