Το κάστρο της “αναρχίας” στις όχθες του Τάμεση. Βρέθηκε στο επίκεντρο βασιλικού εμφυλίου και στέγασε σκληρές φυλακές. Τα υλικά του κατέληξαν στo Παλάτι του Γουίνδσορ

Το κάστρο του Γουόλινγκφορντ, υπήρξε ένα σημαντικό βασιλικό φρούριο στις όχθες του ποταμού Τάμεση. Κατασκευάστηκε περίπου το 1067 μέσα σε έκταση που ανήκε στον πιστό ακόλουθο του Γουλιέλμου του Κατακτητή,  Νορμανδού βαρόνου, Ρόμπερτ Ντ’ Όιλι.

Ο Γουλιέλμος ήθελε να ελέγξει την κοιλάδα του Τάμεση φτιάχνοντας μια σειρά από βασιλικά οχυρά. Το Γουόλινγκφορντ, ήταν μέρος αυτής της στρατηγικής, που επεκτάθηκε με την κατασκευή και άλλων κάστρων, στην Οξφόρδη και στο Γουίντσορ. Το κάστρο ενσωμάτωσε τμήματα των τειχών της πόλης των Σαξώνων. Μέσα στην έκταση ο Ντ΄Όιλι έφτιαξε ένα ισχυρό φρούριο, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Εκεί βρίσκονται σήμερα τα απομεινάρια από το κολέγιο ιερέων, του Αγίου Νικολάου.

Μέσα στο πέρασμα των αιώνων οι αυθεντικές νορβηγικές οχυρώσεις ενισχύθηκαν και ξαναχτίστηκαν με πέτρα. Έγιναν στρατώνες και αναπτύχθηκαν περισσότερο οι βασιλικές κατοικίες, ενώ πολύ μεγάλη βαρύτητα δόθηκε στις πέτρινες άμυνες γύρω από το κάστρο. Κατά τη διάρκεια του 12ου και 13ου αιώνα το Γουόλινγκφορντ εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα βασιλικά οχυρά της Αγγλίας.

Η αυτοκράτειρα Ματθλίδη κατοικούσε στο κάστρο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου με τον ξάδερφο της Στέφανο της Αγγλίας. Αν και πολιορκήθηκε πολλές φορές, δεν κατακτήθηκε ποτέ. Περίπου το 1141, άρχοντας του Γουόλινγκφορντ ήταν ο Μπριέν, ένας σκληρός ευγενής που έχτισε μια διαβόητη φυλακή μέσα στο κάστρο. Ακόμα και σήμερα ο θρύλος θέλει τις φωνές των κρατουμένων να ακούγονται στην πόλη.

Ο Στέφανος της Αγγλίας ή Στέφανος του Μπλουά ήταν βασιλιάς της Αγγλίας (1135 – 1154), κόμης της Βουλώνης και δούκας της Νορμανδίας. Η βασιλεία του Στέφανου έμεινε γνωστή ως “Αναρχία”, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον ίδιο και στην ξαδέλφη του Ματθίλδη, αλλά τελικά τον διαδέχθηκε ο γιος της Ματθίλδης Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας ο πρώτος βασιλιάς της Αγγλίας από την δυναστεία των Ανδεγαυών

Το 1153, ύστερα από μια δύσκολη μάχη που οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, υπό τον Ερρίκο Β’, γιο της αυτοκράτειρας Ματθίλδης, υπογράφηκε η Συνθήκη του Γουόλνγκφορντ, η οποία οδήγησε τελικά και στο τέλος του εμφυλίου. Από το 1191 μέχρι το 1215, το κάστρο άλλαζε χέρια. Βασιλικές οικογένειες, ευγενείς αλλά και διεκδικητές προσπάθησαν να εδραιώσουν την παρουσία τους αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε περισσότερο ως φυλακή.  Εγκαταλείφθηκε τον 15ο αιώνα και τα οικοδομικά υλικά χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή και την ενίσχυση του κάστρου του Γουίνδσορ που έγινε η βρετανική βασιλική κατοικία. Το Κοινοβούλιο προσπάθησε ανεπιτυχώς να το διεκδικήσει το 1645, ενώ ακολούθησε μια πολιορκία 16 εβδομάδων που κατάφερε να ρίξει τις άμυνες και ανάγκασε τη φρουρά να παραδοθεί. Εξέδωσαν διαταγή σύμφωνα με την οποία το Γουόλινγκφορντ έπρεπε να παραγκωνιστεί εντελώς και να μην χρησιμοποιηθεί ξανά.

Οι χώροι του κάστρου πλέον είναι ανοιχτοί για το κοινό χωρίς χρέωση. Στους κήπους υπάρχουν τα ερείπια του Αγίου Νικολάου. Ένα μέρος από τον πύργο της βασίλισσας και τμήματα από τα τείχη.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Γουλιέλμος ο Κατακτητής. Ο Νορμανδός βασιλιάς που κατέκτησε την Αγγλία και βασίλεψε χωρίς να ξέρει Αγγλικά και γραφή. Άλλαξε την αριστοκρατία και οργάνωσε υποδειγματικά το κράτος …