Το πρώτο λεωφορείο, στο οποίο οι επιβάτες άκουγαν ραδιόφωνο, το 1938. Το τρικ της εταιρείας που έφερε αποτέλεσμα

του συνεργάτη μας, ιστορικού ερευνητή Στέφανου Μίλεση

Ένα απλό ραδιόφωνο που εκπέμπει μουσική εντός ενός δημοσίου μέσου μεταφοράς, δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Όμως την εποχή που παρουσιάστηκε άφησε έκθαμβους τους επιβάτες, τόσο΄, ώστε το γεγονός καταγράφηκε από τον ημερήσιο τύπο της εποχής.

Ένας ραδιοφωνικός δέκτης, συνδεδεμένος με ένα μόνο ηχείο στο εσωτερικό ενός λεωφορείου ήταν ικανά να εξάψουν τη φαντασία των επιβατών το 1938.

Έγραφαν οι εφημερίδες «λέτε να ταξιδεύουμε ακούγοντας κανέναν ναπολιτάνικο παθιάρικο τραγουδάκ;ι»

«Τι επιθυμεί να ακούσει η κυρία; Μήπως Μιλάνο; Λονδίνο; Παρίσι; Ρώμη; Έχει μήπως κέφι για καμιά τραβιάτα; Μήπως για Τροβατόρε ή Άϊντα;».

Αυτά και άλλα πολλά θα συναντούσε κάποιος το 1938 μετά την κυκλοφορία του πρώτου λεωφορείου της Αθήνας με ραδιόφωνο. Ήταν εγκαταστημένο στο υπ΄ αριθ. 28911 λεωφορείο της γραμμής Ακαδημίας – Νέας Σμύρνης.

Την εκμετάλλευση των διαφόρων γραμμών Αθηνών και Πειραιώς την εποχή εκείνη αναλάμβαναν μεμονωμένοι ιδιώτες ή εταιρείες μέσω διαγωνισμών.

Ηεκμετάλλευση όμως της συγκεκριμένης γραμμής είχε αφεθεί στην κοινότητα (τότε) της Νέας Σμύρνης. Η κοινότητα ύστερα από διαγωνισμό εκχώρησαν τη γραμμή προς εκμετάλλευση σε μια εταιρεία ιδιοκτησίας Παπουτσόγλου και Μποδοσάκη – Αθανασιάδη.

Η εταιρεία τους τοποθέτησε τότε, νέα οχήματα προς εξυπηρέτηση της γραμμής.

Σε ένα από αυτά είχαν ραδιοφωνικό δέκτη με μεγάφωνο για τους επιβάτες.

Κι αυτό το έκανε καθώς η κίνηση των επιβατών από την Νέα Σμύρνη με προορισμό την Ακαδημία, αραίωνε μετά τις απογευματινές ώρες.

Τα λεωφορεία την εποχή εκείνη αναχωρούσαν συνήθως, αφού είχαν συμπληρώσει κάποιο συγκεκριμένο αριθμό θέσεων. Τα απογευματινά δρομολόγια πάντοτε καθυστερούσαν γιατί οι θέσεις δεν συμπληρώνονταν εύκολα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα απογευματινά δρομολόγια, καθυστερούσαν να ξεκινήσουν και οι επιβάτες περίμεναν ανυπομονα

Ακριβώς στις επτά το απόγευμα, έμπαινε σε κυκλοφορία το συγκεκριμένο λεωφορείο με το ραδιόφωνο, το οποίο μετέδιδε ευρωπαϊκούς σταθμούς ώστε να διασκεδάζει την ανία του κόσμου.

Πολλοί το θεώρησαν ως «ακραίο αμερικανισμό» άλλοι πάλι το βρήκαν διασκεδαστικό.

Και πραγματικά το πρότυπο αυτό λεωφορείο πέτυχε να μετατρέψει την απογευματινή γραμμή που μέχρι τότε θεωρείτο παθητική, σε κερδοφόρα, καθώς ο κόσμος επιβιβαζόταν για να ακούσει μουσική. Την εποχή εκείνη σχεδόν κανένα σπίτι δεν είχε ραδιόφωνο!

«Ό,τι ξοδεύει ένας επιχειρηματίας πέραν του αναγκαίου, είναι σίγουρο ότι θα του επιστραφεί με το παραπάνω. Διότι εκείνο που θεωρείται ως “περιττό” θα είναι τελικώς η αιτία επιστροφής των χρημάτων που επένδυσε και μάλιστα πολλαπλάσια με κέρδος»  έγραφαν συμπερασματικά οι εφημερίδες.

Κατόπιν αυτού προέτρεπαν την εταιρεία Πάουερ (ηλεκτρικού ρεύματος στην οποία ανήκαν τα τραμ) να μιμηθεί το συγκεκριμένο λεωφορείο.

(Στην πρώτη φωτογραφία της ανάρτησης ο οδηγός με τον εισπράκτορα του λεωφορείου με το ραδιόφωνο, στέκονται στον φακό για την αναμνηστική φωτογραφία. Πηγή: Στέφανος Μίλεσης).