Το “κυνήγι” των χαμένων ναυαγίων από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Αίγυπτο. Τα εντυπωσιακά ευρήματα και το αρχαιολογικό όνειρο να βρεθεί μια τριήρης

Όχι τόσο για τους θρυλούμενους θησαυρούς που μπορεί να έχουν στα αμπάρια τους, αλλά κυρίως για τις απαντήσεις που μπορούν να προσφέρουν ως προς την ναυπηγική και τις γνώσεις των αρχαίων στην ναυσιπλοΐα.

Τα ναυάγια, κυρίως της κλασικής, αλλά και της ρωμαϊκής και βυζαντινής εποχής είναι δυσεύρετα και όταν εντοπίζονται παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τα ταξίδια των αρχαίων και τις εμπορικές συναλλαγές τους.

Τα φορτία τους επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα τις αρχαίες οικονομίες, αλλά και τις κουλτούρες των λαών.

Ένα από τα πιο φημισμένα ναυάγια της Μεσογείου είναι εκείνο που συνέβη το 302 π.Χ. έξω από το κυπριακό λιμάνι της Κυρήνειας. Μια πειρατική επιδρομή ήταν η αιτία να βουλιάξει το πλοίο που έμεινε γνωστό ως «Πλοίο της Κυρήνειας». Το σκάφος, αφού κτυπήθηκε, κάθισε σε επίπεδο βυθό σε βάθος 50 μέτρων ανοιχτά της πόλης.

Η άμμος και η λάσπη το κάλυψαν γρήγορα με τον προστατευτικό τους «πέπλο» και οι λίγοι αμφορείς που εξείχαν από τον υγρό τάφο τους επέτρεψαν στον κυρηνιώτη δύτη, Ανδρέα Καριόλου, να το εντοπίσει, το 1967. Από το μήκους δεκαπέντε μέτρων σκαρί σώθηκε το 75%, γεγονός που βοήθησε πριν από είκοσι χρόνια να επιχειρηθεί η κατασκευή ενός ακριβούς ομοιώματος στο Πέραμα, στο ναυπηγείο του Μανώλη Ψαρρού.

Μετά την ανέλκυση και συντήρηση του ναυαγίου, ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Texas, Richard Steffy, συναρμολόγησε το καράβι στο Κάστρο της Κυρήνειας, όπου βρίσκεται.

H θέση του ναυαγίου “Κερύνεια” όπως βρέθηκε το 1965. Η άμμος και οι αμφορείς το προστάτευσαν.

Όσα ναυάγια ξύλινων πλοίων διατηρήθηκαν σε καλή κατάσταση ήταν θαμμένα μέσα σε ιζήματα ή κάτω από σωρούς κεραμικών φορτίων. Έτσι παρέμειναν προφυλαγμένα από την καταστροφική επιδρομή των σκουληκιών και δεν διαλύθηκαν.

Το αποκαλούμενο Shipworm είναι μαλάκιο που σκάβει στο ξύλο σήραγγες και αποσυνθέτει σταδιακά τα ξύλα. Ένα εκτεθειμένο ξύλινο ναυάγιο, μπορεί να διασπαστεί από αυτό το ‘σκουλήκι’ σε λιγότερο από πέντε χρόνια, δίνοντας του τη μορφή ελβετικού τυριού.

Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για αυτή τη ναυτική κουλτούρα. Θεωρούνται μεγάλοι εξερευνητές της εποχής του χαλκού και τα ίχνη τους είναι διάσπαρτα παντού γύρω από τη μεσόγειο σε πίνακες ζωγραφικής, αλλά και σε τοιχογραφίες. Απεικονίζονται τα σκάφη μακριά και κομψά, αλλά χωρίς ένα φυσικό ναυάγιο οι αρχαιολόγοι μπορούν μόνο να μαντέψουν πως κατασκεύαζαν τα σκάφη τους.

H αρχαιοελληνική τριήρης, το πολεμικό πλοίο που κυριάρχησε επί αιώνες, είναι ένα άπιαστο όνειρο για τους αρχαιολόγους. Ποτέ δεν βρέθηκε κανένα ναυάγιό της. Στη φωτογραφία η “Ολυμπιάς”, αντίγραφο τριήρους που εκτίθεται στον Φλοίσβο.

Το πλοίο που μετέφερε την τριών τόνων σαρκοφάγο χάθηκε κάπου στη Μεσόγειο.

Μέχρι αυτή τη μέρα η λεπτοδουλεμένη σαρκοφάγος περιμένει να την ανακαλύψουν, μαζί με αμέτρητα άλλα κειμήλια και ναυάγια από την αρχαιότητα βυθισμένα στα βάθη της θάλασσας και των ωκεανών.