Το νησί στη Σικελία όπου οι κάτοικοι είχαν συνεχώς παραισθήσεις. Πως η έλευση των χίπις έλυσε το μυστήριο

Το Αλικούντι ή αλλιώς Νησί της Σιωπής βρίσκεται στην Ιταλία, βόρεια της Σικελίας. Παρά τη γραφική και γαλήνια ομορφιά του είναι γνωστό για «ψυχική διαταραχή» που ταλαιπώρησε τους κατοίκους του.

Προκλήθηκε από την κατανάλωση σικαλένιου ψωμιού μολυσμένο με τον μύκητα ερυσίβη, ο οποίος είναι παραισθησιογόνος.

Περίπου το 1903, οι κάτοικοι του νησιού άρχισαν να βλέπουν μάγισσες να τρώνε στη θάλασσα, γυναίκες να βγάζουν φτερά και να πετάνε για ψώνια στη Σικελία. Άλλοι έβλεπαν να πέφτουν βότσαλα από τον ουρανό.

Οι ειδικοί σήμερα πιστεύουν ότι η αιτία αυτών των παραισθήσεων βρισκόταν στο ψωμί.

Τότε, η σίκαλη ήταν βασικό συστατικό της τοπικής διατροφής, που χρησιμοποιούσαν στο ψωμί και στα μπισκότα. Το φυτό της σίκαλης είναι επιρρεπές στο μύκητα ερυσίβη. Όταν μολύνεται, αναπτύσσει μικρές μαύρες ακίδες.

Η ερυσίβη παράγει ένα αλκαλοειδές που ονομάζεται λυσεργικό οξύ, το οποίο είναι η βασική ένωση του LSD.

Ο πληθυσμός του νησιού ήταν αρκετά φτωχός. Έτσι, δεν πετούσαν σχεδόν τίποτα από τρόφιμα. Πιθανότατα, η σίκαλη με τον μύκητα αλέθονταν στον μύλο του νησιού για να φτιάξουν αλεύρι.

Ενδέχεται να μόλυνε τους αποθηκευτικούς χώρους για δεκαετίες. Αποτέλεσμα ήταν οι ντόπιοι να αποκτήσουν παραισθήσεις και έτσι να προκύψουν ιστορίες για μάγισσες.

Η ανθρωπολόγος Μαριλένα Μακρίνα, που ειδικεύεται στους μύθους και θρύλους των αιολικών νησιών, ανέφερε ότι ο μύκητας ήταν πολύ κοινός σε όλο το αρχιπέλαγος και η μόλυνση κρατούσε για αιώνες.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν άρχισαν να φτάνουν τουρίστες στο νησί τη δεκαετία του 1950. Το Αλικούντι θεωρήθηκε απόκρημνο και μυστηριώδες, οπότε ήταν ο τέλειος προορισμός για τους χίπηδες. Τότε, ήταν που ανακαλύφθηκε η αλήθεια.

 Τα «παιδιά των λουλουδιών» διαπίστωσαν ότι είχαν τα ίδια συμπτώματα με τους ντόπιους, καθώς ουσιαστικά κατανάλωναν την ίδια ουσία

Η διαφορά είναι ότι αυτοί περνούσαν υπέροχα, ενώ οι κάτοικοι είχαν άγχος και ανησυχία για ότι τους συνέβαινε.

Οι κάτοικοι του νησιού άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι δεν ήταν τρελοί και ότι οι παραισθήσεις τους δημιουργήθηκαν υπό την επήρεια ψυχεδελικών ουσιών, λόγω του ψωμιού!

Τελικά, η εκκλησία ανακήρυξε το ψωμί «ψωμί του διαβόλου» και ο κόσμος απέφευγε να το καταναλώσει μέχρι που καταργήθηκε εντελώς, τη δεκαετία του 1960.

Παρόλα αυτά οι ντόπιοι εξακολουθούν να πιστεύουν στους παλαιούς θρύλους και τις δεισιδαιμονίες που σχετίζονται με τα χρόνια των παραισθήσεων.

Οι δεισιδαιμονίες και ο Αγ. Βαρθολομαίος

Σε ένα από τα ψηλότερα σημεία του νησιού, βρίσκεται μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Βαρθολομαίο, την οποία μπορεί να προσεγγίσει κανείς μόνο αν ανέβει 820 απότομα σκαλιά. Έτσι, οι κάτοικοι του νησιού μετέφεραν το άγαλμα του Αγίου σε άλλη εκκλησία πιο κοντά στο χωριό, για να το κάνουν πιο προσβάσιμο.

Σήμερα, στο νησί υπάρχουν περίπου 120 κάτοικοι που ζουν κυρίως από την αλιεία ή τη γεωργία. Λέγεται ότι από τις 20 έως τις 24 Αυγούστου, τις ημέρες που είναι αφιερωμένες στον εορτασμό του Αγίου, συμβαίνουν διάφορα ατυχήματα γύρω από το Αλικούντι. Πολλοί τα αποδίδουν στο ότι δεν αρέσει στον Άγιο η νέα θέση του αγάλματος.

Το Αλικούντι πλήττεται συχνά από ανεμοστρόβιλους. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, υπάρχει ένα μαγικό ξόρκι που επιτρέπει στους κατοίκους του νησιού να «κόψουν» τη δίνη στα δύο, σκορπίζοντάς την στον αέρα.

Το ξόρκι διδάσκεται σε επιλεγμένα μέλη της κοινότητας από τη μια γενιά στην άλλη, συχνά την παραμονή των Χριστουγέννων.

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia