Το ελαφρόμυαλο κοριτσόπουλο που ήθελε να παντρευτεί αριστοκράτη, έγινε η πρώτη γυναίκα που πήρε το Νόμπελ Ειρήνης. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος όμως ξέσπασε μία εβδομάδα μετά τον θάνατό της…

Όταν ήταν μικρό κορίτσι δεν φανταζόταν ότι θα γινόταν η πρώτη ακτιβίστρια για την ειρήνη και κορυφαία μορφή του ειρηνιστικού κινήματος. Ούτε ότι θα την τιμούσαν με το Νόμπελ Ειρήνης. Το μόνο που ενδιέφερε την Μπέρτα φον Ζούτνερ ήταν να παντρευτεί αριστοκράτη.

Ήταν άλλωστε κόμισσα και πολλοί τη χαρακτήριζαν ως ένα τυπικό ελαφρόμυαλο κοριτσόπουλο των καλών κύκλων της Βιέννης. Ήταν πολύ μορφωμένη, μάλλον όμως δεν την ενδιέφερε να αξιοποιήσει τις γνώσεις και την καλλιέργειά της. Φιλοδοξούσε να βρει έναν σύζυγο από αριστοκρατική οικογένεια. Αλλά δεν τα κατάφερνε γιατί η μητέρα της ήταν απλή αστή, γεγονός που της απαγόρευε να έχει βλέψεις στα υψηλά στρώματα της βιενέζικης κοινωνίας.

Στα 30 της η Μπέρτα Κίνσκι, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, ανέλαβε καθήκοντα γκουβερνάντας στο σπίτι ενός βιομηχάνου. Εκεί γνώρισε και ερωτεύτηκε τον επτά χρόνια μικρότερό της, γιο της οικογένειας,  Άρτουρ φον Ζούντνερ. Για γάμο, βέβαια, ούτε λόγος. Εκείνη γκουβερνάντα και αυτός αριστοκράτης.

Δυο χρόνια αργότερα, το 1875, έπιασε δουλειά ως γραμματέας και βοηθός του Σουηδού μεγαλοεπιχειρηματία Άλφρεντ Νόμπελ.

Όταν εκείνος της έκανε πρόταση γάμου, η Μπέρτα αρνήθηκε. Ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε μυστικά, λόγω της αντίθεσης των οικογενειών τους, με τον αγαπημένο της Άρτουρ φον Ζούντνερ.

Το ζευγάρι δεν είχε χρήματα να ζήσει και φιλοξενήθηκε τα επόμενα δέκα χρόνια σε μια φιλική αριστοκρατική οικογένεια στον Καύκασο. Για να βγάλουν τα προς το ζην, άρχισαν να γράφουν και οι δυο άρθρα σε διάφορα γερμανικά περιοδικά.

Η Μπέρτα άρχισε να συνειδητοποιεί την ανάγκη μιας κοινωνικοπολιτικής προόδου, η οποία όμως θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσα στο πλαίσιο της ειρήνης.

Το 1889 έγραψε το αντιπολεμικό μυθιστόρημα “Κάτω τα όπλα”, με τις σκέψεις και τις ιδέες της . Το βιβλίο – μανιφέστο μεταφράστηκε σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες και σηματοδότησε την γέννηση του Διεθνούς Κινήματος Ειρήνης.

Το Νόμπελ Ειρήνης 

«Μία από τις αιώνιες αλήθειες είναι ότι η ευτυχία του ανθρώπου δημιουργείται και μεγαλώνει στην ειρήνη και ένα από τα αιώνια δικαιώματα είναι το δικαίωμα του ατόμου να αγαπά», έγραφε ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Στο μεταξύ, ο Άλφρεντ Νόμπελ είχε συστήσει το ίδρυμά του και απένειμε βραβεία μόνο για τις Επιστήμες και τα Γράμματα.

Η Μπέρτα, με την οποία αλληλογραφούσε μέχρι τον θάνατό του, τον πίεζε να δημιουργήσει ακόμη ένα βραβείο, αυτό της Ειρήνης.

Ο Νόμπελ, ένθερμος ειρηνιστής, άρχισε να σκέφτεται σοβαρά την πρόταση και τελικά συμπεριέλαβε το Βραβείο Ειρήνης μαζί με τα υπόλοιπα που θεσμοθέτησε, στη διαθήκη του.

Το 1905 η Μπέρτα έγινε η πρώτη γυναίκα στην οποία απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης, για την αντιπολεμική της δράση. Η Μπερτα φον Ζούτνερ δεν είδε τη φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ξέσπασε μία εβδομάδα μετά τον θάνατό της.

Διαβάστε: «Να παίξετε το Take my hand, precious Lord». Η τελευταία φράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ όταν η σφαίρα συνέτριψε το σαγόνι του. Τα σενάρια συνωμοσίας για τον δολοφόνο του 39χρονου ειρηνιστή

Διαβάστε: Πώς ο Νερούδα και ο Μπέκετ έχασαν το Νόμπελ από τον Σεφέρη. Η αρχική λίστα είχε 80 υποψήφιους συγγραφείς και o Έλληνας ποιητής είχε προταθεί άλλες δύο φορές στο παρελθόν