Το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας στοιχειώνει το μεταπολεμικό κράτος. Πάνω από 100 μέλη της δημοκρατικής κυβέρνησης υπήρξαν πρώην υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί

Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, η ηττημένη Γερμανία σε μικρό χρονικό διάστημα μετατράπηκε από μια φονική δικτατορική μηχανή σε μια δημοκρατική χώρα. Τουλάχιστον αυτό κατέγραψε η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία.

Πρόσφατα, βγήκαν στη δημοσιότητα απόρρητα έγγραφα από την εποχή του 1950 και αποκάλυψαν αυτό που η Γερμανία ήξερε, αλλά είχε καταφέρει να καλύψει.

Η συνταγματική ανοικοδόμηση της μεταπολεμικής Γερμανίας στηρίχθηκε σε πολιτικούς, δικαστές και δικηγόρους που είχαν υπηρετήσει στην “κυβέρνηση” του Τρίτου Ράιχ.

Η “Ναζιστική” Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Το 2012, το Υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας, μετά από πιέσεις της αριστερής κοινοβουλευτικής ομάδας, δημοσίευσε έναν κατάλογο όλων των πρώην μελών της γερμανικής κυβέρνησης με ναζιστικό παρελθόν.

Η μεγάλη έρευνα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, επικεντρώθηκε σε απόρρητα έγγραφα της περιόδου μεταξύ 1950 και 1973 και έφερε στο φως της δημοσιότητας σοκαριστικές λεπτομέρειες.

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι το 77% των υψηλόβαθμων στελεχών στο Υπουργείο Δικαιοσύνης είχαν επίσημα ταυτοποιηθεί ως Ναζί, δηλαδή ως μέλη του κόμματος ή άλλων οργανώσεων του Αδόλφου Χίτλερ. Το ποσοστό των στελεχών στη μεταπολεμική Γερμανία ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσοστό της Ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ!

Στο σύνολο, 25 υπουργοί κυβέρνησης, ένας πρωθυπουργός και ένας καγκελάριος της μετέπειτα Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας υπήρξαν μέλη ναζιστικών οργανώσεων.

Ο εισαγγελέας Έντουαρντ Ντρέερ, ο άνθρωπος που ζήτησε την επιβολή της θανατικής ποινής σε μικροεγκληματίες και ο Μαξ Μέρτεν, ο οποίος διαδραμάτισε βασικό ρόλο στην εκδίωξη Εβραίων από την Ελλάδα, ήταν ανάμεσα στα ονόματα του καταλόγου.

Αλλά και ο Κουρτ Γκέοργκ Κίσινγκερ, ο Γερμανός πολιτικός της συντηρητικής παράταξης και καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας από την 1 Δεκεμβρίου 1966 μέχρι τις 21 Οκτωβρίου 1969 ήταν μέλος της ναζιστικής παράταξης.

Οι νόμοι των πρώην Ναζί

Από το 1949 μέχρι το 1973, 90 από τους 170 δικαστές και δικηγόρους του Υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν πρώην Ναζί.

Από αυτούς, οι 34 ανήκαν στην παραστρατιωτική οργάνωση “Sturmabteilung”, η οποία μεταξύ άλλων βοήθησε τον Χίτλερ να ανέλθει στην εξουσία και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη “Νύχτα των Κρυστάλλων”.

Στην πραγματικότητα, η μεταπολεμική Γερμανία είχε μεγάλη ανάγκη από πεπειραμένους δικηγόρους και δημοσίους υπαλλήλους.

Η πλειοψηφία όσων βοήθησαν στην ανοικοδόμηση έθνους, παρέχοντας συμβουλές νομικού περιεχομένου, ήταν πρώην ένθερμοι υποστηριχτές του Χίτλερ.

Το κύκλωμα των πρώην Ναζί που δημιούργησαν τους νόμους της “δημοκρατικής” Γερμανίας, ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που το 1940 έδωσαν το “πράσινο φως” σε προγράμματα αναγκαστικής στείρωσης, απαγόρεψαν τους γάμους ανάμεσα σε Εβραίους και μη Εβραίους και επέτρεψαν τη διαιώνιση της εγκληματικής στοχοποίησης των ομοφυλόφιλων.

“Οι δικηγόροι της ναζιστικής περιόδου συνέχισαν να καλύπτουν τα παραπτώματα του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα αδικίας”, ανέφερε ο πολιτικός και πλέον υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Γιόζεφ Μάας.

Το κοινό μυστικό

Βέβαια, οι αποκαλύψεις αυτές δεν προσέθεσαν τίποτα περισσότερο σε αυτά που ήδη γνώριζαν οι Γερμανοί.

Για χρόνια υπήρχε η αντίληψη ότι μέλη του ναζιστικού καθεστώτος “σκαρφάλωσαν” στη κορυφή της κυβέρνησης της νέας ομοσπονδιακής δημοκρατίας, αλλά οι περισσότεροι επέλεγαν να μην το συζητήσουν ανοιχτά.

Η πρώτη προσπάθεια αποκάλυψης του σκοτεινού παρελθόντος της χώρας έγινε τη δεκαετία του 1960 από φοιτητικές ομάδες.

Σε τοίχους πολλών πανεπιστήμιων υπήρχαν πανό με την ίδια φράση “Unter den Talaren, Muff von Tausend Jahren!”, δηλαδή “Κάτω από τα ρούχα υπάρχει μούχλα χιλίων χρόνων!”

Η νέα γενιά ξησηκώθηκε και απαιτούσε να μάθει το κρυφό παρελθόν της Γερμανίας, που όλοι αντιμετώπιζαν ως  ταμπού. Οι γονείς αρνούνταν να απαντήσουν, ενώ τα βιβλία ιστορίας σταματούσαν στις 30 Ιανουαρίου 1933 και άρχιζαν ξανά από το 1949!

“Η Γερμανία του ’50 υπήρξε ένα αβέβαιο έθνος, μια χώρα στο χείλος του γκρεμού”, ανέφερε ο ιστορικός Μίχαελ Ουίλντ και πρόσθεσε:

“Μπορεί πολλοί να θεωρούν ότι η δεκαετία του ΄50 ήταν τα “χρυσά χρόνια” της Γερμανίας, ήταν ωστόσο και μια περίοδος στοιχειωμένη από τους δαίμονες του παρελθόντος. Υπουργοί  και κυβερνητικοί υπάλληλοι συγκάλυψαν, αρνήθηκαν και καταπίεσαν τη σκοτεινή γερμανική ιστορία”.

Η Γερμανία συνεχίζει ακόμη και σήμερα να “ψάχνει” στο παρελθόν, ενώ αρμόδιοι και ερευνητές προσπαθούν να κατανοήσουν το μέγεθος της επιρροής των πρώην Ναζί στις σύγχρονες δομές του κράτους.

Σε αυτές περιλαμβάνονται η επανεξέταση των νόμων σχετικά με τις ανθρωποκτονίες αλλά και η παροχή προγραμμάτων αποκατάστασης σε περίπου 50.000 άνδρες που κατηγορήθηκαν για ομοφυλοφιλικές πράξεις και διώχθηκαν ποινικά μέχρι και το 1969.

Το αν θα γίνει ποτέ δυνατό να διαχωριστούν οι “καλοί” από τους “κακούς” είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι από τη “γενιά των Ναζί” είχαν θέσεις εργασία στη μεταπολεμική κυβέρνηση. Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα, υπάρχουν μόλις 200,000 αρχεία προσωπικού από εκείνη την περίοδο.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας Wikipedia

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η δολοφονία του γερμανού διπλωμάτη από έναν Εβραίο που στάθηκε αφορμή για τη νύχτα των Κρυστάλλων. Τα σενάρια για την ομοφυλοφιλική σχέση δράστη και θύματος. Πώς το χειρίστηκε ο Γκέμπελς…