Το μυστήριο με το ιαπωνικό σπαθί μήκους 4 μέτρων και βάρους 15 κιλών. Το αποκαλούν Νοριμίτσου Οντάτσι και δεν έχει εξηγηθεί ποιος σαμουράι μπορούσε να το χειριστεί

Πολλοί έχουν ακουστά τα εντυπωσιακά σπαθιά κατάνα που χρησιμοποιούν οι σαμουράι στις ταινίες δράσης. Λίγοι όμως γνωρίζουν για τα ακόμη εντυπωσιακότερα οντάτσι.

Η βασική τους διαφορά είναι το μέγεθος. Το μήκος των οντάτσι (ōdachi), που κυριολεκτικά μεταφράζονται ως “μεγάλο σπαθί”, ξεκινούσαν από 90 εκατοστά και έφταναν τα 2 μέτρα. Στην όψη μοιάζουν με μεγεθυμένα κατάνα: κυρτή λεπίδα, μακριά λαβή, ομοιόμορφο πλάτος.

Στην χρήση διαφέρουν. Μόνο οι ικανότεροι και ψηλότεροι σαμουράι ήταν σε θέση να τα χειριστούν. Ωστόσο, ακόμα και για τον δυνατότερο Ιάπωνα, το πελώριο Νοριμίτσου Οντάτσι θα ήταν ένα όπλο αδύνατο να “δαμαστεί”.

Το μυστηριώδες έκθεμα

Το Νοριμίτσου Οντάτσι εκτίθεται σε έναν σιντοϊστικό ναό της πόλης Οκαγιάμα. Ελάχιστα είναι γνωστά για την προέλευσή του, γι’ αυτό και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ιαπωνικής οπλοκατασκευαστικής παράδοσης.

Έχει μήκος 3,77 μέτρα και βάρος 14,5 κιλά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, κατασκευάστηκε τον 15ο αιώνα μ.Χ., εποχή κατά την οποία τα σπαθιά οντάτσι χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης. Για το λόγο αυτό, οι θεωρίες που έχουν ανακύψει για τον ιδιοκτήτη, τον κατασκευαστή, αλλά και τη χρήση του είναι πολλές.

Η πρώτη και πιο διαδεδομένη είναι ένας αστικός θρύλος. Υποστηρίζει ότι το Νοριμίτσου ανήκε σε κάποιον γίγαντα, που το είχε για να πολεμά τους ομοίους του.

Η προέλευση της συγκεκριμένης θεωρίας είναι προφανής. Το πελώριο οντάτσι είχε δύο φορές το ύψος ενός ψηλού Ιάπωνα και ως εκ τούτου, θα ήταν πρακτικά αδύνατο να χρησιμοποιηθεί από έναν φυσιολογικό άνθρωπο στη μάχη.

Διαβάστε ακόμα: Ζίου Ζίτσου. Η πολεμική τέχνη των Σαμουράι για μάχες σώμα με σώμα. Το χρησιμοποιούσαν για να βγάλουν τους αντιπάλους εκτός μάχης με λαβές. Πώς δημιουργήθηκε το βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου

Η δεύτερη υποστηρίζει ότι κατασκευάστηκε αποκλειστικά για λατρευτικούς σκοπούς. Είτε ως προσφορά σε κάποιο θεό, είτε ως μέρος μίας σπουδαίας τελετής, η θεωρία αυτή φαντάζει ως η πιο πιστευτή.

Ωστόσο, για πολλούς, εξίσου πιστευτή είναι και η τρίτη θεωρία. Σύμφωνα με αυτή, το Νοριμίτσου Οντάτσι είναι πιθανότατα δημιουργία κάποιου τεχνίτη που ήθελε να επιδείξει τις ικανότητές του. Τα σπαθιά στην ιαπωνική κουλτούρα θεωρούνταν ιερά, γι’ αυτό και η κατασκευή τους ήταν σοβαρή υπόθεση. Οι ειδικοί τεχνίτες έπρεπε με κάποιο τρόπο να κερδίσουν καλή φήμη και να ξεχωρίσουν μεταξύ των εκατοντάδων ανταγωνιστών τους.

Τα οντάτσι στη μάχη

Αν και εκ πρώτης όψεως τα οντάτσι δείχνουν βαριά και δύσχρηστα, στην πραγματικότητα για περίπου τρεις αιώνες χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης. Η θήκη τους έδενε στην πλάτη, όπως ακριβώς η θήκη των κατάνα, ενώ οι πιο επιφανείς πολεμιστές είχαν ειδικούς ακολούθους που τα κουβαλούσαν αντί για εκείνους.

Το ατού τους ήταν το μέγεθος, που απέπνεε δέος και επιβλητικότητα στον εχθρό. Το μειονέκτημά τους ήταν επίσης το μέγεθός τους.

Τα φαινόμενα δεν απατούσαν. Τα οντάτσι δεν ήταν χρηστικά, λόγω μήκους και βάρους. Έκαναν τον πολεμιστή δυσκίνητο, ενώ ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθούν από τους ιππείς που έβαιναν καθιστοί στη σέλα του αλόγου. Μόνο οι δυνατότεροι και οι ψηλότεροι του πεζικού ήταν σε θέση να τα χειριστούν με άνεση.

Για τους λόγους αυτούς, από το 1600 κι έπειτα, η δημοφιλία των πελώριων ιαπωνικών σπαθιών εξέπεσε. Δεν έπαψαν εξ ολοκλήρου να κατασκευάζονται, καθώς οι τεχνίτες εξακολουθούσαν να δέχονται παραγγελίες. Ο ρόλος τους όμως, ήταν καθαρά λατρευτικός ή διακοσμητικός.

Σήμερα, εκτίθενται σε πολλά ιερά σιντοϊστικών ναών ανά τη χώρα. Το μεγαλύτερο και εντυπωσιακότερο που διασώζεται είναι το Νοριμίτσου Οντάτσι.

αρχική εικόνα: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πως δημιουργήθηκαν οι Σαμουράι πολεμιστές της Ιαπωνίας, που αψηφούσαν το θάνατο για να μην ατιμαστούν. Πως κατασκεύαζαν τα ιερά σπαθιά «κατάνα» και η φιλοσοφία του «χάρα κίρι»