Το φιάσκο της γραμμής Μαζινό στη Γαλλία. Τα οχυρά που κόστισαν 3 δισ. φράγκα και θεωρήθηκαν το απόλυτο οχυρωματικό έργο. Ο Ρόμελ, απλώς, τα προσπέρασε και σε πέντε μέρες η Γαλλία είχε ηττηθεί

Λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γάλλοι ξόδεψαν δισεκατομμύρια φράγκα για την υλοποίηση ενός τρομερά φιλόδοξου αμυντικού έργου.

Ο Αντρέ Μαζινό ήταν υφυπουργός Πολέμου της Γαλλίας, πριν εγκαταλείψει τη θέση του για να πολεμήσει στα χαρακώματα.

Επέστρεψε το 1928 και πρότεινε την κατασκευή ενός φαραωνικού αμυντικού έργου, μιας οχυρωματικής γραμμής, που ένωνε τα δύο αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα της χώρας.

Στη μεταπολεμική Γαλλία, υπήρχαν οι ειρηνιστές, που πίστευαν ότι ποτέ ξανά δεν θα ξεσπούσε ένας πόλεμος σαν τον πρώτο παγκόσμιο και θεωρούσαν άχρηστες σπατάλες τα χρήματα που χρησιμοποιούνταν για στρατιωτική ενίσχυση.

Υπήρχαν όμως και αυτοί, ανάμεσα τους και ο Αντρέ Μαζινό, που έκριναν ότι ήταν θέμα χρόνου να κηρύξουν νέο πόλεμο οι Γερμανοί.

Για να συμφιλιώσει τις δύο πλευρές, ο Μαζινό πρότεινε το εξής:

την κατασκευή οχυρωμάτων παράλληλα με τα σύνορα στα βόρεια της Γαλλίας.

Η πρότασή του ικανοποίησε τους πάντες.

Του δεξιούς, επειδή ενίσχυε τον στρατό, τους αριστερούς, επειδή δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας και τους ειρηνιστές, επειδή το έργο είχε αποκλειστικά αμυντική λειτουργία.

Συγκεντρώθηκαν τρία δισεκατομμύρια φράγκα και κατασκευάστηκαν 108 τεράστια οχυρά ανά 15 χιλιόμετρα σε όλο το μήκος των συνόρων της Γαλλίας με τη Γερμανία.

Τα οχυρά συνδέονταν μεταξύ τους με μια σειρά στοών συνολικού μήκους 100 χιλιομέτρων.

Ανάμεσά στα οχυρά βρίσκονταν πυροβολεία, τα οποία επάνδρωναν χιλιάδες στρατιώτες.

Τα έργα ξεκίνησαν το 1929 και ολοκληρώθηκαν το 1938.

Οι Γαλλοί ήταν εξαιρετικά περήφανοι για το έργο, το οποίο ονόμασαν «γραμμή Μαζινό».

Για πολλά χρόνια, η φράση «γραμμη Μαζινό» σήμαινε κάτι απροσπέλαστο, ανίκητο και επιβλητικό.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος θα έδειχνε ότι οι χαρακτηρισμοί ήταν υπερβολικοί.

Η αποτυχία των Γάλλων

Το πρώτο λάθος των Γάλλων ήταν ότι αδιαφόρησαν για την οχύρωση των συνόρων τους με το Βέλγιο, πιστεύοντας πως η γειτονική χώρα θα παρέμενε σύμμαχός τους.

Όμως όταν ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, οι Βέλγοι δήλωσαν ουδετερότητα και ο δρόμος για τους Γερμανούς άνοιξε.

Οι Γάλλοι έσπευσαν να επεκτείνουν τη γραμμή, χωρίς όμως να επιφέρουν κάποια σημαντική αλλαγή.

Το δεύτερο λάθος των Γάλλων ήταν, ότι αδιαφόρησαν για την εξέλιξη της τεχνολογίας.

Έχτισαν τη γραμμή Μαζινό σύμφωνα με τα δεδομένα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Υπολόγισαν ότι τα στρατεύματα των Γερμανών θα επιτίθονταν από τα χαρακώματα στις γραμμές οχύρωσης, όπως έκαναν και τρεις δεκαετίες πριν.

Όμως ο δεύτερος παγκόσμιος βασιζόταν σε τεθωρακισμένα οχήματα, τα οποία δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να διασχίσουν μεγάλες και δύσβατες εκτάσεις που θα είχαν αποδυναμώσει μεν το πεζικό ή το ιππικό του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, αλλά τα σύγχρονα γερμανικά πάντσερ έκαναν περίπατο.

Η εισβολή στη Γαλλία

Τον Μάιο του 1940, γερμανικές δυνάμεις παρατάχθηκαν απέναντι από τη γραμμή Μαζινό και οι Γάλλοι ετοιμάστηκαν να τους αντιμετωπίσουν.

Όμως γρήγορα αποδείχτηκε ότι ήταν αντιπερισπασμός.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του γερμανικού στρατού προσπέρασε τελείως τη γραμμή Μαζινό και εισέβαλε ανενόχλητο στη χώρα από τα σύνορα με το Βέλγιο.

Η περίφημη γαλλική άμυνα κάμφθηκε και σε μόλις πέντε μέρες οι Γερμανοί κατέλαβαν ολόκληρη τη βόρεια Γαλλία.

Οι Γάλλοι παραδόθηκαν στις 25 Ιουνίου, χωρίς να πέσει ούτε πυροβολισμός στη γραμμή Μαζινό. Δεν ήταν απλά ένα έργο φιάσκο, αλλά και η αιτία μιας ταπεινωτικής ήττας.

Ο Έρβιν Ρόμελ, ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς στρατηγούς του δευτέρου παγκοσμίου, περιέγραψε την πορεία του γερμανικού στρατού στο ημερολόγιό του:

«Περάσαμε τη γραμμή Μαζινό! Ήταν ασύλληπτο. Είκοσι δύο χρόνια πριν, μείναμε τεσσεράμισι χρόνια καθηλωμένοι μπροστά στον ίδιο εχθρό και νικούσαμε συνεχώς, μέχρι που χάσαμε τον πόλεμο.

Και τώρα είχαμε διασπάσει την περίφημη γραμμή Μαζινό, και κατευθυνόμασταν στην καρδιά του εχθρικού εδάφους. Δεν ήταν απλώς ένα όμορφο όνειρο. Ήταν η πραγματικότητα.

Διαβάστε ακόμα: Πώς μία λάθος στροφή του αυτοκινήτου του Αρχιδούκα Φερδινάνδου, προκάλεσε το θάνατο 100 εκατομμυρίων ανθρώπων.