Το κιτς και η χούντα. Κέφι, χορός, αρχαιοελληνικό σόου και οπωσδήποτε μαύρο γυαλί

Η χούντα είχε μία εμμονή με τον πολιτισμό και την αρχαιοελληνική κουλτούρα. Είχε και μία σύγχυση. Πως ήταν δυνατόν να λένε «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών» και με το «Ελλήνων» να εννοούν τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι όμως δεν ήταν Χριστιανοί, αλλά ειδωλολάτρες;

Μπερδευτήκατε;

Λογικό. Οι συνταγματάρχες ήταν απλοί άνθρωποι, περιορισμένης κουλτούρας, που προσπαθούσαν να κάνουν τους πολύπλοκους. Γι’ αυτό και οι ομιλίες του Παπαδόπουλου ήταν ασυνάρτητες.

Σχεδόν όλοι τους ήταν κοντοί και διαρκώς πρόβαλλαν την εικόνα του ψηλού και λεβεντόκορμου Έλληνα, ξεχνώντας ότι δεν είμαστε Σουηδοί γίγαντες, αλλά Βαλκάνιοι. Το αυγό ήταν άλλο ένα κόλλημα. Ειδικά το Πάσχα, η εικόνα του τσουγκρίσματος ήταν επιβεβλημένη. Γιατί έδιναν τόση σημασία; Προφανώς γιατί το ίδιο έκαναν και οι πολιτικοί τους οποίους ήθελαν να μιμηθούν.

Το καλύτερο ήταν ότι πάντα στα επίκαιρα έδειχναν τον Παπαδόπουλο και τους γαλονάδες να χορεύουν τσάμικο και να γυροφέρνουν με φιγούρες αρκετά επιδέξιες, ώστε να μη φεύγει ποτέ το μαύρο γυαλί. Γιατί το φορούσαν, αφού δεν είχε ήλιο;

Η γραφιστική ήταν η μεγάλη τους αδυναμία. Ένας φαντάρος, που συμβόλιζε τη λαϊκή προέλευση του καθεστώτος, πότε βγαίνει από αυγό και άλλοτε, τις περισσότερες φορές, μπροστά από έναν φοίνικα, για να υποστηρίξει το «ζήτω η 21η Απριλίου».

Ακόμα και ο σκληρός ΕΣΑτζης της Στρατιωτικής Αστυνομίας μετατρέπεται σε χαμογελαστό τροχονόμο για να δείξει το σωστό δρόμο μέσω της πασίγνωστης Λεωφόρου της 21 Απριλίου.

Στους χάρτες βέβαια δεν υπήρχε τέτοιος δρόμος, αλλά εφόσον “Βαδίζετε Δεξιά” όλο και κάτι βρίσκεις…

Επικές και αξέχαστες έχουν μείνει οι παραστάσεις στο Καλλιμάρμαρο, με αρχαίους Σπαρτιάτες να πολεμούν τους Πέρσες. Υπήρχαν ακόμη τεράστια πτηνά, δάδες, στεφάνια και πλήθος κομπάρσων. Τα φανταράκια έκαναν δικό τους σόου, με ακροβατικά σε μηχανάκια. Λες και με κόλπα που κάνουν στο τσίρκο, θα παίρναμε την Πόλη.

Σε μια από αυτές τις εκδηλώσεις, οι μαθητές έκραξαν τον δικτάτορα, που δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Ήταν αδύνατο να συλλάβει χιλιάδες νέους. Δυστυχώς, το πλήρωσαν αργότερα, καθώς η νεολαία υπέστη κυνηγητό για τα μαλλιά και τα παντελόνια.

Υπήρχαν βέβαια και οι Ολυμπιάδες τραγουδιού και οι παρεμβάσεις στην κινηματογραφική παραγωγή, αλλά το κιτς στην τέχνη είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο επιφυλασσόμαστε να σας το περιγράψουμε στο μέλλον.