Το νησί με τους εντυπωσιακούς βράχους στην άκρη της Γης. Λέγεται και «σύγχρονη κιβωτός», αφού εκεί ζουν σπάνια είδη ζώων, όπως κοάλα, καγκουρώ, πουλιά, φώκιες και πιγκουίνοι

Οι εντυπωσιακοί βράχοι της φωτογραφίας βρίσκονται σε ένα νησί νοτιοδυτικά της Αδελαΐδας, που είναι η πρωτεύουσα της Νότιας Αυστραλίας.

Τη Νήσο Καγκουρό, που είναι και το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Αυστραλίας, μετά την Τασμανία και το Μέλβιλ.

Το εντυπωσιακό αυτό κομμάτι γης ανακαλύφθηκε τον Μάρτιο του 1802 από τον Βρετανό εξερευνητή Μάθιου Φλίντερς.

Αργότερα, οι μελετητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το νησί αποσχίστηκε από την ξηρά πριν από 9.000 χρόνια, λόγω ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Ο Φλίντερς παρατήρησε από την πρώτη στιγμή, τον μεγάλο αριθμό καγκουρό που ζούσαν στο νησί και έτσι του έδωσε το όνομα Νήσος Καγκουρό.

Νωρίτερα, το νησί κατοικούνταν από Αβορίγινες, οι οποίοι σύμφωνα με τους ερευνητές εξαφανίστηκαν περίπου το 200 π.Χ από άγνωστη αιτία.

Πιθανολογείται ότι τον πληθυσμό αφάνισε κάποια επιδημία ή κάποιο κλιματολογικό φαινόμενο.

Σχεδόν 30 χρόνια μετά την ανακάλυψη του νησιού από τον Φλίντερς, δημιουργήθηκε στα νοτιοδυτικά ο πρώτος οικισμός. Το Κίνγκσκόουτ, που αποτελεί μέχρι σήμερα τον μεγαλύτερο οικισμό του νησιού με πληθυσμό 1200 κατοίκους, έναντι 4.200 περίπου που είναι ο συνολικός πληθυσμός.

Το νησί λέγεται και σύγχρονη κιβωτός, καθώς φιλοξενεί πολλά και σπάνια είδη ζώων.

Εκτός από τα καγκουρό, τα οποία συνεχίζουν να κυκλοφορούν στο νησί, υπάρχει έντονη παρουσία κοάλα.

Τα κοάλα μάλιστα, μετά την εισαγωγή τους στο νησί το 1926, απείλησαν την οικολογική ισορροπία.

Τα προστατευόμενα εθνικά πάρκα, που καλύπτουν το ένα τρίτο της έκτασης του, κινδύνεψαν από τον πολλαπλασιασμό των κοάλα, αλλά την τελευταία στιγμή η καταστροφή αποφεύχθηκε.

Στο νησί υπάρχουν ακόμη σπάνια πουλιά, ουάλαμπι (μικρό καγκουρό), ευδύπτουλες (είδος πιγκουίνου) καθώς και ένα είδος φώκιας που απειλείται με εξαφάνιση.

Οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνται με τη γεωργία και την παραγωγή προϊόντων όπως μέλι και κρασί.

Oι εντυπωσιακοί βράχοι

Σημαντικός πόρος εσόδων για τους κατοίκους είναι ο τουρισμός, καθώς ο ετήσιος αριθμός επισκεπτών ξεπερνά τις 140 χιλιάδες.

Ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του νησιού είναι οι γρανιτένιοι βράχοι.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι εντυπωσιακοί πέτρινοι σχηματισμοί, χρειάστηκαν περισσότερα από 500 εκατομμύρια χρόνια βροχής, αέρα και κυμάτων για να πάρουν το σχήμα που βλέπουμε σήμερα.

Σήμερα οι βράχοι αποτελούν κομμάτι του Finders Chase National Park και είναι επισκέψιμοι.

Οι υπεύθυνοι του πάρκου συστήνουν στους τουρίστες να κάνουν βόλτα στους βράχους νωρίς το πρωί ή κατά τη δύση του ηλίου, για να έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν τα χρώματα του ουρανού μέσα από τις καμπύλες  των λίθων.

Κατά την περίοδο της ξηρασίας, μπορεί κανείς να ανέβει πάνω στους βράχους και να περπατήσει.

Όταν βρέχει όμως, τα πράγματα γίνονται πιο επικίνδυνα.

Η νήσος Καγκουρό διαθέτει πολλούς εντυπωσιακούς φάρους για την αποφυγή ναυαγίων, καθώς στο παρελθόν έχουν βυθιστεί πολλά πλοία στα ανοιχτά της, με σοβαρότερο το ναυάγιο του Loch Sloy που τον Απρίλιο του 1899 στοίχισε τη ζωή σε 31 επιβάτες.

Ένας εντυπωσιακός φάρος είναι ο Cape Borda γιατί είναι τετράγωνος.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το νησί που έμεναν οι σειρήνες. Έχει σχήμα δελφινιού και το αγόρασε ο Νουρέγιεφ, πέντε χρόνια πριν πεθάνει από έιτζ.

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το περιοδικό Γαιόραμα