To αρχιτεκτονικό διαμάντι της Βενεζουέλας που σχεδιάστηκε για Mall, τελικά φιλοξενεί τη μυστική αστυνομία. Οι καταγγελίες για βασανιστήρια απερίγραπτης φρίκης

Το έργο εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1958, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας του Περέζ Χιμένεζ. Τότε οι τρεις αρχιτέκτονες του κτιρίου κατηγορήθηκαν ότι είχαν λάβει οικονομική βοήθεια από το στρατιωτικό καθεστώς. Παρόλο που η κατηγορία ποτέ δεν αποδείχθηκε, ο ισχυρισμός αυτός χρησιμοποιήθηκε από την επόμενη δημοκρατική κυβέρνηση, η οποία δεν θέλησε να δώσει εγγύηση για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Παράλληλα, η ρυμοτομία της πόλης του Καράκας άλλαζε και η ανθρωπογεωγραφία μεταβάλλονταν. Οι πλούσιοι κάτοικοι της πόλης μετακινήθηκαν ανατολικά, ενώ οι παραγκουπόλεις εξαπλώνονταν στον νότο. Για χρόνια το ημιτελές κτίριο έμενε αναξιοποίητο, ενώ ενεπλάκη σε περίπλοκες νομικές διαδικασίες μεταξύ των επενδυτών, της κυβέρνησης και των ιδιοκτητών, οι οποίοι διεκδικούσαν τις προκαταβολές που είχαν δώσει πριν από την ολοκλήρωση του σχεδίου.

Τελικά το El Helicoide πέρασε στα χέρια του κράτους. Το εγκαταλελειμμένο κτίριο αρχικά έγινε καταφύγιο για περίπου 500 οικογένειες και θύματα πλημμυρών. Δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρισμός, ούτε νερό. Αυτό όμως έλεγε και πολλά σε χιλιάδες ανθρώπους που είχαν χάσει τα πάντα από τις φυσικές καταστροφές. Σύντομα το εμπορικό κέντρο μετατράπηκε σε κέντρο σωματεμπορίας, πορνείας και εγκλήματος. Το 1984 άλλαξε για άλλη μία φορά χρήση, καθώς εκεί εγκαταστάθηκε η εθνική υπηρεσία πληροφοριών και το μετέτρεψε σε φυλακή για πολιτικούς κρατούμενους. Από τότε το αρχιτεκτονικό στολίδι της Βενεζουέλας κατέληξε σε εφιάλτη. Όσο για τους πολιτικούς κρατούμενους, διαμορφώθηκε ειδικός θάλαμος βασανιστηρίων.

Ο πρώτος άντρας που έγινε γνωστό ότι φυλακίστηκε για τις απόψεις του, ήταν ο αστρολόγος José Bernardo Gómez. Συνελήφθη τη δεκαετία του ΄90, καθώς σε μία ιδιωτική εκδήλωση προέβλεψε τον θάνατο του τότε προέδρου της Βενεζουέλας, Ραφαέλ Καλδέρα. Από τότε εκατοντάδες πολίτες έχουν ακολουθήσει τη διαδρομή του. Στα χρόνια του Μαδούρο, συνήθως φυλακίζονται ακτιβιστές, ομοφυλόφιλοι και αντιφρονούντες. Μαθητές, πολιτικοί ακτιβιστές, πολίτες, μεταξύ των οποίων και παιδιά συνελήφθησαν, καθώς βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο.

Όπως έχει αποκαλύψει ένας πρώην φύλακας του “σωφρονιστικού καταστήματος”, υπήρξε περίοδος που όποιος βρισκόταν στον δρόμο, συλλαμβανόταν. “Αν εντοπίζονταν ομάδες άνω των 4 ανθρώπων, συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν εκεί».

Ο Ρόσμιτ Μαντίλλα είναι πολιτικός ακτιβιστής και υποστηρικτής των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Συνελήφθη το 2014, καθώς κατηγορήθηκε ότι χρηματοδοτούσε διαδηλωτές που εναντιώνονταν στον Μαδούρο. Ήταν ένας από τους 3.000 συλληφθέντες σε μία από τις μεγαλειώδεις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που είχαν διοργανωθεί. Τη χρονιά που μεταφέρθηκε στο El Helicoide υπήρχαν 50 κρατούμενοι, όμως σε δύο χρόνια έφτασαν τους 300.

«Σκεφτείτε έναν άνθρωπο για 15 μέρες, όχι παραπάνω, σε ένα μικρό κελί, όπου ουρεί σε πλαστικά μπουκάλια, αφοδεύει σε σακούλες και κοιμάται για μέρες, μπορεί και μήνες, δίπλα σ’ αυτά, χωρίς μπάνιο, χωρίς νερό, με λίγο μόνο φαγητό δίπλα σ’ όλες αυτές τις ακαθαρσίες. Μια υγειονομική βόμβα, μία πραγματική κόλαση, στην οποία ξέρεις ότι μπορεί να μην αντέξεις, αν δεν σε βγάλουν από εκεί εγκαίρως”, είχε περιγράψει στο BBC.

Οι κρατούμενοι  έχουν βγάλει ονόματα στα κελιά: «Μικρή Τίγρης», «Μικρή Κόλαση», αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι το «Γκουαντάναμο».

Ήταν ένα παλιό δωμάτιο ανάκρισης. Ο Βίκτωρ σε μαρτυρία του στο ΒBC το έχει περιγράψει ως εξής: “Ήταν περίπου 12 Χ 12 και χρησιμοποιούνταν για 50 κρατουμένους. Ζεστό, αποπνικτικό και χωρίς εξαερισμό. Χωρίς νερό, φως, τουαλέτα και κρεβάτια. Οι τοίχοι ήταν λεκιασμένοι με αίμα από τα βασανιστήρια. Σε ένα από τα βασανιστήρια των φυλακών, κάλυπταν το κεφάλι με μία πλαστική σακούλα. Τους ακινητοποιούσαν, τους κλωτσούσαν και τους χτυπούσαν και στη συνέχεια τους υπέβαλαν σε ηλεκτρικά σοκ.

Σε έναν φοιτητή πανεπιστημίου τοποθέτησαν μια σακούλα με περιττώματα στο κεφάλι του και τον ανάγκασαν να τα αναπνέει για ημέρες. Aυτές είναι πολλές από τις πρακτικές απόσπασης πληροφοριών που χρησιμοποιούσε η μυστική αστυνομία της Βενεζουέλας. Οι μαρτυρίες πρώην κρατουμένων καταγράφηκαν από διεθνείς οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το 2018, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο άρχισε προκαταρκτική εξέταση για τα εγκλήματα και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων ενάντια στον Μαδούρο.