Το δημοφιλές πιάτο fish and chips. Είναι το εθνικό φαγητό των Βρετανών, αλλά το δημιούργησαν οι διωκόμενοι Εβραίοι της Ισπανίας

Το δημοφιλές φαγητό fish and chips, συνδέθηκε με την Μεγάλη Βρετανία και θεωρείται το παραδοσιακό της πιάτο. Στην πραγματικότητα όμως, προήλθε από Εβραίους Πορτογάλους και Ισπανούς! 

Η πραγματική προέλευση του fish and chips

Κατά τον 19ο αιώνα, οι Σεφαρδίτες Εβραίοι Πορτογάλοι, είχαν ως απαραίτητο στη διατροφή τους το ψάρι, λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Ακολουθούσαν τον Ιουδαϊσμό και η διατροφή τους ονομαζόταν κασσέρ. Το κασσέρ ήταν το σύστημα των νόμων της διατροφής τους.

Έπρεπε να βρουν τρόπο, να φτιάχνουν έξυπνα το ψάρι ώστε να παριστάνουν τους Χριστιανούς κατά την περίοδο της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης. Ήθελαν να αποφύγουν την κατανάλωση κρέατος τις Παρασκευές και το Σάββατο, απαγορευόταν να μαγειρεύουν. Έτσι, άρχισαν να τηγανίζουν ψάρι μέσα σε κουρκούτι, με τη συνοδεία τηγανητών πατατών. Ήταν μια καλή λύση για να έχουν μαγειρεμένο φαγητό, που θα μπορούσε να φαγωθεί κρύο και τις επόμενες μέρες.

Αργότερα, έγινε δημοφιλές με το όνομα που είναι γνωστό σήμερα, ως fish and chips. Οι τηγανητές πατάτες βέβαια, έχουν γαλλική προέλευση, από τον 17ο αιώνα. Ο συνδυασμός τους με το ψάρι, έχει προέλευση γύρω στο 1860.

Από τη ισπανική Ιερά Εξέταση στην βρετανική κουζίνα

Κατά την περίοδο των διωγμών της Ιεράς Εξέτασης στα τέλη του 1400, χιλιάδες Εβραίοι θανατώθηκαν και άλλοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία και την Πορτογαλία. Η Ισπανική Ιερά Εξέταση συγκροτήθηκε από τον Βασιλιά Φερδινάνδο Β’ της Αραγωνίας και τη Βασίλισσα Ισαβέλλα της Καστίλης το 1478, με την έγκριση του Πάπα Σίξτου του Τέταρτου. Πολλοί διωκόμενοι Εβραίοι βρήκαν καταφύγιο στην Μεγάλη Βρετάνια, όπου ο Ιουδαϊσμός ήταν ανεκτός. Εκεί, συνέχισαν να φτιάχνουν το δημοφιλές πιάτο και να το πουλούν στο δρόμο.

Το πρώτο πιάτο, φημολογείται ότι το έφτιαξε και σέρβιρε ως πλήρες γεύμα, ένας Εβραίος μετανάστης, ο Τζόζεφ Μάλιν, κατά το 1860. Άλλες φήμες όμως λένε, ότι το πρώτο πιάτο το έφτιαξε ένας “Βόρειος επιχειρηματίας”, ο Τζον Λις στο Λάνκασιρ το 1863. Σταδιακά το πιάτο άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλές σε όλη την επικράτεια της Μεγάλης Βρετανίας.

Μέχρι το 1927, υπήρχαν περίπου 35.000 μαγαζιά fish and chips, σε όλη την Αγγλία.

Στο βιβλίο του Τσαρλς Ντίκενς το 1839, “Όλιβερ Τουίστ”, γίνεται αναφορά σε μια αποθήκη τηγανισμένων ψαριών. Επίσης, ο Αμερικανός πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Λονδίνο, δήλωσε ότι δοκίμασε “ψάρια φτιαγμένα με τον εβραϊκό τρόπο.”

Το πιάτο, συνέχισε να αυξάνει τη δημοτικότητά του και κατά το τέλος του 20ου αιώνα είχε γίνει βασικό μέρος της διατροφής σε Ιταλούς, Κύπριους, Κινέζους και Νότιους Ασιάτες μετανάστες.

Η διανομή του ψαριού 

Η Αγγλία ήταν η πρώτη χώρα που είχε το προνόμιο των θετικών αλλαγών της Βιομηχανικής Επανάστασης. Μέσα σε αυτές τις αλλαγές, ήταν και η ανάπτυξη της ατμομηχανής και η πιο γρήγορη πρόσβαση και μεταφορά σε διανομή και ανταλλαγή προϊόντων από άλλες χώρες. Έτσι, οι Βρετανοί εμπορεύτηκαν ψάρια από τον Βόρειο Ατλαντικό, την Ισλανδία και την Γροιλανδία. Με το νέο σιδηροδρομικό σύστημα ατμού, η διανομή ψαριών σε όλη την Αγγλία ήταν πια εύκολη και γρήγορη.

Η διανομή του ψαριού γινόταν σε πακέτο με ένα ειδικό χαρτί για το λίπος και τυλιγμένο μέσα σε εφημερίδες για να κρατηθεί ζεστό. Κατά τη δεκαετία του 1930, το δημοφιλές πιάτο παρεχόταν ακόμη και στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των πολεμιστών για την προετοιμασία τους για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Από τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα, είναι μέρος της βασικής καθημερινής διατροφής των Βρετανικών οικογενειών, που κάνουν ουρές καθημερινά στα εστιατόρια για ένα πιάτο fish and chips. Πλέον υπάρχουν χιλιάδες τουριστικά εστιατόρια που το προσφέρουν όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά παγκοσμίως.

Αρχική εικόνα: Flickr

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”:  Η ιστορία της πατάτας από τους Ινδιάνους και τον Καποδίστρια μέχρι τις μέρες μας. Ποια είναι η «μαγική» σύνδεση ανάμεσα στην πατάτα και στη γραβιέρα Νάξου; Χωρίς το ένα προϊόν δεν ήταν τόσο καλό το άλλο!