Το ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd που καταστράφηκε από το LSD. Τον απομάκρυναν από το συγκρότημα και έγραψαν γι αυτόν το “Wish you were here” και το “Shine On You Crazy Diamond”

1975. Οι Pink Floyd έκαναν ηχογραφήσεις για το άλμπουμ τους “Wish you were here” στο στούντιο του Abbey Road στο Λονδίνο. Όσο ηχογραφούσαν το τραγούδι “Shine On You Crazy Diamond” μπήκε μέσα στο στούντιο ένας άνδρας.

Ήταν μεγαλόσωμος και είχε ξυρισμένο το κεφάλι και τα φρύδια του. Τα μέλη του συγκροτήματος τον κοιτούσαν απορημένοι. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιος ήταν ο απρόσκλητος επισκέπτης.

Λίγο αργότερα συνειδητοποίησαν ότι ο άνθρωπος απέναντί τους ήταν ο Σιντ Μπάρετ, ο κιθαρίστας, τραγουδιστής και κύριος συνθέτης του συγκροτήματος στο ξεκίνημα τους.

Επτά χρόνια μετά από την αποχώρησή του από τους Pink Floyd ο Μπάρετ είχε γίνει γίνει αγνώριστος, σκιά του εαυτού του. Ο μπασίστας Ρότζερ Γουότερς δάκρυσε. Το ίδιο έκαναν και τα υπόλοιπα μέλη. Συζήτησαν όλοι μαζί. Όταν κάποιος τον ρώτησε τι κάνει, εκείνος απάντησε: “Όχι πολλά. Τρώω και κοιμάμαι. Ξυπνάω το πρωί, τρώω, πάω για περπάτημα και μετά ξανακοιμάμαι”. Στη συνέχεια ο Μπάρετ τους είπε τη γνώμη του για το τραγούδι.

Μετά έφυγε. Για χρόνια οι θαυμαστές του Μπάρετ υποστήριζαν ότι αυτή η ιστορία ήταν φανταστική μέχρι που ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Ντέιβιντ Γκίλμορ την επιβεβαίωσε. Και αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν. Τον Ιούλιο του 2006 ο Μπάρετ έφυγε από τη ζωή. Έπασχε από καρκίνο.

Ο Σιντ Μπάρετ ήταν ο “εγκέφαλος” των Pink Floyd. Είχε την ιδέα για το όνομα της μπάντας. Έπαιζε κιθάρα. Τραγουδούσε. Ο Μπάρετ είχε γράψει τα περισσότερα τραγούδια του πρώτου δίσκου τους “The Piper at the Gates of Dawn”, ο οποίος τους έκανε διάσημους ως το συγκρότημα που έπαιζε ψυχεδελική ροκ. Χάρη στα τραγούδια του Μπάρετ είχαν υπογράψει το πρώτο τους συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρία EMI. Με τη μουσική τους ξεσήκωναν τους νέους της Αγγλίας στο underground μπαρ, UFO.

Όλα έδειχναν μια λαμπρή καριέρα. Όμως, ο Μπάρετ άρχισε να χάνει τον έλεγχο. Η εξάρτησή του από το LSD τον μετέτρεψε σε άλλον άνθρωπο.

Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο Μπάρετ ήταν άλλο ένα θύμα της δημοσιότητας, της “αδηφάγας” βιομηχανίας του θεάματος. Μετά την επιτυχία του πρώτου δίσκου, ο Μπάρετ δεχόταν πιέσεις για περισσότερο “εμπορικά” τραγούδια. Όμως, δεν ήθελε να γίνει εμπορικός. Ήθελε απλώς να παίζει μουσική.

Ο εθισμός του στο LSD, τον κατέστρεψε. Εκτός από παραισθησιογόνα, κάπνιζε μαριχουάνα και έπαιρνε υπνωτικά με αλκοόλ για να ηρεμεί.

Σιγά σιγά άρχισε να χάνει το μυαλό του. Ο ιδιοκτήτης του μπαρ UFO και δισκογραφικός παραγωγός Τζόι Μπόιντ είχε πει: “Μια μέρα, τον Ιούνιο του 1967 του είπα να με κοιτάξει τα μάτια. Δεν τα ανοιγόκλεινε. Δεν είχαν καμία λάμψη. Δεν υπήρχε κανένας μέσα του”.

Πριν εθιστεί, όλοι έλεγαν ότι ήταν πάντα ευχάριστος και κοινωνικός. Όμως, η επιρροή του ναρκωτικού τον έκανε καταθλιπτικό και απόμακρο. Συχνά είχε παραισθήσεις. Δεν αναγνώριζε ανθρώπους γύρω του. Ο λόγος του δεν είχε συνοχή. Είχε κενά μνήμης. Είχε γίνει κυκλοθυμικός.

Αντί να κουρδίζει σωστά την κιθάρα του, χαλάρωνε τις νότες τόσο που ήταν να αδύνατο να παίξει. Υπήρχαν φορές που ανέβαινε στην σκηνή και έπαιζε μόνο μια νότα. Άλλες φορές δεν έπαιζε καθόλου. Στεκόταν όρθιος, κοιτούσε ευθεία με τα χέρια κατεβασμένα και την κιθάρα να κρέμεται από τον λαιμό του, ενώ τα άλλα μέλη του συγκροτήματος συνέχιζαν να παίζουν.

Τον Νοέμβριο του 1967 οι Pink Floyd θα έκαναν περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το κοινό της Αμερικής δεν ήταν ακόμη έτοιμο για τους ήχους του ψυχεδελικού ροκ. Όμως, ακόμη και να ήταν, ο Μπάρετ έπαιζε σε λάθος ρυθμό.

Μία μέρα έριξε ένα ολόκληρο κουτάκι με τζελ πάνω στα μαλλιά του. Πάνω στη σκηνή λόγω της θερμότητας που έβγαζαν τα φώτα, το τζελ άρχισε να λιώνει και να τρέχει στο πρόσωπό του. Έμοιαζε σαν να αποσυντίθεται.

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους οι Pink Floyd επισκέφτηκαν το Λας Βέγκας. Πρώτα πήγαν στη δισκογραφική εταιρία. Όμως, ο Μπάρετ είχε ξεχάσει κάτι πολύ βασικό. Την κιθάρα του. “Είναι απίστευτο το Λας Βέγκας” είπε και έπεσε στην πισίνα του κτιρίου με τα ρούχα.

Τους κάλεσαν στις τηλεοπτικές εκπομπές American Bandstand και the Perry Como Show. Ο Μπάρετ δεν έβγαλε άχνα. Δεν προσποιήθηκε καν ότι τραγουδάει.

Όταν ολοκλήρωσαν την περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, έφυγαν για την Ολλανδία. Τα υπόλοιπα μέλη άρχισαν να σκέφτονται πως ο Μπάρετ έπρεπε να αντικατασταθεί ή τουλάχιστον να βρουν κάποιον να τον βοηθάει. Παρόλο που φαινόταν να δουλεύει και να προσπαθεί πολύ, πάνω στη σκηνή τα έχανε. Υπήρχαν μέρες που δεν εμφανιζόταν καν, ενώ άλλες έπαιζε κανονικά σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Αποφάσισαν να εντάξουν τον κιθαρίστα Ντέιβιντ Γκίλμουρ ως βοηθητικό.

Τον Ιανουάριο του 1968, όταν οι Pink Floyd μπήκαν στο βαν που θα τους μετέφερε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, όπου το βράδυ θα έδιναν μια συναυλία, αποφάσισαν να μην πάρουν μαζί τους τον Μπάρετ. Κάποιος είπε “Πάμε να πάρουμε τον Σιντ; Αφήστε το. Ας μην ασχοληθούμε”. Οι υπόλοιποι συμφώνησαν.  Είχαν κουραστεί  πια και δεν μπορούσαν να διακινδυνεύσουν άλλο την πορεία του συγκροτήματος για τον φίλο τους που δεν έκανε καμία προσπάθεια να συνέλθει.

Όμως, δεν μπορούσαν να του αποκαλύψουν ότι δεν ήταν πια μέλος της μπάντας. Εκείνο το διάστημα ο Ρίτσαρντ Ράιτ που έπαιζε πλήκτρα, έμενε μαζί του. Κάθε φορά που είχε πρόβα, του έλεγε ότι πήγαινε να αγοράσει τσιγάρα. Επέστρεφε μετά από ώρες. Ο Μπάρετ δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του. Κρατούσε στο χέρι του το καμένο τσιγάρο. Είχε γίνει κατατονικός. Όταν συνερχόταν για λίγο ρωτούσε τον Ράιτ αν είχε πάρει τσιγάρα. Πολλές φορές αδυνατούσε να πιάσει την πένα του.

Κάποιες μέρες πήγαινε έξω από το στούντιο και περίμενε να τον καλέσουν μέσα στην αίθουσα ηχογράφησης.

Άλλες φορές πήγαινε σε συναυλίες τους και έβλεπε ότι τη θέση του είχε πάρει ο Γκίλμουρ. Τον Απρίλιο του 1968 ανακοινώθηκε επίσημα ότι δεν ήταν πια μέλος του συγκροτήματος.

Ωστόσο, δεν τον έβγαλαν ποτέ από το μυαλό τους.

Για τον Μπάρετ έγραψαν το τραγούδι “Shine on your crazy diamond”. Οι στίχοι αναφέρονταν σε έναν άνδρα που παλιά “έλαμπε σαν τον ήλιο”, ενώ σήμερα “τα μάτια του φαίνονται σαν μαύρες τρύπες στον ουρανό”. Μιλάει για τον άνθρωπο που μετατράπηκε σε ένα “τρελό διαμάντι”.

Γενικότερα, η κατάσταση της υγείας του επηρέασε τα υπόλοιπα μέλη και αποτέλεσε έμπνευση για τα μετέπειτα τραγούδια τους. Όλος ο δίσκος τους “Wish you were here” αναφέρεται σε όσους είναι ψυχικά ή σωματικά απόντες. Όπως ήταν και ο Σιντ Μπάρετ.

Ακούστε το Shine on your crazy diamond που έγραψαν οι Pink Floyd για τον Μπάρετ:

Έως το φθινόπωρο του 1968 είχε μείνει άστεγος. Συχνά πήγαινε στη μητέρα του στο Κέιμπριτζ, η οποία τον παρακινούσε να πάει σε κάποιον γιατρό. Έκανε δυο σόλο άλμπουμ χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Τελικά, εγκαταστάθηκε στο Κέμπριτζ, στο σπίτι της μητέρας του. Δούλεψε ως κηπουρός σε μια πλούσια οικογένεια.

Μπήκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα σε ψυχιατρική κλινική. Το 1972 ο Μπάρετ αποφάσισε να εγκαταλείψει για πάντα τη μουσική βιομηχανία. Για το υπόλοιπο της ζωής του ζωγράφιζε και ασχολούνταν με την κηπουρική.

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: Γιατί ο Γουότερς μήνυσε τους Pink Floyd. Ο Γκίλμουρ απάντησε επί σκηνής: έβαλε όρχεις στο ιπτάμενο γουρούνι