Το «Κίτρινο Υποβρύχιο» σατίριζε τον συντηρητισμό της εποχής που φοβόταν το κίνημα των χίπις. Η ταινία κινουμένων σχεδίων βασίστηκε στα τραγούδια των “Beatles”, αλλά οι ίδιοι δεν έδωσαν τις φωνές τους στους χαρακτήρες!

Στις 17 Ιουλίου 1968, κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία η ψυχεδελική μουσική ταινία κινουμένων σχεδίων των “Beatles”, «The Yellow Submarine», η οποία βασίστηκε στη μουσική των θρυλικών σκαθαριών.

Η ταινία όχι μόνο είχε θερμή υποδοχή από κριτικούς και κοινό, αλλά προσέλκυσε και νέους ένθερμους οπαδούς των “animation”. Μάλιστα το περιοδικό “Time” έγραψε ότι “η ταινία έγινε τεράστια επιτυχία, ξετρελαίνοντας τόσο τους εφήβους, όσο και τους μετρ της αισθητικής”.

Η εμπορική επιτυχία των “Σκαθαριών”

Σκηνοθετημένο από τον παραγωγό ταινιών κινουμένων σχεδίων, Τζορτζ Ντάνινγκ, σε συμπαραγωγή ΗΠΑ και Βρετανίας, το έργο ήταν μια τεράστια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία.

Αν και οι φήμες έλεγαν ότι τα ίδια τα Σκαθάρια θα δάνειζαν τις δικές τους φωνές στους ήρωες, τελικά οι αληθινές φωνές των Beatles ακούστηκαν μόνο στην τελευταία σκηνή της ταινίας, ενώ οι καρτουνίστικες φιγούρες τους, δανείστηκαν τις φωνές άλλων ηθοποιών.

Ο Πολ Αγγέλης ήταν η φωνή των Ρίγκο Σταρ, Τζορτζ Χάρισον, του φανταστικού χαρακτήρα “Chief Blue Meanie”, αλλά και του αφηγητή του φιλμ.

Ο συγγραφέας Τζον Κλάϊβ, για τα περίπου 90 λεπτά του “Κίτρινου Υποβρυχίου”  ήταν ο Τζον Λένον και ο Τζόφρι Χιουζ ήταν ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ.

Το “Κίτρινο Υποβρύχιο”

H ιστορία της ταινίας κινουμένων σχεδίων εκτυλίχθηκε στην φανταστική χώρα Πέπερλαντ, όπου οι κάτοικοί λατρεύουν τη μουσική και ζουν ειρηνικά και ευτυχισμένα.

Μέχρι τη στιγμή που τα κακά πλασματάκια “Blue Meanies”, τα οποία απεχθάνονται τη μουσική, εισβάλλουν και κατακτούν τη χώρα.

Tο μόνο που θα μπορούσε να επαναφέρει την ελευθερία στην Πέπερλαντ, ήταν η μουσική των “Beatles”.

Η ταινία αποτέλεσε μια ξεκάθαρη πρόκληση για τον συντηρητισμό της εποχής.

Μεγάλη μερίδα πολιτικών και πολιτών ένιωθαν να απειλούνται από το κίνημα των χίπις και της μουσική των “Beatles”, έτσι η κυκλοφορία της ταινίας ήταν μια “επικαλυμμένη”  παρωδία για τα παρωχημένα κοινωνικά πρότυπα, που δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στη φυσιολογική και φυσική αλλαγή και έλευση μιας “νέας εποχής”.

Το “soundtrack” της ταινίας κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1969, με τα αυθεντικά τραγούδια των Σκαθαριών να ακούγονται μόνο στην πρώτη πλευρά του δίσκου, ενώ στη δεύτερη υπήρχε το συμφωνικό θέμα της ταινίας σε σύνθεση του παραγωγού των Beatles, Τζορτζ Μάρτιν.

Μερικά από τα γνωστότερα και πιο αγαπημένα τραγούδια των Σκαθαριών που ακούγονται στην ταινία είναι τα: “Yellow Submarine”, “Eleanor Rigby”, “A Day In The Life”, “Lucy In The Sky With Diamonds” και “With A Little Help From My Friends”.

Τον ίδιο μήνα, στην 34η τελετή απονομής των βραβείων «New York Film Critics Circle Awards», η ταινία κέρδισε το βραβείο “Special Award”.

Τον Μάρτιο του 2012, η εταιρεία “Apple”, ανακοίνωσε ότι θα γινόταν αποκατάσταση της επιτυχημένης ψυχεδελικής ταινίας και λίγους μήνες αργότερα θα κυκλοφορούσε σε υψηλή ανάλυση.

Σε δελτίο Τύπου ανέφερε χαρακτηριστικά: “Το “soundtrack” της ταινίας θα επανεκδοθεί την ίδια ημερομηνία με την επανακυκλοφορία του έργου. Η ταινία έχει αποκατασταθεί για πρώτη φορά σε ψηφιακή ανάλυση 4K. Όλα γίνονται στο χέρι και με εξαιρετική λεπτομέρεια. Δεν χρησιμοποιήθηκε κανένα αυτοματοποιημένο λογισμικό για τον καθαρισμό των στοιχείων του φιλμ. Πάνω σε αυτό εργάστηκαν κάθε φορά 40 με 60 έμπειροι καλλιτέχνες”.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο ύμνος των Beatles «Hey Jude» γράφτηκε από τον Πολ Μακ Κάρτνεϊ για τον γιο του Λένον, όταν χώρισε τη γυναίκα του για την Γιόκο Όνο. Γιατί θεωρήθηκε από κάποιους αντισημιτικό τραγούδι