Το προδομένο καΐκι. Πως οι Γερμανοί έστησαν στο απόσπασμα αξιωματικούς του Λιμενικού που οργάνωναν μυστικά ταξίδια διαφυγής στην κατοχή. Το τελευταίο γράμμα

Ανατολικά της βρισκόταν η ουδέτερη Τουρκία και νότια διεξάγονταν η μεγάλη μάχη της Βορείου Αφρικής με τελευταίο προπύργιο των συμμαχικών δυνάμεων, το Κάιρο. Συνεπώς η Ελλάδα ήταν πύλη εξόδου από και εισόδου στο ναζιστικό ευρωπαϊκό φρούριο. Αυτή την πύλη προσπάθησαν να ελέγξουν οι Ναζί. Ο έλεγχος της κίνησης στα λιμάνια της χώρας ήταν βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, αλλά ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο, άνδρες των βρετανικών στρατευμάτων που είχαν εγκλωβιστεί στη χώρα, Έλληνες στρατιωτικοί, αλλά και απλοί πολίτες προσπάθησαν να διαφύγουν από την κατεχόμενη Ελλάδα. Οι Ναζί είχαν συγκροτήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο πρακτόρων, που έλεγχε τις ύποπτες κινήσεις στα λιμάνια της χώρας.

Το βράδυ της 1ης Απριλίου 1942, το βενζινόπλοιο «Άγιος Ιωάννης»- ένα καΐκι σαν αυτό της αρχικής φωτογραφίας- ξεκίνησε το επικίνδυνο ταξίδι του από το Πασαλιμάνι με προορισμό την Αίγυπτο. Το ταξίδι ήταν σύντομο, καθώς λίγο μετά, στο νησάκι Φλέβες απέναντι από τη Βουλιαγμένη, εντοπίστηκε από γερμανικό περιπολικό.

Η μυστική αποστολή του “Αγ. Ιωάννης” προδόθηκε και οι επιβάτες του οδηγήθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ για ανάκριση. Το τέλος τους ήταν προδιαγεγραμμένο. Οδηγήθηκαν για εκτέλεση στην Καισαριανή. φωτο wikipedia

Το πλήρωμα και οι επιβάτες αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο Πασαλιμάνι, συνοδευόμενοι από τους Γερμανούς. Όπως έγινε γνωστό σε μεταπολεμική δίκη, την απόπειρα διαφυγής κατάδωσαν στους Ναζί τρεις Έλληνες πράκτορές τους, που εργάζονταν στο λιμάνι. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ. Ακολούθησε η δίκη τους στο Γερμανικό Στρατοδικείο. Ανάμεσά τους ήταν δύο αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος και ένας επισμηναγός.

Ποιος ήταν ο Γιώργος Κωτούλας

Κατά τη διάρκεια της κατοχής ο Καρδιτσιώτης Κωτούλας μαζί με τον Ηλία Καζάκο οργάνωναν φυγαδεύσεις προς την Μέση Ανατολή. Η Γκεστάπο την δράση τους στοχοποίησε. Όταν κατάλαβαν ότι τους παρακολουθούν και κινδυνεύουν, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Η αναχώρησή τους όμως από τον Πειραιά δεν έμεινε μυστική. Μετά την σύλληψη τους οδηγήθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ.

Ο Κωτούλας υποβλήθηκε φρικτά βασανιστήρια προκειμένου να αποκαλύψει τους συνεργάτες του, αλλά δεν υπέκυψε. Τον Μάϊο μεταφέρθηκε στις φυλακές Βουλιαγμένης και λίγες μέρες αργότερα του ανακοινώθηκε ότι εθεωρείτο όμηρος. Αυτό σήμαινε ότι σε περίπτωση δολιοφθοράς η εκτέλεση του ήταν βέβαιη.

Όταν στις 4 Ιουνίου έγινε ένα σαμποτάζ στα Λιόσια, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του.  Οι αρχές κατοχής ανακοίνωσαν: ότι « κατόπιν της διαπραχθείσης απόπειρας κατά την νύχτα προς την νύχτα 4 Ιουνίου επί του τμήματος σιδηροδρομικής γραμμής Λιοσίων –Αθηνών, διετάχθη η εκτέλεσις ορισμένου αριθμού κρατουμένων…». Έτσι ξεκίνησε η τελευταία και βασανιστική νύχτα κατα την διάρκεια της οποίας ο Κωτούλας έγραψε ένα τελευταίο γράμμα που το απηύθυνε στον αδερφό του. Με αυτό ήθελε να παρηγορήσει την οικογένειά του.

Η επιστολή έγραφε:

Γεώργιος Γρηγ. Κωτούλας Φυλακές Αβέρωφ, Πέμπτη, 4 Ιουνίου 1942, ώρα 10 μ.μ.

”Αγαπητέ Κώστα,

Πεθαίνω με το όνομα της γλυκιάς Ελλάδας στα χείλη. Η τύχη με κυνήγησε τα τελευταία χρόνια, την ευχαριστώ όμως που μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω τη ζωή μου για την Πατρίδα, την οποία οραματίζομαι μεγάλη. Εκφράζω προς τους προσφιλέστατους μου γονείς την ευγνωμοσύνη μου για τη στοργή με την οποία με ανέθρεψαν. Πρέπει να παρηγορηθούν για το θάνατο μου… Εις τα αγαπητά μου ξαδερφάκια Μήτσο και Νίκο κληροδοτώ την αγάπη για την Πατρίδα. Ζητώ απ΄όλους συγχώρεση για όσες φορές σας επίκρανα. Τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου σκέπτομαι μαζί με σας και τους καλούς μου φίλους, τους οποίους ασπάζομαι. Είμαστε στο κελί χέρι χέρι με τον Ηλία. Σας φιλώ όλους χίλιες φορές!”

Στις 5 Ιουνίου μαζί με τους άλλους πατριώτες, οδηγήθηκαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Δεν δέχτηκαν να τους καλύψουν τα μάτια. Κατά την εκτέλεση του ο Κωτούλας φώναζε συνθήματα υπέρ της Ελλάδας. Ήταν η δεύτερη εκτέλεση πατριωτών στην Καισαριανή. Η πρώτη εκτέλεση έγινε την Τρίτη 26 Μαϊου 1942 με θύματα τα αδέλφια Άγγελος και Μαρίνος Μπάρκας, 24 και 19 ετών αντίστοιχα.

To Μνημείο Πεσόντων Στελεχών Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ

Το Λιμενικό Σώμα τους τίμησε μετά την απελευθέρωση. Προς τιμήν του ήρωα Κωτούλα, δόθηκε το όνομα του στο πρώτο λιμενικό κέντρο εκπαίδευσης, στο οποίο και τοποθετήθηκε η προτομή του. Επίσης του απονεμήθηκε, μετά θάνατον, ο βαθμός του πλωτάρχη, ο πολεμικός σταυρός Γ΄τάξης.

Επίσης, μεταθανάτια στον ήρωα Καζάκο απονεμήθηκε ο βαθμός του πλωτάρχη και τιμήθηκε με τον πολεμικό σταυρό Γ΄τάξης. Στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων υπάρχει αναμνηστική πλάκα για να υπενθυμίζει την θυσία του. Επίσης, ο δήμος Μυτιλήνης έχει δώσει σε δρόμο της πόλης το όνομα Ηλίας Καζάκος ενώ στο λιμεναρχείο Μυτιλήνης υπάρχει η προτομή του.