Το διαβόητο βασανιστήριο του “απαγχονισμού και διαμελισμού” που κατέστρεφε το σώμα, για να μην μπορεί να ενωθεί με τη ψυχή μετά το θάνατο. Το μαρτυρικό τέλος του Σκωτσέζου αγωνιστή Γουίλιαμ Γουόλας

Αρκετά σημεία για το διαβόητο βασανιστήριο «απαγχονισμού και διαμελισμού» δεν είναι ξεκάθαρα και αυτό οφείλεται στις ίδιες τις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να το περιγράψουν:

«Θα μεταφερθείς στο μέρος απ’ όπου ήρθες και από εκεί θα συρθείς επάνω σε ένα ικρίωμα μέχρι τον τόπο των εκτελέσεων, όπου θα σε κρεμάσουν απ’ το λαιμό και πριν ακόμα πεθάνεις, θα σε ξεκρεμάσουν. Θα σου κόψουν τα γεννητικά όργανα και θα βγάλουν έξω τ’ άντερά σου για να τα κάψουν μπροστά στα μάτια σου, το κεφάλι σου θα χωριστεί απ’ το σώμα σου και το σώμα του θα σκιστεί σε τέσσερα κομμάτια, τα οποία θα καταλήξουν εκεί που θα αποφασισθεί ο βασιλιάς. Ο ελεήμων Θεός ας λυπηθεί την ψυχή σου».

Το ότι ο μελλοθάνατος έπρεπε να συρθεί στους δρόμους της πόλης ήταν βασικό μέρος της τιμωρίας, αν και η λέξη που χρησιμοποιείται στο κείμενο πρέπει να έχει επιλεγεί σκόπιμα για να θυμίζει το τράβηγμα των εντοσθίων του καταδικασμένου λίγο αργότερα.

Όταν ο μελλοθάνατος έφτανε στα πρόθυρα του θανάτου, οι δήμιοι θα έκοβαν το σκοινί της κρεμάλας, θα τον κατέβαζαν, θα τον ξάπλωναν επάνω σ’ ένα τελάρο, θα του άνοιγαν την κοιλιά και θα έβγαζαν έξω τα άντερά του μπροστά στα μάτια του.

Εάν έπεφτε σε ιδιαίτερα εκπαιδευμένο δήμιο, θα εξακολουθούσε να ζει, ενώ τα άντερά του θα καίγονταν σε μια παρακείμενη πυρά, τη στιγμή που θα αφαιρούσαν την ακόμα παλλόμενη καρδιά του απ’ το σώμα του.

Μόνο τότε θα του επιτρεπόταν να πεθάνει και θα τον αποκεφάλιζαν.

Το κουφάρι του θα κοβόταν σε κομμάτια, τα οποία θα αναρτούνταν σε διάφορα σημεία σ’ ολόκληρο το βασίλειο.

Για να διασφαλίσουν ότι θα διατηρηθούν «φρέσκα», έβαζαν πρώτα τα μεμονωμένα κομμάτια τα οποία έμοιαζαν σαν προειδοποίηση για όποιον άλλον μπορεί να έμπαινε στον πειρασμό να προδώσει τον βασιλιά του.

Ο Γουίλιαμ Γουόλας, ο Σκωτσέζος πατριώτης, θανατώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο το 1305.

Το κεφάλι του εκτέθηκε στη Γέφυρα του Λονδίνου, ενώ τα τέσσερα κομμάτια του σώματός του κρεμάστηκαν από ικριώματα στο βορρά και συγκεκριμένα στο Νιουκάσλ, στο Μπέρ, στο Περ και στο Στέρλινγκ.

Σύμφωνα με τον Εδουάρδο Α’, όποιος πρόδιδε το Στέμμα δεν αμφισβητούσε μόνο τον βασιλιά του, αλλά και τον ίδιο τον Θεό και τους συμπολίτες του.

Αυτή υποτίθεται ότι ήταν η λογική πίσω από τον τριπλό θάνατο που προέβλεπε η ποινή: στραγγαλισμό, ξεκοίλιασμα και αποκεφαλισμό.

Εκτός απ’ τον φριχτό σωματικό πόνο που συνεπαγόταν αυτή η τιμωρία, η συγκεκριμένη ποινή πρέπει να προκάλεσε μεγάλο τρόμο στην κοινή γνώμη, εξαιτίας της αντίληψης ότι ο τεμαχισμός του σώματος στερούσε από την ψυχή το σώμα που θα χρειαζόταν αργότερα ενόψει της αιωνιότητας.

ΠΗΓΗ: Βασανιστήρια, το έπος της ανθρώπινης κτηνωδίας, Μάικλ Κέριγκαν, εκδόσεις Γνώση 

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Braveheart. Η αληθινή ιστορία του σκωτσέζου ήρωα Γουίλιαμ Γουάλας, που έγινε ταινία με τον Μελ Γκίπσον. Το σύμβολο της ανεξαρτησία της Σκωτίας είχε φριχτό θάνατο (Προσοχή! Σκληρές περιγραφές)