Το “στοιχειωμένο” νοσοκομείο στα Μελίσσια που χτίστηκε με αποζημιώσεις των πνιγμένων ναυτικών, σήμερα ρημάζει. Το έκλεισαν για ανακαίνιση το 1977 και δεν ξανάνοιξε

Πριν από μισό αιώνα, οι Αθηναίοι το εξυμνούσαν ως ένα από τα πιο σύγχρονα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας. Σήμερα, το πρώην Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εμπορικού Ναυτικού δεν δέχεται ασθενείς. Τακτικότεροι επισκέπτες είναι οι ευφάνταστοι “κυνηγοί” φαντασμάτων.

Το εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο απλώνεται σε μία έκταση 119 στρεμμάτων στους πρόποδες της Πεντέλης. Πρόκειται για ένα επιβλητικό 5όροφο κτίριο 11.600 τετραγωνικών μέτρων, που χτίστηκε το 1948, αρχικά ως σανατόριο για τους ναυτικούς. Σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης προήλθε από τις αποζημιώσεις των ναυτικών που πνίγηκαν στα σαπιοκάραβα της μεταπολεμικής ναυσιπλοΐας.

Περί τα μέσα της δεκαετίας του ’50, ξεκίνησε να λειτουργεί ως μονάδα παθήσεων θώρακα. Διέθετε τουλάχιστον 300 κλίνες, ενώ όλα τα δωμάτια ασθενών είχαν ιδιωτική τουαλέτα και εγκατάσταση κλιματισμού. Εν τέλει, το φθινόπωρο του 1975, η κυβέρνηση αποφάσισε να το μετατρέψει σε Γενικό Νοσοκομείο.

Εν μία νυκτί, το ΝΙΕΝ έκλεισε τις πύλες του, προκειμένου να ανακαινιστεί. Η ανάθεση του έργου οριστικοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1977 και δύο μήνες αργότερα, ξεκίνησαν οι εργασίες. Η κατασκευάστρια εταιρεία εισέπραξε 110 εκατομμύρια δραχμές για την υλοποίησή του.

Η εγκατάλειψη και το “νοσοκομείο φάντασμα”

Ωστόσο, 7 χρόνια αφού είχε παύσει τη λειτουργία του υπό το πρίσμα του εκσυγχρονισμού, η πρόοδος των εργασιών ήταν ακόμα μηδενική. Η μοναδική εμφανής μετατροπή που είχε γίνει στο πρώην νοσοκομειακό ίδρυμα ήταν η τοποθέτηση μιας μπρούτζινης πλάκας στην καγκελόπορτα εισόδου, η οποία ενημέρωνε τους περαστικούς για την επικείμενη ανακαίνιση.

Στις αρχές του 1982, η κατασκευαστική εταιρεία αποσύρθηκε πλήρως από το έργο. Έτσι, το κτίριο αφέθηκε ολοκληρωτικά στην τύχη του.

Από τότε μέχρι σήμερα, το ΝΙΕΝ παραμένει ξεχασμένο από την πολιτεία. Όσες υποσχέσεις δόθηκαν, ξεχάστηκαν σχεδόν αμέσως, ενώ οι επανειλημμένες εκκλήσεις των σωματείων των Ναυτικών, αλλά και της τοπικής κοινότητας της Πεντέλης και των Μελισσίων πέφτουν επί μισό αιώνα στο κενό.

Το 1989, ο τότε υπουργός Υγείας είχε δεσμευτεί να επαναλειτουργήσει το νοσοκομείο μέσα σε 7 μήνες. Δεν έγινε τίποτα. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισαν νέοι ψίθυροι ότι ετοιμαζόταν η εκποίηση σε ιδιώτες για “αξιοποίηση”. Διαχρονικά, οι ναυτεργατικές ενώσεις διεκδικούν «να επαναλειτουργήσει ως πανεπιστημιακή κλινική για την πρόληψη και αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών».

Πρόσφατα, ενόψει της πανδημίας, εκφράστηκε η ιδέα να εξοπλιστεί με κλίνες ΜΕΘ. Παρόλα αυτά, καμία πρόταση για την αξιοποίησή του τελικά δεν ευοδώθηκε. Πλέον, το εσωτερικό του ΝΙΕΝ είναι ρημαγμένο από τις λεηλασίες και τους βανδαλισμούς, ενώ η μεγάλη πευκόφυτη έκταση έγινε βοσκότοπος για αιγοπρόβατα. Κατά καιρούς, άστεγοι και τοξικομανείς βρίσκουν καταφύγιο στο αχανές υπόγειο του κτιρίου.

Με τα χρόνια, το όνομα του πρώην νοσοκομείου αποσυνδέθηκε πλήρως από έννοιες υγείας και περίθαλψης. Αντίθετα, ταυτίστηκε με θρύλους για μεταφυσικά φαινόμενα, ακόμα και με σατανιστικές τελετές. Τακτικοί θαμώνες του δεν είναι πια ασθενείς, αλλά οι αποκαλούμενοι “κυνηγοί φαντασμάτων”, νυχτερινοί εξερευνητές και “παρατηρητές παράξενων φαινομένων”.

Είναι γεγονός ότι η όψη του -ιδίως το βράδυ- είναι απόκοσμη. Το πενταόροφο κτίριο, με την εντυπωσιακή θέα, θυμίζει σκηνικό ταινίας. Πόρτες, παράθυρα και σωλήνες έχουν ξηλωθεί. Οι τοίχοι “κοσμούνται” από γκράφιτι, ενώ στις άδειες αίθουσες αντηχούν θόρυβοι της φύσης ή οι φωνές των ανήσυχων επισκεπτών.

Δείτε πως είναι το κτίριο και η περιοχή σήμερα. Πλάνα N.P. Production:

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το κάστρο Μιράντα στο Βέλγιο επισκέπτονται κυνηγοί φαντασμάτων, πιστεύοντας ότι είναι στοιχειωμένο. Ανήκε σε αριστοκράτες, καταλήφθηκε από τους Ναζί και αργότερα, έγινε άσυλο άρρωστων παιδιών