Το λεωφορείο που έκανε το μεγαλύτερο δρομολόγιο στον κόσμο Λονδίνο-Καλκούτα-Σίδνεϋ. Το αποκάλεσαν “λεωφορείο των χίπις”

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Mεταξύ 1957 και 1976, υπήρχε τακτική συγκοινωνία με λεωφορείο μεταξύ Λονδίνου και Καλκούτας, στην Ινδία.  

Η διαδρομή ήταν περίπου 16.000 χιλιόμετρα και έπαιρνε 50 μέρες για να φθάσει κάποιος από τη μία πόλη στην άλλη! Το 1968 η λεωφορειακή διαδρομή επεκτάθηκε από την Καλκούτα στο Σίδνεϋ.

Ήταν η μεγαλύτερη λεωφορειακή διαδρομή στον κόσμο με το ίδιο λεωφορείο! Έτσι κάποιος μπορούσε να πάρει το λεωφορείο από το Λονδίνο για να πάει στη μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας.

Όμως θα έπρεπε να προετοιμαστεί ψυχολογικά ότι θα περνούσε τις επόμενες 132 μέρες σ’ ένα λεωφορείο!

Λονδίνο-Καλκούτα με λεωφορείο!

Το όχημα είχε κουκέτες για να κοιμούνται οι επιβάτες, καθώς και κουζίνα για να γευματίζουν. Φυσικά υπήρχε και τουαλέτα.

Οι επιβάτες έκαναν μπάνιο στα δημόσια λουτρά των διαφόρων πόλεων στη διαδρομή: Αγγλία, Βέλγιο, Δυτική Γερμανία, Αυστρία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Τουρκία, Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν και Βόρεια Ινδία.

Αν και σήμερα κάποιες από τις παραπάνω χώρες δεν προσφέρονται για ταξίδια, τα περισσότερα χρόνια που υπήρχε η λεωφορειακή γραμμή Λονδίνο-Καλκούτα είχαν ειρήνη και διέθεταν τουριστικές υποδομές.

Οι επιβάτες μπορούσαν να κάνουν ψώνια και να ξεναγηθούν σε αξιοθέατα όταν το λεωφορείο έκανε στάση. Όμως η εταιρεία που είχε το λεωφορείο κανόνιζε τα ψώνια τους να γίνονται σε Σάλτσμπουργκ, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, πόλεις του Ιράν, και την Καμπούλ.

“Λεωφορείο των χίπις”

Η λεωφορειακή γραμμή Λονδίνο-Καλκούτα είχε το παρατσούκλι «Το λεωφορείο των χίπις». Πολλοί από τους νεαρούς και τις νεαρές του “κινήματος των λουλουδιών” στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές του 1970 ήταν γοητευμένοι με τη “μυστηριώδη” Ανατολή. Έτσι είχαν πόθο να επισκεφθούν “εξωτικά” μέρη σε Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν και Ινδία.

Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι κάποιοι απ’ αυτούς αγόραζαν ναρκωτικά εκεί, ενώ μερικοί δεν έκαναν μπάνιο όσο κρατούσε το ταξίδι!

Το κόστος του ταξιδιού απλής μετάβασης ήταν 85 λίρες Αγγλίας το 1957 (που είναι περίπου 3000 ευρώ σήμερα) και 145 λίρες Αγγλίας το 1973 (περίπου 2.500 ευρώ σήμερα).

Στην τιμή του εισιτηρίου συμπεριλαμβάνονταν φαγητό και διαμονή στο λεωφορείο. Αν και το εισιτήριο φαίνεται ακριβό, ήταν μόλις το ένα δέκατο του αεροπορικού εισιτηρίου για την ίδια διαδρομή.

Λονδίνο – Σίδνεϋ με λεωφορείο!

Το 1968 το λεωφορείο αγοράστηκε από μία άλλη εταιρεία που είχε ακόμη πιο φιλόδοξα σχέδια. Αποφάσισε να συνεχιστεί η διαδρομή μετά την Καλκούτα και να έχει τέρμα το Σίδνεϋ της Αυστραλίας!

Έτσι μετά την Ινδία το λεωφορείο περνούσε από την (τότε) Βιρμανία, Ταϊλάνδη, Μαλαισία και έφθανε στη Σιγκαπούρη.

Εκεί φορτωνόταν σε πλοίο μέχρι την Πέρθη της Δυτικής Αυστραλίας. Στη συνέχεια πήγαινε οδικώς μέχρι το Σίνδεϊ σταματώντας καθοδόν στην Αδελαΐδα, τη Μελβούρνη, και την Καμπέρα.

Το λεωφορείο χρειαζόταν περίπου 132 μέρες για να καλύψει την απόσταση μεταξύ Λονδίνου και Σίνδεϊ!

Μέχρι το 1976 είχαν πραγματοποιηθεί 15 διαδρομές μεταξύ Λονδίνου και Σίδνεϋ.

Αν και η λεωφορειακή αυτή διαδρομή είχε εμπορική επιτυχία τελικά καταργήθηκε εξαιτίας των κρίσεων στις σχέσεις Πακιστάν-Ινδίας και την τεταμένη πολιτική κατάσταση  στο Ιράν του Σάχη που οδήγησε τελικά στην Ιρανική Επανάσταση το 1979.