Το ναυάγιο που οδήγησε στο θάνατο 340 επιβάτες. Η μοιραία απόφαση του Γάλλου καπετάνιου

14 Ιουνίου 1931. Το κρουαζιερόπλοιο “Σαιν Φιλιμπέρτ” ξεκίνησε για το νησί Νουαρμουτιέ, από το Σαιν Ναζαίρ της Γαλλίας, με 467 επιβάτες. Οι περισσότεροι ήταν εργάτες από τη Νάντ με τις οικογένειές τους. Τα παιδιά που συνόδευαν τους γονείς τους δεν καταμετρήθηκαν.

Ο καιρός ήταν ιδανικός. Όλοι οι επιβάτες βρίσκονταν στο κατάστρωμα και απολάμβαναν το ταξίδι και τη θέα στον Ατλαντικό.

Γύρω στις 11 το πρωί, το πλοίο έφτασε στο νησί. Οι εκδρομείς αποβιβάστηκαν και ξεχύθηκαν στους δρόμους του Νουαρμουτιέ. Άλλοι έκαναν βόλτα στα μαγαζιά, άλλοι επέλεξαν να πιούν τον πρωινό τους καφέ κοντά στην παραλία και άλλοι έκαναν πικνίκ στο δάσος.

Σταδιακά, ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει και μέχρι το απόγευμα ήταν βέβαιο πως θα ακολουθήσει θύελλα.

Το “Σαιν Φιλιμπέρτ” ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής. Μόλις ανοίχτηκε στο πέλαγος, ήρθε αντιμέτωπο με μια πρωτοφανή θαλασσοταραχή. Τεράστια κύματα άρχισαν να το κλυδωνίζουν. Οι περισσότεροι επιβάτες μετάνιωναν που επέλεξαν να επιστρέψουν στη Νάντ με τέτοιο καιρό. Άλλωστε αρκετοί ήταν εκείνοι που έμειναν στο νησί, φοβούμενοι μια ενδεχόμενη θαλασσοταραχή.

Όπως αποδείχτηκε, οι εκδρομείς αυτοί έκαναν την πιο συνετή επιλογή.

Όσο το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του, τα κύματα γίνονταν ολοένα και πιο άγρια. Δημοσίευμα της εποχής έγραφε:

Στις 6:20, το μοιραίο βαποράκι των εκδρομέων, δεν ήτο παρά ένα καρυδότσουφλο επάνω στα γιγάντια εκείνα κύματα, που το χόρευαν στους αφρούς των. Πανικόβλητοι άρχισαν να τρέχουν επί του καταστρώματος, ζητώντας βοήθεια. Οι φωνές τους πνίγονταν μέσα στο θόρυβο των κυμάτων..

Λίγη ώρα αργότερα καταγράφηκε η πρώτη νεκρή. Μία μητέρα, ηλικίας περίπου 35 ετών, κρατώντας αγκαλιά τα δύο μικρά παιδιά της, εκλιπαρούσε για βοήθεια. Βρισκόταν στο κατάστρωμα και κάθε λίγο τα κύματα “έσκαγαν” πάνω της. Μέσα σε λίγα λεπτά, η μητέρα εξαφανίστηκε. Παρασύρθηκε από τα κύματα και έπεσε στη θάλασσα.

Σύντομα, όλοι οι επιβάτες την ακολούθησαν…

Το “Σαιν Φιλιμπέρτ” βυθίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά, παρασέρνοντας στο βυθό όλους τους εκδρομείς. Μόνο 7 κατάφεραν να διασωθούν.

Η αφήγηση του φαροφύλακα

Ο φαροφύλακας του ακρωτηρίου Σαιν Ζιλντέ, παρακολούθησε το φοβερό δυστύχημα μέσα από τα κιάλια του. Όσα σήματα κινδύνου κι αν εξέπεμψε, τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την βύθιση του πλοίου, λόγω της “ταχυτάτης καταβυθίσεώς του“.

Ο ίδιος περιέγραψε σε εφημερίδα της εποχής:

Το “Σαιν Φιλιμπέρτ” κατά τη στιγμή του ναυαγίου απείχε ένα χιλιόμετρο από την ακτή.

Κατά τη γνώμη μου, το δυστύχημα οφείλεται μάλλον εις την απροσεξία των επιβατών, οι οποίοι δια να αποφύγουν τα κύματα, συγκεντρώθηκαν εις το δεξιό μέρος του πλοίου και τοιουτοτρόπως το σκάφος έχασε την ισορροπία του. Τότε ήταν που άρχισε να παίρνει επικίνδυνη κλίση προς την πλευρά αυτή.

Την επόμενη ημέρα, η πόλη λιμάνι “Σαιν Ναζαίρ” βυθίστηκε στο πένθος. Εκτυλίχθηκαν σπαρακτικές σκηνές. Οι σωροί των νεκρών άρχισαν να βγαίνουν από τη θάλασσα από τα σωστικά συνεργεία. Συγγενείς και φίλοι των επιβατών είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι, με μια απόκρυφη ελπίδα να δουν τους αγαπημένους τους ζωντανούς. Μάταια.

Οι αρμόδιοι μετέφεραν τα πτώματα σε ένα κτίριο κοντά στο λιμάνι, για να γίνει η αναγνώριση. Η θλίψη μετατράπηκε σε οργή. Όσοι θρηνούσαν τους νεκρούς απαιτούσαν εξηγήσεις. Γιατί ο καπετάνιος επέλεξε να πραγματοποιήσει το ταξίδι της επιστροφής ενώ έβλεπε πως επικρατούσε θύελλα;

Δύο χρόνια αργότερα, το 1933, πραγματοποιήθηκε δίκη για την απόδοση ευθυνών. Οι πλοιοκτήτες απαλλάχθηκαν από κάθε ευθύνη για την τραγωδία και ο καπετάνιος πλήρωσε με τη ζωή του, την απόφασή του να ταξιδέψει κάτω από αυτές τις συνθήκες .