Το φρικτό βασανιστήριο του γδαρσίματος. Το ανέθεταν σε πεπειραμένους δήμιους που ξεφλούδιζαν το σώμα σε λωρίδες. Γιατί τα θύματα ζεματίζονταν πριν τους αφαιρεθεί το δέρμα (Προσοχή! Σκληρές Περιγραφές)

Το γδάρσιμο ανθρώπων υπήρξε μια διαδεδομένη μέθοδος βασανισμού από τα προϊστορικά χρόνια έως τον Μεσαίωνα. Με αυτόν τον φρικτό τρόπο τιμωρούσαν κυρίως προδότες, εγκληματίες αλλά και οι αποκαλούμενες μάγισσες κατά τους σκοτεινούς χρόνους. Το θύμα υπέφερε ημέρες προτού πεθάνει από απώλεια αίματος, λοιμώξεις ή υποθερμία.

Η πρώτη αναφορά εκδοράς ανθρώπου συναντάται γύρω στα 800 π.Χ. Από τότε χρησιμοποιήθηκε από πολλούς λαούς, μεταξύ των οποίων οι Αζτέκοι, οι αρχαίοι Έλληνες, οι Κινέζοι, καθώς επίσης και διάφοροι αφρικανικοί πολιτισμοί. Ανεξάρτητα από την εποχή και την τοποθεσία, η βασική διαδικασία ήταν παντού η ίδια.

Έδεναν τον κρατούμενο σε ένα δέντρο ή έναν πάσσαλο, με τα χέρια του πάνω από το κεφάλι και τα πόδια κολλημένα, εντελώς τεντωμένο. Αρχίζοντας από το πρόσωπο, ο πεπειραμένος δήμιος χρησιμοποιούσε ένα κοφτερό μαχαίρι και έκανε μικρές χαρακιές σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, στα χέρια, στους καρπούς, στον λαιμό και τον θώρακα, αλλά και στις γάμπες.

Στη συνέχεια ξεφλούδιζε το δέρμα από το σώμα. Σκοπός ήταν το δέρμα να βγει μεμονωμένα, σαν ένα μεγάλο κομμάτι.

Τα κοψίματα δεν ήταν πολύ βαθιά, έφταναν στο σημείο που το δέρμα ενωνόταν με τους μύες.

Καθώς ο δράστης ήταν ζωντανός, το βασανιστήριο ήταν ανυπόφορο και διαρκούσε πολλές ώρες.

Οι εγκληματίες ζεματίζονταν πριν τους αφαιρεθεί το δέρμα

Το γδάρσιμο ήταν συνηθισμένο κατά τη διάρκεια τελετουργικών θυσιών, αλλά και διαδεδομένη τιμωρία για εγκληματίες, αιχμαλώτους, προδότες, ακόμη και μάγισσες.

Ως μέρος τελετουργικού, όπως στους Αζτέκους, τα θύματα συχνά ήταν ήδη νεκρά όταν γινόταν η αφαίρεση δέρματος.

Το δέρμα που έβγαζαν οι Ασσύριοι από τους εχθρούς τους το κάρφωναν στους τοίχους για να δείξουν την υπεροχή τους.

Το ίδιο έκαναν και στην Αγγλία.

Σύμφωνα με τον θρύλο που διασώζεται στην εκκλησία του Χάντστοκ στο Έσεξ, ένας Δανός κατηγορήθηκε για ιεροσυλία και καταδικάστηκε σε θάνατο δια εκδοράς.

Το δέρμα του άτυχου Δανού ξεφλουδίστηκε ολόκληρο και στη συνέχεια καρφώθηκε στην πόρτα της εκκλησίας, προς συμμόρφωση όλων όσοι ήθελαν να κάνουν κάτι παρόμοιο.

Αργότερα, όταν η πόρτα χρειάστηκε επισκευή, βρέθηκαν κομμάτια δέρματος του Δανού!

Στην Κίνα το δέρμα αποκολλούταν μόνο από το κεφάλι και όχι από το υπόλοιπο σώμα. Το 1396, ωστόσο, ο πρώτος Αυτοκράτορας της Δυναστείας των Μινγκ, διέταξε να γίνει ξέγδαρμα σε πέντε χιλιάδες γυναίκες. Έγδαρε τελείως και πολλούς υπηρέτες και δούλους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του.

Πολλοί λαοί, για να διευκολύνουν το ξέγδαρμα χρησιμοποιούσαν δύο φρικτούς τρόπους.  Στην πρώτη περίπτωση, άφηναν τον παραβάτη δεμένο και εκτεθειμένο στον καυτό ήλιο ολόκληρη την ημέρα. Το δέρμα φούσκωνε και γινόταν περισσότερο ευαίσθητο. Έτσι, έβγαινε πιο εύκολα, αλλά πονούσε περισσότερο.

Ο δεύτερος τρόπος ήταν ακόμη πιο ανατριχιαστικός. Έβραζαν τα θύματα για ελάχιστα λεπτά μέχρι να μαλακώσει το δέρμα. Αυτό προκαλούσε, πέρα από φρικτούς πόνους, τύφλωση, νευρικό κλονισμό και κατεστραμμένους πνεύμονες.

“Εξέλιξη” του βασανιστηρίου

Οι δήμιοι στους μεσαιωνικούς χρόνους, χρησιμοποιούσαν το γδάρσιμο ως μέσο βασανισμού για να αντλήσουν πληροφορίες από τους καταδικασμένους.

Δεν τους ενδιέφεραν να αφαιρέσουν το δέρμα ολόκληρο με την πρώτη. Προτεραιότητά τους ήταν να προκαλέσουν πόνο, ώστε να ομολογήσει ο εγκληματίας.

Έτσι, έκαναν κάθετες χαρακιές στο κορμί τους και στη συνέχεια τραβούσαν το δέρμα με δύναμη, που πλέον έβγαινε σε μεγάλες λωρίδες.

Πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις που τα θύματα πέθαιναν ακαριαία, τις περισσότερες φορές ο θανάτος ερχόταν ημέρες αργότερα.

Πιθανότερες αιτίες θανάτου ήταν αφαίμαξη, η μόλυνση και η υποθερμία. Ο θάνατος από απώλεια αίματος χρειαζόταν μερικές μέρες, καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός πεθαίνει μόνο αν χαθεί περισσότερο από το 40% της συνολικής ποσότητας του αίματος.

Οι λοιμώξεις ήταν λιγότερο συνηθισμένη αιτία θανάτου. Χωρίς το δέρμα να καλύπτει τους μύες, βακτήρια και ιοί ήταν πολύ εύκολο να προσβάλλουν ζωτικά όργανα.

Η υποθερμία ήταν ο πιο “ήρεμος” θάνατος. Μετά από τον πόνο της εκδοράς, ο οργανισμός δεν μπορούσε να κρατήσει υψηλή θερμοκρασία. Οι μύες και νεύρα εκτίθονταν στις καιρικές συνθήκες.

Σταδιακά, οι άνθρωποι μούδιαζαν και δεν ένιωθαν πόνο, μέχρι που πέθαιναν.

Το βασανιστήριο του γδαρσίματος στη σύγχρονη εποχή θεωρείται παράνομο. Ακόμη όμως και στις αρχές του 21ου αιώνα καταγράφηκαν συγκεκριμένες φρικιαστικές πρακτικές. Το 2000, κυβερνητικά στρατεύματα στη Μιανμάρ έγδαραν όλο τον αντρικό πληθυσμό στο χωριό Καρένι.

Το βασανιστήριο του γδαρσίματος στην οθόνη

Το βασανιστήριο μεταφέρθηκε πολλές φορές στη μικρή και μεγάλη οθόνη με σκοπό να προκαλέσει φρίκη στους θεατές.

Στη δημοφιλή σειρά “Game of Thrones”, ο οίκος των Μπόλτον έχει ως λάβαρο έναν γδαρμένο άνθρωπο.

Ο Θίον Γκρέιτζοϊ βλέπει την σάρκα του να αποκολλάται από το μικρό του δακτυλάκι όταν ο Ράμσεϊ Σνόου τον βασανίζει.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Η κόρη του νεκροθάφτη». Το μεσαιωνικό βασανιστήριο που συμπίεζε το σώμα μέχρι να φτάσει στην αιμορραγία. Το αγαπημένο όργανο των βασανιστών ταξίδευε σε όλη τη χώρα για να τιμωρήσει αιρετικούς και προδότες…