Το πρώτο υποβρύχιο της Δ. Γερμανίας, είχε μείνει βυθισμένο 11 χρόνια, πριν το ανελκύσουν. Τί το προστάτευσε στο βυθό

του συνεργάτη μας και ιστορικού ερευνητή Στέφανου Μίλεση

Το υποβρύχιο «U 2365» του χιτλερικού στόλου υποβρυχίων ανήκε στον τύπο ΧΧΙΙΙ που οι Δυτικοί σύμμαχοι τον καιρό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν είχαν προλάβει να μάθουν τα χαρακτηριστικά του.

Ήταν ένα επίτευγμα των γερμανικών ναυπηγείων που δημιουργήθηκε στα τέλη του πολέμου και ο συγκεκριμένος τύπος είχε προλάβει ελάχιστα να χρησιμοποιηθεί.

Το «U 2365» είχε καθελκυστεί στις 2 Μαρτίου 1945 και είχε εκτόπισμα  232 τόνων, μήκος 34 μέτρων και βύθισμα 5 μέτρων και εντάχθηκε στον 4^ο στολίσκο υποβρυχίων. Επρόκειτο δηλαδή για ένα μικρού τύπου υποβρύχιο, χωρίς αυτό να μειώνει την επιχειρησιακή του δραστηριότητα.

Το «U 2365» δεν είχε αναμιχθεί σε πολεμικές επιχειρήσεις, όπως και τα περισσότερα αυτού του τύπου, καθώς η κατάσταση το 1945 δεν επέτρεπε στο γερμανικό πολεμικό ναυτικό να επιχειρήσει. Το «U 2365» που έφερε το όνομα «Σίγκφριντ» έμεινε αξιόμαχο για χρονικό διάστημα λιγότερο των δύο μηνών. Διότι όταν στις 8 Μαΐου 1945 οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις συνθηκολόγησαν άνευ όρων, το πλήρωμά του προκάλεσε τη βύθισή του, στη θαλάσσια έκταση μεταξύ της Δανικής Γιουτλάνδης και των Δυτικών Σουηδικών ακτών.

Το βάθος στο σημείο που βυθίστηκε ήταν 56 μέτρα.

Οι συνθήκες της ηττημένης μεταπολεμικής Γερμανίας, δεν επέτρεπαν αρχικά την ανάπτυξη επιθετικών οπλικών συστημάτων και τα υποβρύχια ανήκαν στην κατηγορία αυτή. Όμως καθώς τα χρόνια περνούσαν, επικράτησε η πολεμική του ψυχρού πολέμου, δίνοντας συγχωροχάρτια στους πρώην ηττημένους να αποκτήσουν πολεμικό οπλισμό.

Το καθεστώς απαγόρευσης για την Δυτική Γερμανία έληξε στις 5 Μαΐου 1955 με το υπουργείο Αμύνης είχε στόχο αρχικά να προβεί στην ανέλκυση βυθισμένων σκαφών επιφανείας και υποβρυχίων με σκοπό την πώλησή τους για μέταλλα (Σκραπ).  Υπολογίστηκε ότι μόνο η πώληση των μετάλλων του «U 2365» θα απέδιδε στο γερμανικό δημόσιο περισσότερο από 150 χιλιάδες μάρκα. Όταν όμως το υποβρύχιο ανελκύσθηκε το 1956, μια προσεκτική έρευνα σε αυτό έδειξε ότι με μόλις 4 εκατομμύρια θα μπορούσε να επισκευαστεί και να γίνει και πάλι αξιόμαχο.

Η ναυπήγηση ενός καινούργιου στοίχιζε 16 εκατομμύρια μάρκα.

Συνεπώς η Γερμανία θα αποκτούσε το πρώτο της υποβρύχιο, εξοικονομώντας ταυτόχρονα 12 εκατομμύρια μάρκα που στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ισοδυναμούσαν σε 3 εκατομμύρια δολάρια Αμερικής.

Το υποβρύχιο «U 2365» αμέσως μετά την ανέλκυσή του τον Ιούνιο του 1956, οδηγήθηκε σε λιμάνι της Δανίας όπου εκεί και πραγματοποιήθηκε και ο πρώτος τεχνικός έλεγχος της κατάστασής του. Εκτιμήθηκε ότι το υποβρύχιο καθώς είχε εξωτερικά βαφτεί με ένα παχύ στρώμα μπογιάς που περιείχε λάδι, προστατεύθηκε. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης και το γεγονός ότι πριν το υποβρύχιο βυθιστεί από το πλήρωμά του, ο κυβερνήτης άνοιξε τις δεξαμενές πετρελαίου και λαδιού και ύστερα το βύθισε.

Το υποβρύχιο βρέθηκε «τυλιγμένο» από ένα προστατευτικό στρώμα καυσίμων και ελαίων εμποδίζοντας την διάβρωση από τη θάλασσα. Το «U 2365» μεταφέρθηκε στα ναυπηγεία του Κίελου όπου επισκευάστηκε και εκσυγχρονίστηκε με νέα συστήματα σε χρονικό διάστημα μικρότερο του ενός έτους. Τέθηκε σε λειτουργία στις 15 Αυγούστου 1957 με το όνομα «Hai» (Χάι) και διακριτικό αριθμό «S 170», αποκτώντας εκπαιδευτικό χαρακτήρα και συντελώντας στην διαμόρφωση του πυρήνα στελεχών υποβρυχίων του πολεμικού ναυτικού της νέας μεταπολεμικής Γερμανίας.

Φαίνεται όμως ότι η μοίρα που είχε γραφτεί για το υποβρύχιο αυτό  προέβλεπε σε κάθε περίπτωση τη βύθισή του.

Και η μοίρα αυτή στάθηκε αδύνατον να μεταβληθεί από τον άνθρωπο.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1966 το υποβρύχιο καταποντίστηκε στη Βόρεια Θάλασσα οδηγώντας στο θάνατο τα 19 από τα 20 μέλη του πληρώματός του. Μόνο ο μάγειρας διασώθηκε που κατάφερε να παλέψει με τη μανιασμένη και παγωμένη Βόρεια Θάλασσα για 14 ολόκληρες ώρες πριν διασωθεί από αγγλική μηχανότρατα.

Το υποβρύχιο ανελκύσθηκε από τον βυθό για δεύτερη φορά, όπου διαπιστώθηκε ότι αιτία βύθισης ήταν η μετατροπή που υπέστη την άνοιξη του 1964 με την τοποθέτηση πετρελαιοκινητήρα πολλαπλής εισαγωγής. Το περιστατικό με το «U-Hai» οδήγησε την Γερμανία στην επανεξέταση τρόπου εκπαίδευσης πληρωμάτων αλλά και σε αλλαγές στον τεχνικό τομέα.

Το υποβρύχιο «U-Hai» προστάτευσε το πλήρωμά του στον καιρό του πολέμου, αλλά προκάλεσε τον αφανισμό του στην περίοδο της ειρήνης.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Deutscher Marinebund