Το εκκλησάκι που τιμά τον Άγιο Σωκράτη είναι χτισμένο στο σημείο που έγινε η φονική καταδίωξη των Περσών από τους Αθηναίους στη Μάχη του Μαραθώνα. Εκεί έστησαν το περίφημο Τρόπαιο ως σύμβολο νίκης

Στο σημείο έγινε μια από τις πιο φονικές αναμετρήσεις στην παγκόσμια ιστορία, όταν οι Πέρσες έκαναν απόβαση στον Μαραθώνα και βρήκαν την ισχυρή άμυνα των Αθηναίων που τους κατατρόπωσαν.

Συγκεκριμένα στη σημερινή περιοχή Μεσοπορίτισσα κάμφθηκε η αντίσταση των Μήδων εισβολέων και άρχισε η δραματική καταδίωξή τους.

Την ιστορική αυτή στιγμή από τη Μάχη του Μαραθώνα θυμίζει το Τρόπαιο που στήθηκε εκεί ως σύμβολο νίκης. Τοποθετήθηκε πιθανότατα στο σημείο όπου ο εχθρός τράπηκε σε φυγή, ενώ κατά μια άλλη εκδοχή εκεί βρισκόταν το στρατόπεδο των Περσών.

Στο ίδιο ακριβώς σημείο ο επισκέπτης σήμερα συναντά το δεκάμετρο αντίγραφό του τροπαίου, που είχε στηθεί στην αρχαιότητα και δίπλα ακριβώς ένα ταπεινό εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγία τη Μεσοσπορίτισσα. Ονομάστηκε έτσι γιατί γιορτάζει στις 21 Οκτωβρίου, στη μέση της σποράς.

Στο εσωτερικό της εκκλησίας η οποία στηρίζεται σε ξύλινα δοκάρια, ξεχωρίζουν δύο μεγάλες αγιογραφίες που απεικονίζουν τον Άγιο Φανούριο και τον Άγιο Σωκράτη. Αμέσως ο προσκυνητής αναρωτιέται εάν η αγιογραφία σχετίζεται με την αρχαιότητα και με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί.

“‘Ίσως κάποιος θέλησε να τιμήσει τον Σωκράτη. Αυτόν που κήρυξε πρώτος τον έναν Θεό και θανατώθηκε με την κατηγορία της αθεΐας”, μας λέει ένας γνώστης της περιοχής.

Υπήρξε Άγιος Σωκράτης;

Σύμφωνα με το εορτολόγιο αναφέρεται ως Σωκράτης και ένας ιερέας που έζησε την περίοδο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα, Αλέξανδρου Σεβήρου, τον 3ο μ.Χ.

Ζούσε στην Άγκυρα και κήρυττε τη λατρεία του Χριστού. Στο έργο του για την διάδοση του χριστιανισμού τον βοηθούσε η Θεοδότη, μια χριστιανή που καταγόταν από καλή οικογένεια και προέτρεπε τις γυναίκες να γίνουν χριστιανές και να βαπτιστούν.

Ο Σωκράτης εναντιώθηκε στους πιστούς των αρχαίων θεών και μαζί με τη Θεοδότη συνελήφθησαν. Για να τους ελευθερώσουν τους είπαν πως έπρεπε να κάνουν θυσίες στα είδωλα, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν και υπέστησαν την τιμωρία τους. Τους αποκεφάλισαν και από τότε η Χριστιανική εκκλησία τους τιμά ως Αγίους.

Η θυσία του Άγιου Σωκράτη για την πίστη του στον Χριστό, θυμίζει τον συνονόματο αρχαίο φιλόσοφο, που κατηγορήθηκε από τους Αθηναίους για αθεΐα και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που ασχολήθηκε με τον άνθρωπο, την κοινωνία και μίλησε για τον έναν θεό.

Τον ενδιέφεραν οι συνάνθρωποι του και το καλό του συνόλου. Οι άνθρωποι έπρεπε να έχουν ορθό λόγο, να είναι δίκαιοι και ενάρετοι.

Μιλούσε για τη σημασία της παιδείας και της σοφίας και διαπαιδαγωγούσε τους νέους χωρίς να παίρνει χρήματα, όπως οι σοφιστές.

Από τα λόγια του επηρεάστηκαν οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι της ιστορίας.

Μερικοί από τους μαθητές του ήταν ο Αριστοτέλης και ο Ξενοφώντας και ο Πλάτωνας, που επηρέασε με το έργο του τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τις εποχής.

«Το σωκρατικό δαιμόνιο»

Ο Σωκράτης ανέφερε συχνά ότι μέσα του υπήρχε ένα «δαιμόνιο», το οποίο τον βοηθούσε να παίρνει σωστές αποφάσεις και τον καθοδηγούσε.

Συχνά το ανέφερε στους λόγους του και έλεγε ότι επικοινωνούσε με το εσωτερικό του «δαιμόνιο».

Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα το «δαιμόνιο» του Σωκράτη ήταν η αφορμή για να τον κατηγορήσουν οι Αθηναίοι, ότι εισάγει κακά δαιμόνια τους πολίτες.

Όμως ο Σωκράτης τήρησε τα λόγια του μέχρι το τέλος της ζωής του. Όταν οι Αθηναίοι τον κατηγόρησαν για αθεΐα και διαφθορά των νέων, εκείνος δέχτηκε την τιμωρία του ενώ μπορούσε να την αποφύγει.

«Να ο άριστος τρόπος του βίου: ν’ ασκούμε τη δικαιοσύνη και ζώντας και όταν πεθαίνουμε.»

Αν παρακαλούσε τους δικαστές ή αν άλλαζε τις απόψεις του, ίσως απέφευγε τη θανατική ποινή. Ωστόσο, οι δικαστές αποφάσισαν την επιβολή της θανατικής ποινής και ο Σωκράτης παρέμεινε τριάντα ημέρες στη φυλακή περιμένοντας να επιστρέψει το ιερό πλοίο από τη Δήλο.

Οι μαθητές του πρότειναν να τον βοηθήσουν να δραπετεύσει αλλά εκείνος αρνήθηκε. Όταν ήρθε η στιγμή, ήπιε αδιαμαρτύρητα το κώνειο και πέθανε.

Οι φωτογραφίες από το εκκλησάκι είναι του Χρ.Βασιλόπουλου.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Η «άγνωστη» μάχη του Μαραθώνα. Ο Μιλτιάδης, ο στρατηγός της νίκης, πέθανε ατιμασμένος στη φυλακή και ο πολυνίκης ποιητής Αισχύλος ζήτησε στο μνήμα του να γράψουν μόνο ότι πολέμησε ως οπλίτης κατά των Περσών