Το έγκλημα που σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Δυο 10χρονοι απήγαγαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν ένα 2χρονο αγοράκι. Ο κόσμος απαιτούσε την εκτέλεσή τους

Στις 12 Φεβρουαρίου 1993, οι 10χρονοι Τζον Βέναμπλς και Ρόμπερτ Τόμσον έκαναν κοπάνα από το σχολείο.

Είχαν πάει στο τοπικό εμπορικό κέντρο, όπου έκλεβαν διάφορα αντικείμενα από καταστήματα.

Πήραν ζαχαρωτά, μία κούκλα, μπαταρίες και ένα κουτί με μπλε μπογιά.

Στις 3.40 το μεσημέρι, οι κάμερες ασφαλείας τους κατέγραψαν να εξέρχονται από το εμπορικό κέντρο, κρατώντας το χέρι του 2χρονου Τζέιμς Μπόλτζερ.

Οι φύλακες καθησύχασαν την ανάστατη μητέρα του, λέγοντάς της πως τα παιδιά ήταν μικρά και μάλλον έκαναν κάποια φάρσα.

Ήταν σίγουροι πως ο Τζέιμς θα επέστρεφε σώος και αβλαβής μέσα σε λίγη ώρα.

Ο Τζέιμς δεν γύρισε ποτέ στην οικογένειά του.

Δύο μέρες αργότερα, μια παρέα μαθητών εντόπισε το πτώμα του στις σιδηροδρομικές ράγες κοντά στον σταθμό Γουόλτον του Λίβερπουλ.

Το σώμα του ήταν κομμένο στα δύο.

Στις 24 Νοεμβρίου 1993, οι Ρόμπερτ Τόμσον και Τζον Βέναμπλς καταδικάστηκαν για τη δολοφονία του.

Ήταν οι νεαρότεροι κατάδικοι για ανθρωποκτονία στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας.

Το βασανιστήριο του δίχρονου Τζέιμς Μπόλτζερ

Αφού απήγαγαν τον Τζέιμς, ο Βέναμπλς και ο Τόμσον έκαναν βόλτες στην πόλη.

Σκόπευαν να τον αφήσουν στη μέση του δρόμου για να δουν αν θα τον χτυπούσαν τα αυτοκίνητα.

Τους είδαν πολλοί περαστικοί, αλλά υπέθεσαν ότι ο Τζέιμς ήταν ο μικρότερος αδερφός τους.

Κάποια στιγμή σταμάτησαν σε ένα έρημο σημείο και ένας από τους δύο σήκωσε τον Τζέιμς στον αέρα και τον άφησε να πέσει στο έδαφος με το κεφάλι.

Το αγοράκι άρχισε να κλαίει και οι 10χρονοι τον άφησαν εκεί και απομακρύνθηκαν.

Μετά από λίγα λεπτά, επέστρεψαν και τον πήραν μαζί τους.

Κατέληξαν σε ένα έρημο σημείο δίπλα στις γραμμές του τρένου.

Το βασανιστήριο του μικρού Τζέιμς ξεκίνησε, όταν του πέταξαν μπλε μπογιά στα μάτια.

Τον χτύπησαν με πέτρες, τον κλώτσησαν, τον έγδυσαν και του έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα με ένα σιδερολοστό.

Ο ιατροδικαστής μέτρησε 42 τραύματα στο σώμα του, τα περισσότερα στο κεφάλι!

Τον άφησαν πάνω στις ράγες, για να τον πατήσει το τρένο και να φανεί ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα.

Ήταν νεκρός πριν περάσει το τρένο.

Όταν ο Τζον Βέναμπλς επέστρεψε στο σπίτι του, η μητέρα του ήταν φοβερά ταραγμένη.

Είχε ακούσει ότι εξαφανίστηκε ένα μικρό αγόρι και φοβήθηκε ότι ήταν ο Τζον, που έλειπε όλη μέρα.

Δύο μέρες αργότερα, όταν βρέθηκε το πτώμα του Τζέιμς, ο Ρόμπερτ άφησε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο σημείο.

«Εγώ τον σκότωσα. Θα πεις συγνώμη στην μαμά του;»

Το πρωί της 18ης Φεβρουαρίου, αστυνομικοί χτύπησαν το κουδούνι του Τζον Βέναμπλς και του Ρόμπερτ Τόμσον.

Είχαν δει το βίντεο από το εμπορικό κέντρο και ήξεραν ότι ο Τζέιμς είχε φύγει μαζί με δύο μαθητές.

Συγκέντρωσαν τα ονόματα των παιδιών που έλειπαν απ’ το σχολείο στις 12 Φεβρουαρίου και ανάμεσα στους υπόπτους ήταν  και οι δύο 10χρονοι.

Υπήρχαν κηλίδες αίματος στα παπούτσια του Τόμσον και μπλε μπογιά στο παλτό του Βέναμπλς.

Ανακρίθηκαν στο τμήμα, συνοδευόμενοι από τους γονείς τους.

Και οι δύο έμοιαζαν να ανησυχούν περισσότερο για την αντίδραση των γονιών τους, απ’ ότι των αστυνομικών.

Όποτε παραδέχονταν κάτι κακό κοιτούσαν τις μητέρες τους και προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν σαν να είχαν κάνει μία απλή σκανδαλιά.

Ο Βέναμπλς ομολόγησε ότι σκότωσε τον Τζέιμς, μόνο αφού οι γονείς του τον διαβεβαίωσαν ότι θα τον αγαπούσαν, ό ,τι κι αν είχε κάνει.

Έκλαιγε στην αγκαλιά της μητέρας του όταν είπε: «Τον σκότωσα. Τι θα γίνει με τη μαμά του; Θα της πεις ότι ζητάω συγγνώμη;»

Ο Τόμσον ήταν πιο «σκληρό καρύδι».

Ήταν ψύχραιμος και έκλαιγε μόνο όταν οι αστυνομικοί τον πίεζαν να απαντήσει.

Κατηγορούσε τον Βέναμπλς, ότι αυτός χτύπησε τον Τζέιμς, ενώ ο ίδιος προσπάθησε να τον εμποδίσει.

Για να αποδείξει την αθωότητά του, είπε: «Γιατί να θέλω να σκοτώσω αυτόν, αφού έχω κι εγώ μικρό αδερφό. Αν ήθελα να σκοτώσω ένα μωρό, θα σκότωνα τον αδερφό μου».

Σύμφωνα με τον Βέναμπλς, ήταν ο Ρόμπερτ Τόμσον που χτύπησε περισσότερο τον μικρό.

Τον κατηγόρησε μάλιστα ότι έβγαλε τα ρούχα του μωρού και πείραξε τα γεννητικά του όργανα.

Δεν γνώριζε όμως, τίποτα περισσότερο και αρνήθηκε να μιλήσει.

Απ’ την πλευρά του, ο Τόμσον εξοργίστηκε όταν τον ρώτησαν αν ακούμπησε τα γεννητικά όργανα του Τζέιμς.

Σηκώθηκε όρθιος και ούρλιαζε: «Δεν είμαι ανώμαλος!»

Το προφίλ του Ρόμπερτ Τόμσον

Ο Ρόμπερτ Τόμσον ήταν το «κακό παιδί» του σχολείου.

Μεγαλόσωμος για την ηλικία του, θρασύς και σκληραγωγημένος.

Ο πατέρας του ξυλοκοπούσε τον ίδιο και τους πέντε μεγαλύτερους αδερφούς του, όταν δεν κακοποιούσε τη μητέρα τους.

Τους εγκατέλειψε και η μητέρα του εθίστηκε στο αλκοόλ.

Ένας από τους αδελφούς του ήταν ληστής, ο δεύτερος εμπρηστής, ο τρίτος απειλούσε τους καθηγητές τους τακτικά και ο τέταρτος είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει.

Ο Ρόμπερτ  ήταν λιγότερο βίαιος από τους αδερφούς του.

Του άρεσε να μαγειρεύει με τη μητέρα του και να παίζει με κούκλες, ασχολίες που προσπαθούσε να κρύψει από τους υπόλοιπους.

Όταν τον κορόιδευαν για τα κοριτσίστικα ενδιαφέροντά του, έκανε σκανδαλιές για να αποδείξει ότι ήταν σκληρός όπως όλοι οι Τόμσον.

Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν πίστευαν ότι αν και η απαγωγή του μικρού πρέπει να ήταν δική του ιδέα, ήταν πιο διστακτικός απ’ τον Τζον στον ξυλοδαρμό.

Το προφίλ του Βέναμπλς

Δεν υπήρχαν εγκληματίες στην οικογένεια του Τζον Βέναμπλς, αλλά όλοι είχαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.

Οι γονείς του είχαν νοσηλευτεί σε ψυχιατρικές κλινικές για κατάθλιψη και τα δύο του αδέρφια αντιμετώπιζαν μαθησιακές δυσκολίες.

Ο Τζον ήταν υπερκινητικός και προσπαθούσε συνεχώς να τραβήξει την προσοχή του κόσμου.

Είχε αλλάξει δύο σχολεία, εξαιτίας της βίαιης και παράλογης συμπεριφοράς του.

Η δίκη

Μέχρι τη δίκη, ο Τόμσον και ο Βέναμπλς έμειναν υπό την επίβλεψη της αστυνομίας και οι τοποθεσίες διατηρήθηκαν κρυφές.

Οι οικογένειές τους αναγκάστηκαν να φύγουν απ’ το Λίβερπουλ.

Στις 24 Νοεμβρίου 1993, κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε δέκα χρόνια φυλάκισης, τη μεγαλύτερη ποινή που μπορούσε να δοθεί σε παιδιά κάτω των 14 ετών.

Το 2001 αποφυλακίστηκαν υπό περιοριστικούς όρους και με καινούριες ταυτότητες.

Το 2010, ο Τζον Βέναμπλς καταδικάστηκε σε διετή κάθειρξη για κατοχή και διάδοση παιδικής πορνογραφίας.

Το 2013 αφέθηκε και πάλι ελεύθερος.

Η υπόθεση είχε λάβει τεράστια δημοσιότητα όχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά παγκοσμίως.

Χιλιάδες άνθρωποι ζητούσαν να εκτελεστούν οι δύο 10χρονοι.

Όταν επεξεργαζόταν η αίτησή τους για αποφυλάκιση, οι κάτοικοι του Λίβερπουλ συγκέντρωσαν υπογραφές για να την εμποδίσουν.

Για την προστασία τους, δεν έχει κυκλοφορήσει καμία φωτογραφία τους από το 1993.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Ήθελα 100 μανάδες να κλάψουνε». Ο κυνικός κατά συρροή δολοφόνος του Πακιστάν που κακοποίησε και σκότωσε 100 παιδιά. Καταδικάστηκε σε στραγγαλισμό και τεμαχισμό αλλά αυτοκτόνησε μέσα στη φυλακή…