Το ναυάγιο που ακόμα απειλεί την Σαντορίνη. Η βύθιση του κρουαζιερόπλοιου και η σιγή ασυρμάτου. Ποιες ήταν οι ποινές

5 Απριλίου 2007, Μεγάλη Πέμπτη. Στα ανοιχτά της Σαντορίνης, το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond, που μετέφερε 1.163 επιβάτες και 391 μέλη πληρώματος, προσέκρουσε σε ξέρα. Βυθίστηκε την επόμενη μέρα και το κουφάρι του παραμένει ακόμα και σήμερα στο βυθό της Καλντέρας. 

Το ρολόι έγραφε 12 μ.μ., όταν το κρουαζιερόπλοιο αναχώρησε από το Ηράκλειο Κρήτης με κατεύθυνση τη Σαντορίνη. Εκεί, οι ταξιδιώτες θα παρέμεναν 4 ώρες για να θαυμάσουν το νησί των Κυκλάδων.

Αφού ξεκίνησε να εκτελεί το προγραμματισμένο δρομολόγιο, η αντλία πετρελαίου μιας εκ των τεσσάρων κεντρικών μηχανών παρουσίασε βλάβη. Η λειτουργία της μηχανής διακόπηκε και το κρουαζιερόπλοιο έμεινε με τρεις μηχανές.  Οι τεχνικοί ξεκίνησαν προσπάθειες για να επιδιορθώσουν τη ζημιά.

Ο πλοίαρχος αν και ήταν υποχρεωμένος να ενημερώσει για τη βλάβη, δεν το έκανε και το ταξίδι συνεχίστηκε. Στο μεταξύ, οι 19 υδατοστεγείς πόρτες παρέμειναν ανοιχτές σε όλη τη διαδρομή, το οποίο και απαγορεύεται.

Τρεις ώρες αργότερα το κρουαζιερόπλοιο έφτασε στον κόλπο της Σαντορίνης. Για ένα τέταρτο η μηχανή λειτουργούσε κανονικά. Όμως, το Sea Diamond είχε ξεφύγει από την καθορισμένη πορεία πρόσδεσης  και βρέθηκε προς το ακρωτήριο Αλωνάκι.

Στις 3.30 μ.μ., προσέκρουσε σε ξέρα και άρχισαν να εισχωρούν νερά. Ο πλοίαρχος διέταξε να κλείσουν τις υδατοστεγείς πόρτες, αλλά η σύγκρουση το κατέστησε αδύνατο.

Τα νερά που εισχώρησαν προκάλεσαν βραχυκύκλωμα στον κύριο ηλεκτρολογικό πίνακα και έτσι προκλήθηκε φωτιά.

Στις 3.40 μ.μ., το κρουαζιερόπλοιο πήρε μεγάλη κλίση. Η εκκένωση ήταν μονόδρομος. Ψαράδες από τη γύρω περιοχή έσπευσαν να προσφέρουν βοήθεια στη διαδικασία εγκατάλειψης.

Όλοι αποβιβάστηκαν, εκτός από τον 45χρονο Ζαν Κριστόφ Αλέν και την 16χρονη κόρη του από τη Γαλλία, οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στην καμπίνα τους.

Οι σοροί τους δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα και σήμερα, παρά τις αναζητήσεις των δυτών

 Η σιγή ασυρμάτου

Το λιμεναρχείο δεν ενημερώθηκε εγκαίρως για το συμβάν. Ο πλοίαρχος για μισή ώρα δεν ανταποκρινόταν «στις επανειλημμένες προσπάθειες που έγιναν από πλευράς λιμεναρχείου για επικοινωνία μέσω VHF (ασύρματος πομποδέκτης)».

Τελικά το Sea Diamond ρυμουλκήθηκε στα παλιά Ορυχεία Καραγιώργη, όπου προσάραξε με την πλώρη στη στεριά. Το ρυμουλκό θα έπαιρνε από το κρουαζιερόπλοιο κάβο για να το τραβήξει στη στεριά και να αποτρέψει τη βύθισή του.

Ο Πέτρος Καραμολέγκος, ο οποίος συμμετείχε στη διαδικασία ρυμούλκησης με το ταχύπλοο «Καλόγερος», είχε αναλάβει να σηκώσει από τη θάλασσα την άκρη ενός κάβου.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Νίκου Βαφειάδη στο περιοδικό «Κ», ανέφερε:

«Πήρα την άκρη και την πήγα στο ρυμουλκό. Άρχισε να τραβάει το ρυμουλκό με σκοπό να φέρει τη δεξιά πλευρά του πλοίου παράλληλα με την παραλία. Δυστυχώς, όμως, ο κάβος έφευγε από το πλοίο και δεν φερμάριζε, δηλαδή δεν τέντωνε, με αποτέλεσμα να πέσει στη θάλασσα».

«Τότε φώναξα στο VHF απεγνωσμένα να πάει κάποιος στην πρύμνη του κρουαζιερόπλοιου και να μας δώσει άλλον κάβο. Δεν πήρα καμία απάντηση. Πήγα με το “Α/Κ Καλόγερος” στην πλώρη του “Sea Diamond”, και συγκεκριμένα κάτω από τη γέφυρα, όπου εκεί υπήρχαν άνθρωποι με φακούς, φώναζα “ρε παιδιά, κάποιος να έρθει στην πρύμνη”, αλλά πάλι δεν πήρα απάντηση».

«Έφυγα και πήγα ξανά στην πρύμνη του πλοίου, όπου νωρίτερα είχα δει ότι υπήρχαν ανεμόσκαλες, με σκοπό να ανέβω στο πλοίο και να πάρω τους κάβους, αλλά δεν υπήρχε πια καμία ανεμόσκαλα…»

Στις 6 Απριλίου 2007, και ώρα 7 π.μ., το κρουαζιερόπλοιο βυθίστηκε στη θαλάσσια περιοχή της Καλντέρας.

Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά έκρινε ένοχους για το ναυάγιο τον πλοίαρχο του κρουαζιερόπλοιου, του οποίου επιβλήθηκε ποινή 3 χρόνια φυλάκισης, το γενικό διευθυντή επιχειρήσεων στόλου της εταιρείας Core Marine Limited, ο οποίος καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση και τον ανθυποπλοίαρχο αξιωματικό Γέφυρας, ο οποίος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 21 μηνών.

Ο Άρειος Πάγος, επικύρωσε τις ποινές του πλοιάρχου και του γενικού διευθυντή, αλλά όχι του ανθυποπλοιάρχου.

Η ρύπανση της θάλασσας που συνεχίζει μέχρι σήμερα

Σε άρθρο της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», το οποίο δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου 2007, ο Παναγιώτης Σίσκος, Καθηγητής Περιβαλλοντικής Χημείας στο Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ανέφερε:

«Έχει βυθιστεί μια κινητή πόλη που ξόδευε πολλαπλάσιες ποσότητες υλικών από μια πόλη 2.000 κατοίκων. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν λιπαντικά λάδια μηχανής, υδραυλικά υγρά, ψυκτικά υγρά, οργανικοί διαλύτες, καθαριστικά (χλωρίνες) και επίσης οικιακά απορρίμματα, υγρά λύματα, τα οποία δεν ρίχνονται στη θάλασσα, αλλά υποχρεωτικά θα αποθηκεύονταν μετά το πέρας του ταξιδιού στο λιμάνι».

17 χρόνια μετά, το κρουαζιερόπλοιο δεν έχει ανασυρθεί ακόμα από το βυθό και η οικολογική καταστροφή από το ναυάγιο συνεχίζεται

Ο Λουκάς Λυγνός, ενεργό μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Θηραίων Πολιτών για την Ανέλκυση του Sea Diamond, υποστήριξε σε συνέντευξή του στη LiFO, τον Μάρτιο του 2024, ότι «όσο το ναυάγιο παραμένει στον βυθό συνεχίζει να ρυπαίνει με αργό αλλά σταθερό ρυθμό. Καθημερινά το κουφάρι διαβρώνεται και ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή».

Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, σήμερα, στο κουφάρι του πλοίου εντοπίζονται ουσίες και χημικά επικίνδυνες για τη υγεία, όπως βαρέα μέταλλα, υγρά καυσίμων και λιπαντικών μηχανής, χιλιάδες μέτρα καλωδιώσεων και ισχυρά οξέα.

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia