Το προπολεμικό ρεπορτάζ για τα ωραιότερα Χριστούγεννα Ελλήνων πολιτικών. Όταν ο Βενιζέλος συμφιλιώθηκε με τον πατέρα του

Προπολεμικά, κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, οι εφημερίδες και τα περιοδικά αποφάσιζαν να αφήσουν για λίγο τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα και να παρουσιάσουν θέματα περισσότερο ανάλαφρα που θα ταίριαζαν καλύτερα στο εορταστικό κλίμα.

Τα δημοσιεύματα έδιναν μια άλλη πτυχή της ζωής των πολιτικών προσώπων, που καλούνταν να απαντήσουν ποια ήταν τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής τους.

Ελευθέριος Βενιζέλος 

Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο τα καλύτερα Χριστούγεννα ήταν αυτά που είχε ξαναφτιάξει τις σχέσεις του με τον πατέρα του:

“Τα Χριστούγεννα είναι μια εορτή που αφήνει πάντοτε γλυκειάν ανάμνησιν, έστω και εις τας μαύρας σελίδας του ημερολογίου της ζωής μας. Η εντονωτέρα όμως απ’ αυτάς είναι εκείνην εις την οποίαν αναδράμει η ψυχή μου με ιδιαιτέραν συγκίνησιν. Κάποια Χριστούγεννα που συνεφιλιώθην με τον πατέρα μου. Ο μακαρίτης ο Κυριάκος Βενιζέλος είχε καιρόν να μου ομιλήση, διότι τον παρήκουσα. Δεν συνεμορφώθην με μια σύστασίν του.”

Ο δημοσιογράφος ρώτησε ποια ήταν αυτή και ο Βενιζέλος απάντησε: “Να μην αναμιχθώ με εις την πολιτικήν. Οι αντίπαλοί μου λένε πως είχε απόλυτον δίκιο”.

Γεώργιος Κονδύλης 

Ο στρατιωτικός και πολιτικός Γεώργιος Κονδύλης που είχε υπάρξει δύο φορές πρωθυπουργός μετά από δύο πραξικοπήματα, είχε δώσει την πιο αναπάντεχη απάντηση στον δημοσιογράφο που τον είχε σταματήσει Υπουργείο Στρατιωτικών.

“Τα ωραιότερα Χριστούγεννα ήταν όταν ήμουν λοχίας και έκλεβα κότες και γαλοπούλες με τους φαντάρους”.

Αλέξανδρος Παπαναστασίου 

Πολλοί πολιτικοί ήταν δύσκολο να προσεγγιστούν. Οι γραμματείς έδιωχναν τους δημοσιογράφους με τη δικαιολογία ότι ήταν πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούν με τέτοια θέματα. Έτσι, έπρεπε να βρουν κάποιο άλλο τρόπο για να καταφέρουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να κάνουν το εορταστικό ρεπορτάζ.

Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του πολιτικού Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Πρώτα ο δημοσιογράφος απευθύνθηκε στον γραμματέα του, αλλά εκείνος με συνοπτικές διαδικασίες τον έδιωξε. Στη συνέχεια πήγε στο σπίτι του πολιτικού και χτύπησε το κουδούνι.

Την πόρτα άνοιξε η κυρία Τούλα, η καμαριέρα του. Ο δημοσιογράφος της είπε ψέματα ότι είναι από τη νεολαία του Δημοκρατικού Κόμματος και ότι ήθελε να του παραδώσει κάτι. Η καμαριέρα του τον καλωσόρισε και τον οδήγησε στο γραφείο του Παπαναστασίου.

Όταν άκουσε την ερώτηση, χαμογέλασε και απάντησε: “Κάθε μέρα πρέπει να είναι Χριστούγεννα. Γιατί κάθε πρωί ο άνθρωπος πρέπει να νιώθει πως γεννιέται μέσα του ο Χριστός. Μου λέτε να σας πω ποια ήταν τα ωραιότερα Χριστούγεννα. Μα δεν υπάρχουν άσχημα.”

Παύλος Κουντουριώτης 

Ο ναύαρχος του Βασιλικού Ναυτικού και μέλος της Κυβέρνησης Εθνικής Αμύνης και αργότερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας έμενε στην οδό Νικοδήμου. Το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό και ήταν πρόθυμος να απαντήσει σε όποια ερώτηση του έκαναν.

Όταν τον ρώτησαν για τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής του, εκείνος απάντησε ότι δεν είχαν έρθει ακόμα.

“Τα πιο καλά Χριστούγεννα θα είναι εκείνα που θα χτυπήσουν οι καμπάνες ελεύθερες σε κάθε ελληνική γωνία. Δεν ξέρω αν θα τα προλάβω. Λοιπόν τα ωραιότερα μου Χριστούγεννα μπορεί να τα γιορτάσω στην άλλη ζωή”, απάντησε.

Σπύρος Μερκούρης 

Ήταν δήμαρχος Αθηναίων επί σειρά ετών και παππούς της Μελίνας Μερκούρη. Για τον Μερκούρη δεν υπήρχαν ωραία Χριστούγεννα γιατί όπως είχε πει πάντα είχε ένα σημαντικό πρόβλημα που τον απασχολούσε.

“Βρε παιδιά τι ωραία Χριστούγεννα να θυμηθώ;

Όταν είμαι δήμαρχος είναι άσχημα γιατί μου ζητάνε όλοι οι φτωχοί βοήθημα.

Όμως, ο Δήμος είναι φτωχός και αυτός σαν τους δημότες του.

Όταν δεν είμαι δήμαρχος τι να θυμηθώ; Χριστούγεννα στις φυλακές του Ιτζεδίν την Κρήτη;”

Παναγής Τσαλδάρης 

Ένα πρωί δυο τολμηροί δημοσιογράφοι χτύπησαν την πόρτα του γραφείου του Παναγή Τσαλδάρη. Τους άνοιξε η σύζυγός του Λίνα Τσαλδάρη και τους είπε ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για μια τέτοια ερώτηση, καθώς ο Τσαλδάρης βρισκόταν σε σύσκεψη και είχε άλλα στο μυαλό του. Οι δημοσιογράφοι αποφάσισαν να περιμένουν. Λίγο αργότερα τους δέχτηκε.

-Κύριε Πρόεδρε, ψέλλισε διστακτικά ο ένας συντάκτης.

-Παρακαλώ θερμώς επί του θέματος, είπε σκεπτικός ο Τσαλδάρης.

-Για τα Χριστούγεννα…

-Ε τι θέλετε να κάμω φίλτατε. Ήλθον εδώ από πρωίας διάφοραι επιτροπαί και ζητούν έκτακτα επιδόματα και βοηθήματα και διατυπώνουν παράπονα.

Ο Τσαλδάρης δεν άφησε τους δυο νεαρούς δημοσιογράφους να ολοκληρώσουν και νόμιζε ότι είχαν πάει για να αιτηθούν και εκείνοι για την παροχή επιδομάτων.

Και συνέχισε:

-Γνωρίζω και εκτιμώ το δίκαιον των αιτημάτων σας, φίλτατε. Πλην όμως ο πενιχρός προϋπολογισμός μας δεν το επιτρέπει.

-Μα όχι κύριε Πρόεδρε. Ένα λεπτό σας παρακαλώ να σας εξηγήσω.

-Μα τι να μου εξηγήσετε; Να μου εξηγήσετε θέματα που κατέχω και τα οποία εμελέτησα; Σας διαβεβαιώνω ότι αισθάνομαι πραγματική λύπη διότι δεν δύναμαι να ικανοποιήσω τα τάξεις εκείνας, που υποφέρουν σήμερον.

-Κύριε Πρόεδρε εμείς θέλουμε απλώς να σας ερωτήσουμε “ποια ήσαν τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής σας”.

-Ε και γιατί δεν το λέτε τόσην ώρα; Τα ωραιότερα Χριστούγεννα είπατε; Δεν τα ενθυμούμαι. Αλλά ασφαλώς τα χειρότερα είναι τα φετινά. Διότι δεν δύναμαι να έλθω αρωγός εις τας πενόμενας τάξεις!

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: Χριστούγεννα στην Αθήνα του ’60. Αριστοκράτες και αυλικοί στη «Μεγάλη Βρετανία», ο λαός στα Χαυτεία και οι συμβουλές για ένα «life style» που ακόμη διαμορφώνονταν