Το πογκρόμ στο Ρόουζγουντ εναντίον Αφροαμερικανών. Τους έκαψαν τα σπίτια, τους δολοφόνησαν και τους ξυλοκόπησαν άγρια, μετά την καταγγελία ότι ένας μαύρος βίασε μια λευκή. Ο βιασμός δεν συνέβη ποτέ

Τον Ιανουάριο του 1923, η συνοικία των Αφροαμερικάνων στο Ρόουζγουντ της Φλόριντα, καταστράφηκε ολοσχερώς. Εκατοντάδες λευκοί άνδρες εισέβαλαν οπλισμένοι στην πόλη και έκαψαν σπίτια και μαγαζιά. Είκοσι μαύροι ενήλικες και δέκα παιδιά σκοτώθηκαν ενώ όσοι επέζησαν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Αφορμή, στάθηκε η καταγγελία μιας λευκής γυναίκας ότι βιάστηκε από έναν Αφροαμερικάνο. Η καταγγελία δεν διερευνήθηκε καν και τελικά αποδείχθηκε ψευδής.

Η ιστορία πέρασε στη λήθη μέχρι το 1982, όταν ο δημοσιογράφος Γκάρι Μουρ κατάφερε να μιλήσει με μερικούς επιζώντες και να επαναφέρει την υπόθεση στο προσκήνιο. Η πολιτεία της Φλόριντα έδωσε οικονομική αποζημίωση στα θύματα, ενώ τα γεγονότα στο Ρόουζγουντ έγιναν κινηματογραφική ταινία.

Ρόουζγουντ. Από τη συνύπαρξη στον φυλετικό διαχωρισμό

Μέχρι και το 1845, στο Ρόουζγουντ συνυπήρχαν οικογένειες μαύρων και λευκών. Μέχρι το 1865 και τη νομιμοποίηση των φυλετικών διαχωρισμών, με τη νομοθεσία που έμεινε γνωστή με το όνομα “Τζιμ Κρόου” (ήταν μια θεατρική καρικατούρα μαύρου αναπήρου) στην περιοχή έμειναν μόνο οι Αφροαμερικανοί κάτοικοι. Οι νόμοι που νομιμοποιούσαν τον φυλετικό διαχωρισμό καταργούσαν στην ουσία τρία άρθρα του αμερικανικού συντάγματος που κατοχύρωναν την ισότητα και κάποιες ατομικές ελευθερίες.

Σημαντικό ρόλο στο πογκρόμ, έπαιξαν και οι θέσεις εργασίας στην περιοχή. Το Ρόουζγουντ ήταν μια βιομηχανική πόλη με εργοστάσια μολυβιών, στα οποία απασχολούνταν οι κάτοικοι. Όταν οι κέδροι κόπηκαν μέχρι το 1890, τα περισσότερα εργοστάσια έκλεισαν και οι λευκοί πολίτες μετακόμισαν στη γειτονική συνοικία Σαμνερ (Sumner).

Μέχρι τη δεκαετία του 1920, ο πληθυσμός στο Ρόουζγουντ απαρτιζόταν από διακόσιους μαύρους πολίτες και μια οικογένεια λευκών που διοικούσε το κεντρικό εμπορικό κατάστημα.

Οι ημέρες του πογκρόμ

Την 1η Ιανουαρίου 1923, στο Σαμνερ της Φλόριντα, οι φωνές της 22χρονης Φάνι Τέιλορ έφτασαν μέχρι τα γειτονικά σπίτια της συνοικίας. Ένας γείτονας έτρεξε να δει τι συμβαίνει και βρήκε την Τέιλορ γεμάτη μελανιές. Η ίδια ισχυρίστηκε ότι ένας Αφροαμερικάνος μπήκε στο σπίτι της και της επιτέθηκε. Ο άνδρας της έβγαλε τη φήμη του βιασμού.

Διαβάστε ακόμα: Το άγνωστο πογκρόμ των ρατσιστών κατά της εύπορης κοινότητας των Αφροαμερικανών στην Οκλαχόμα. Σκότωσαν, έκαψαν, λεηλάτησαν και η υπόθεση αποσιωπήθηκε 70 χρόνια

Ο σύζυγος της Φάνι Τέιλορ, Τζέιμς Τέιλορ, απηύθυνε κάλεσμα σε λευκούς πολίτες να ψάξουν τον ένοχο στην περιοχή. Ζήτησε βοήθεια και από κατοίκους γειτονικών συνοικιών. Ανάμεσά τους μια ομάδα 500 μελών της Κου Κλουξ Κλαν, που ήταν στο κοντινό Γκέινσβιλ για μια συγκέντρωση. Πλήθος λευκών αντρών ξεχύθηκαν στο δάσος της περιοχής “Σανμερ”, ψάχνοντας οποιονδήποτε μαύρο άνδρα μπορούσαν να βρουν. Το αν θα ήταν ένοχος δεν είχε πια καμία σημασία.

Νωρίτερα, είχε μαθευτεί πως ο φυλακισμένος Τζέσι Χάντλερ είχε αποδράσει. Οι αρχικές υποψίες για την επίθεση στην Τέιλορ στράφηκαν πάνω του και επειδή στη συνοικία Ρόουζγουντ, έμεναν πια μόνο Αφροαμερικανοί, θεώρησαν πως ο Χάντλερ θα έβρισκε εκεί καταφύγιο.

Στις 4 Ιανουαρίου 1923, δεκάδες ένοπλοι λευκοί έφτασαν στο Ρόουζγουντ, τρομοκρατώντας τους Αφροαμερικανούς κατοίκους.

Έβαζαν φωτιά στο σπίτια και πυροβολούσαν τους ανυπεράσπιστους μαύρους της περιοχής. Οι περισσότεροι έτρεξαν να κρυφτούν σε κοντινούς βάλτους και άλλοι αναζήτησαν καταφύγιο στο σπίτι ενός λευκού επιχειρηματία.

Κανένας από τους κατοίκους δεν θέλησε να ανταποδώσει τα πυρά, φοβούμενοι τα αντίποινα, εκτός από τον Σιλβέστερ Κάριερ, που άρπαξε το όπλο του και σκότωσε δύο λευκούς. Γρήγορα έπεσε και αυτός νεκρός από πυροβολισμό. Η πράξη του, όμως εξαγρίωσε περισσότερο τους λευκούς, που δεν διανοούνταν ότι θα θύματά τους θα αντιστέκονταν.

κατοντάδες εξαγριωμένοι λευκοί συνέχισαν το βίαιο πογκρόμ για τέσσερις ακόμη μέρες, μέχρι τις 8 Ιανουαρίου.

Ο μοιραίος απολογισμός και τα χρόνια που ακολούθησαν

Όταν έφυγε και ο τελευταίος λευκός από την περιοχή, η πόλη είχε σχεδόν καταστραφεί. Καταστήματα, εκκλησίες και σπίτια είχαν μετατραπεί σε στάχτες ή σε ερείπια. Ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους τριάντα, ανάμεσά τους και δέκα παιδιά. Οι επιζώντες διέφυγαν προς το κοντινό Γκέινσβιλ ή σε πόλεις του Βορρά. Παρόλο που τον Φεβρουάριο του 1923 συγκλήθηκε επιτροπή για την υπόθεση, δεν βρέθηκαν επαρκή στοιχεία και κανένας δεν κατηγορήθηκε για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν. Συνηθισμένο συμπέρασμα αυτών των επιτροπών.

Η υπόθεση παρέμενε ξεχασμένη για αρκετές δεκαετίες, μέχρι το 1982, όταν ο δημοσιογράφος των St. Petersburg Times, Γκάρι Μουρ, έπεισε τους επιζώντες να μιλήσουν για ό,τι έζησαν. Η υπόθεση ήρθε στο φως της δημοσιότητας και κέρδισε την προσοχή εκατομμυρίων. Έτσι, το 1994 οι αρχές στη Φλόριντα ψήφισαν νομοσχέδιο, το οποίο παρείχε 150.000 δολάρια ως αποζημίωση στους λιγοστούς επιζώντες για την απώλεια της περιουσίας τους. Το 1997, η ιστορία μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Τζον Σίνγκλετον. Ο τίτλος της ηταν μια λέξη με ιδιαίτερο ιστορικό βάρος για την αμερικανική ιστορία: Rosewood.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ:

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: wbur

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η μυστική σφαγή 11 αφροαμερικανών στρατιωτών από τα SS. Το έγκλημα πολέμου που αποκάλυψε ένα 12χρονο αγόρι. Οι οικογένειες ήξεραν ότι έπεσαν στη μάχη