Το μακρύ ταξίδι ενός γύπα από τα Τζουμέρκα μέχρι την Αραβική χερσόνησο. Ο άθλος του “Αλέξη” που πέταξε πάνω από Πίνδο, Τουρκία και εμπόλεμο Χαλέπι. Τώρα ξεχειμωνιάζει στην Υεμένη
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
A+
A-
Ο γύπας «Αλέξης», όπως ονομάστηκε από τον άνθρωπο που τον βρήκε, πέταξε μέχρι την Αραβική χερσόνησο, διανύοντας περισσότερα από 4000 χιλιόμετρα. Και όμως λίγους μήνες πριν κινδύνευε να πεθάνει από δηλητηρίαση.
Το μακρύ ταξίδι του γύπα που πέταξε από την Ελλάδα μέχρι την Υεμένη, κατέγραψαν επιστήμονες. Το όρνιο είχε εντοπιστεί δηλητηριασμένο μαζί με ένα άλλο, στην περιοχή των Ακαρνανικών ορέων, το καλοκαίρι του 2017. Έλαβε πρώτες βοήθειες και ειδική θεραπεία και μπόρεσε να ανοίξει και πάλι τα φτερά του.
Τα πολύτιμα στοιχεία από την μαραθώνια πτήση κατέγραψαν με έναν πομπό προηγμένης τεχνολογίας. Τα δύο πουλιά μαρκαρίστηκαν, στο φτερό του Αλέξη τοποθετήθηκε δορυφορικός πομπός παρακολούθησης και απελευθερώθηκε σε περιοχή του Μεσολογγίου, όπου υπάρχει μία μικρή αποικία του είδους για να μελετηθούν οι κρίσιμες περιοχές διαβίωσής του.
«Έκτοτε, το πουλί παρακολουθείται καθημερινά, αφού έχει ρυθμιστεί να δίνει στίγμα κάθε 10 λεπτά. Οι πτήσεις μπορούν να εμφανίζονται σε κινητά τηλέφωνα με υπόβαθρο, δορυφορικές εικόνες και με απεριόριστη εστίαση», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δρ. Ρήγας Τσιακίρης, δασολόγος στο Δασαρχείο Ιωαννίνων, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα πτήσεων ενός έτους.
Ο «Αλέξης», όπως ονομάστηκε από τον άνθρωπο που τον βρήκε, διέσχισε περισσότερα από 4000 χιλιόμετρα, πετώντας σε ύψος ακόμη και 4,3 χλμ και ανέπτυξε ταχύτητα έως και 121 χλμ/ώρα. Έτσι κατάφερε να φτάσει μέχρι τα σύνορα με την Υεμένη.
Όπως προέκυψε, ο «Αλέξης» πέρασε το πρώτο διάστημα, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2017, στην «καρδιά» της Πίνδου – Τζουμέρκα, Περιστέρι, Όρη Βάλτου, Άγραφα- ταξιδεύοντας ακόμη και 200χλμ τη μέρα σε αναζήτηση τροφής, σε έκταση 9342 χλμ2.
Το επικό ταξίδι
Προς έκπληξη των επιστημόνων, οι οποίοι περίμεναν ότι θα παρέμενε στην Ελλάδα, ο γύπας ξεκίνησε ένα επικό ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων. «Πρώτα στάθμευσε σε ένα μικρό φαράγγι πάνω από τη Βεργίνα, μετά κοιμήθηκε στα στενά του Νέστου χωρίς παρέα, συνάντησε μια κακοκαιρία και ξέμεινε μαζί με άλλους γύπες στα Θρακικά Μετέωρα για λίγες μέρες και τον Οκτώβριο του 2017, πέρασε τα σύνορα στους Κήπους, διανυκτέρευσε στα Δαρδανέλια, πέταξε πάνω από την Κωνσταντινούπολη, το Εσκίσεχιρ, όπου μάλλον κάτι τσίμπησε και κατευθύνθηκε βόρεια της Άγκυρας. Αργότερα κοιμήθηκε σε έναν πυλώνα στην Ανατολία, έριξε μια τελευταία ματιά στη Μεσόγειο, πέρασε ακριβώς πάνω από το εμπόλεμο Χαλέπι και διανυκτέρευσε δύο μέρες στην Ιορδανία», περιγράφει τη διαδρομή ο κ. Τσιακίρης.
Στη συνέχεια, ο «Αλέξης» πέρασε από τη Μεδίνα, ακριβώς πάνω από τη Μέκκα αλλά εντελώς ξαφνικά, στις 23/10/2017, στα σύνορα της Υεμένης, ο πομπός σταμάτησε να δίνει σήμα, έχοντας διανύσει σε 30 μέρες περισσότερα από 4000χλμ, με ταχύτητα ως και 121 χλμ/ώρα, σε ύψος που έφτασε ακόμη και τα 4,3χλμ!
«Ο πομπός λειτούργησε έξι μήνες αργότερα, στις 13/04/2018, οπότε το πουλί ξεκίνησε το ταξίδι επιστροφής και ο δορυφόρος κατέβασε πάνω από 20 χιλιάδες στίγματα και διαπιστώθηκε ότι η περιοχή ξεχειμωνιάσματος ήταν 29.463 τετραγωνικά χιλιόμετρα», εξηγεί ο κ. Τσιακίρης. «Η περιοχή διαχείμασης στην Υεμένη», επισημαίνει, «θυμίζει έντονα πολιτισμικά τοπία της ελληνικής υπαίθρου, όπου διάσπαρτοι οικισμοί εναλλάσσονταν με βοσκοτόπια και καλλιέργειες σε αναβαθμίδες, αποτελώντας σημαντικά ενδιαιτήματα για πολλά σπάνια είδη αρπακτικών της Ευρώπης και της Ασίας».
«Υπάρχει προφανώς κάποιο γενετικό θέμα, αφού το πουλί, μέσω του DNA, φαίνεται πως έχει “κλειδωμένη” τη διαδρομή προς την Αραβική χερσόνησο, ενώ θα μπορούσε να ξεχειμωνιάσει στην Ελλάδα», καταλήγει ο κ. Τσιακίρης.
Για τον Γύπα, Όρνιο: Όταν ήμουν μικρός είχαμε πάρα πολλά Όρνια στην περιοχή μου, Λάρισα και Κοζάνη. Είναι πολλά χρόνια τώρα που δεν υπάρχει ούτε δείγμα. Πριν 35 περίπου χρόνια είδα με έκπληξη 5 με 6 περίπου όρνια να τρώνε ένα ψόφιο πρόβατο. Έκτοτε δεν ξαναείδα όρνια στην περιοχή μου. Όρνια είδα σε καταφύγιο στη Δράμα ελεύθερα στο περιβάλλον και σε ζωολογικό κήπο στην Σμύρνη το 1970 ή 1971. Εντύπωση μου έκανε που στη Σμύρνη είχανε και λύκους. Θυμάμαι με εντυπωσίασε η βιασύνη και η λαιμαργία που έτρωγαν οι λύκοι. Η σύζυγός μου έβλεπε πολλά όρνια στο Νέο Δελχί, στην Ινδία, μέσα στην πόλη, πριν 20 χρόνια. Από εδώ και στο εξής θα τα βλέπουμε μόνο σε φωτογραφίες. Είναι εντυπωσιακή η μέθοδος με την οποία παρακολουθούν το όρνιο και μάλιστα σε τόσο μακρινές αποστάσεις. Ελασσόνα 30.12.2018. Καλή πρωτοχρονιά και ό,τι καλύτερο για το 2019. Είναι εντυπωσιακά τα θέματα με τα οποία ασχολείστε.
Για τον Γύπα, Όρνιο: Όταν ήμουν μικρός είχαμε πάρα πολλά Όρνια στην περιοχή μου, Λάρισα και Κοζάνη. Είναι πολλά χρόνια τώρα που δεν υπάρχει ούτε δείγμα. Πριν 35 περίπου χρόνια είδα με έκπληξη 5 με 6 περίπου όρνια να τρώνε ένα ψόφιο πρόβατο. Έκτοτε δεν ξαναείδα όρνια στην περιοχή μου. Όρνια είδα σε καταφύγιο στη Δράμα ελεύθερα στο περιβάλλον και σε ζωολογικό κήπο στην Σμύρνη το 1970 ή 1971. Εντύπωση μου έκανε που στη Σμύρνη είχανε και λύκους. Θυμάμαι με εντυπωσίασε η βιασύνη και η λαιμαργία που έτρωγαν οι λύκοι. Η σύζυγός μου έβλεπε πολλά όρνια στο Νέο Δελχί, στην Ινδία, μέσα στην πόλη, πριν 20 χρόνια. Από εδώ και στο εξής θα τα βλέπουμε μόνο σε φωτογραφίες. Είναι εντυπωσιακή η μέθοδος με την οποία παρακολουθούν το όρνιο και μάλιστα σε τόσο μακρινές αποστάσεις. Ελασσόνα 30.12.2018. Καλή πρωτοχρονιά και ό,τι καλύτερο για το 2019. Είναι εντυπωσιακά τα θέματα με τα οποία ασχολείστε.