Το νησί με τις 365 εκκλησίες και τα 365 μπαρ. Υπήρξε περίοδος που όλοι οι κάτοικοί του πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Από εκεί ήταν ο πρώτος υπουργός Παιδείας της Ελλάδας

Φημίζεται για τον πρωτοκυκλαδικό οικισμό του Σκάρκου, ο οποίος από ψηλά μοιάζει με γιγάντιο σαλιγκάρι.

Έχει 365 εκκλησίες μία για κάθε ημέρα του χρόνου, αλλά και «365 μπαρ», όπως λένε χαριτολογώντας οι ντόπιοι, αν και μάλλον είναι περισσότερα.

Ο λόγος για την Ίο, το κυκλαδονήσι που βρίσκεται ανάμεσα στη Σίκινο, την Ηρακλειά, την Πάρο και τη Σαντορίνη.

Εδώ και δεκαετίες είναι ένα από τα λεγόμενα “party island” και σίγουρα το αντίπαλο δέος της Μυκόνου για όσους προτιμούν

ροκ μουσική, προσιτές τιμές και πιο ψαγμένη νεολαία. Η Ίος είναι πιο χαλαρή, με μεξικάνικους ρυθμούς και εξίσου γοητευτική χώρα.

Τη δεκαετία του 1980 ήταν το νησί που φιλοξενούσε “πανκιά” από όλη την Ευρώπη με αποτέλεσμα να έχει φήμη, γρήγορη ανάπτυξη αλλά και προβλήματα με φασαρίες, ποτά μπόμπες και ναρκωτικά.

Προβλήματα που με αθόρυβα μέτρα και την αλλαγή της μόδας, σταδιακά ξεπεράστηκαν.

Παρά την ανάπτυξη παραμένει ένα νησί με γραφικούς οικισμούς και ανεξερεύνητες γωνιές με μεγάλη ιστορία.

Πήρε το όνομα της στην αρχαιότητα από τη λέξη Ία, δηλαδή τα λουλούδια που φύτρωναν άφθονα στο νησί. Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή που λέει ότι η Ίος χρωστάει το όνομά της στην φοινικική λέξη «ίος», που σημαίνει σωρός από πέτρες.

Οι ντόπιοι την αποκαλούν και «Νιο» και οι ίδιοι ονομάζονται «Νιώτες».

Στη Ίο βρίσκεται ο τάφος του Ομήρου, του διασημότερου ποιητή της αρχαιότητας και δημιουργού των επικών έργων Ιλιάδα και Οδύσσεια.

Σύμφωνα με την παράδοση η μητέρα του Ομήρου Κλιμένη καταγόταν από την Ίο, για αυτό και ο ποιητής πέθανε στο νησί.

Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, ο Όμηρος ταξιδεύοντας από τη Σάμο προς την Αθήνα έπεσε σε τρικυμία και το καράβι τον ξέβρασε στην Ίο, όπου πέθανε είτε από εξάντληση είτε επειδή δεν κατάφερε να λύσει ένα αίνιγμα που του έθεσαν οι ψαράδες του νησιού και έτσι τον θανάτωσαν.

Λέγεται ότι στο νησί βρίσκεται ο τάφος του ποιητή στη βόρεια πλευρά στη θέση Πλακωτό.

Επίσης έχουν βρεθεί έξι αρχαία νομίσματα, στα οποία από τη μία μεριά απεικονίζεται ο Όμηρος και από την άλλη αναγράφεται η λέξη «Ίτων» περιβεβλημένη με δάφνες.

Η Ίος κατοικήθηκε από τα προϊστορικά χρόνια.

Λόγο της γεωγραφικής τα θέσης, βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο στο θαλάσσιο δρόμο προς τη Κρήτη και τη νότια Ασία και γι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του Κυκλαδικού πολιτισμού.

Το 1537 η Ίος έπεσε στα χέρια των Τούρκων και άρχισε μια περίοδος βαριάς φορολογίας.

Οι Τούρκοι την ονόμασαν «Αίνε» ή « Άνζα» και την αποκαλούσαν «Μικρή Μάλτα», λόγω του φυσικού της λιμανιού και της ασφάλειας που προσέφερε.

Το 1558 Τούρκοι πειρατές λεηλάτησαν και έκαψαν το νησί, πουλώντας τους κατοίκους ως σκλάβους στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

Έτσι για 20 χρόνια περίπου το νησί είχε ερημωθεί.

Το 1668 Γάλλοι πειρατές νίκησαν τον τουρκικό στόλο στο σημείο που ονομάστηκε Μπουρλότο.

Η Ίος παρόλο που δεν διέθετε ισχυρή ναυτική δύναμη ήταν από τα πρώτα νησιά που ύψωσαν την επαναστατική σημαία το 1821.

Κατά τον απελευθερωτικό αγώνα διακρίθηκε ο Νιώτης Σπυρίδων Βαλέτας, ο οποίος ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και μετέπειτα υπήρξε ο πρώτος υπουργός Παιδείας του νέου ελληνικού Κράτους, καθώς  και μεγάλος ευεργέτης του νησιού.

Φτάνοντας στην Ίο, το λιμάνι του Γιαλού με τον πετρόκτιστο φάρο καλωσορίζουν τον επισκέπτη. Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι το γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, χτισμένο από το 17ο αιώνα στη δεξιά είσοδο του Γιαλού.

Από το λιμάνι ξεκινά ο δρόμο για τη Χώρα, την πρωτεύουσα του νησιού, η οποία είναι αμφιθεατρικά χτισμένη.

Πρόκειται για τυπικό δείγμα κυκλαδικής αρχιτεκτονικής με ασβεστωμένα σπίτια, μπλε πορτοπαράθυρα και στενά δαιδαλώδη σοκάκια, τα στεγάδια, όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι.

Στο κέντρο του οικισμού ξεχωρίζει η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, κτισμένη πάνω σε θεμέλια παλαιότερου βυζαντινού ναού και αρχαίου ναού του Απόλλωνα.

Στην κορυφή δεσπόζει η Παναγιά η Γκρεμιώτισσα  η οποία χτίστηκε το 1797 και στο πολυποίκιλτο τέµπλο της υπάρχει η θαματουργή εικόνα της Παρθένου, η οποία, όπως πιστεύεται, ήρθε πάνω στα κύµατα από την Κρήτη.

Σήμα κατατεθέν της Χώρας είναι οι ανεμόμυλοι που βρίσκονται στο ύψωμα του οικισμού σε ένα ξέφωτο.

Κάποτε στο νησί υπήρχαν 200 ανεμόμυλοι που εξυπηρετούσαν και τα γειτονικά νησιά. Από τις αρχές του 20ού αιώνα έως σήμερα έχουν διατηρηθεί δεκατρείς.

Λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Χώρα, στην εύφορη κοιλάδα του Κάμπου στο λόφο του Σκάρκου, βρίσκεται ο μεγαλύτερος έως σήμερα γνωστός πρωτοκυκλαδικός οικισμός που χρονολογείται από τα μέσα της πρώιμης εποχής του Χαλκού.

Ο προϊστορικός οικισμός βραβεύτηκε το 2008 με το βραβείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εξαιρετική ποιότητα στη συντήρηση και προβολή χωρίς να αλλοιωθεί η φυσικότητα του τόπου.

Η ανασκαφή έφερε στο φως εντυπωσιακά σκεύη, εργαλεία και πήλινα αγγεία τα περισσότερα από τα οποία έχουν παραμένει στην θέση τους, ενώ έχει φανερωθεί η μοναδικότητα του οικισμού που διέθετε πολεοδομικό σχέδιο και διαχείριση των ομβρίων υδάτων.

Το νησί διαθέτει 87 χιλιόμετρα ακτογραμμής, εκ των οποίων τα 32 είναι παραλίες.

Μία από τις πιο ωραίες παραλίες του νησιού είναι το Μαγγανάρι, με τη μεγάλη διπλή αμμουδιά, πλαισιωμένη από ακόμη τρεις κολπίσκους με τιρκουάζ νερά. Εκεί γυρίστηκαν πολλά πλάνα της γνωστής ταινίας «Απέραντο γαλάζιο» του Luc Besson.

Η παραλία του Μυλοπότα είναι πολύ δημοφιλής, καθώς αποτελεί ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του νησιού.

Ο όρμος Τρεις Κλεισές με τις απάνεμες παραλίες του, το ακρογιάλι Παπά Αυλάκι και η παραλία του Καλάμου, είναι ακόμα μερικέ επιλογές για βουτιές σε κρυστάλλινα νερά.

Δείτε εδώ: